Spelen zonder schoudersteun.

Eigenlijk is vioolspelen met een schoudersteun als lopen met krukken terwijl je gezond bent, er zijn legio violisten die heel goed spelen met een schoudersteun, maar toch verdoezelt het veel spanningen in je schouders.
Ivry Gitlis noemde de schoudersteun de bridge over the river kwatsj.
Voor mij zijn er drie redenen om zonder schoudersteun te spelen, De belangrijkste is dat de vioolklank beter tot zijn recht komt. Je krijgt een echte vioolklank minder hol. Het verschil is minimaal maar duidelijk waarneembaar. Ikzelf hoor het direct of iemand met of zonder schoudersteun speelt. Verder geeft spelen zonder steun je veel meer vrijheid. De Viool ligt los tegen je schouder je houdt 'm meer vast met je hand dan met je kin. Dat is een pure balans kwestie. Volgens mij zijn schoudersteunen uitgevonden door vioolleraren die niet wisten hoe ze balans bij het vasthouden van de Viool moesten uitleggen. Maar het is binnen een paar maanden te leren, als je veel oefent. Als je dat eenmaal gewend bent wil je er nooit meer vanaf. De derde reden is dat de Viool veel platter komt te liggen, wat het makkelijker maakt voor de rechterarm, om toon te maken. Je hoeft minder met kracht te spelen en kunt het gewicht van de arm beter gebruiken.

Overgenomen uit een interview van Raoul Bonnet met violist Jeroen de Groot.
Mei 1999

 

Inderdaad is al uitputtend behandeld lees ik.