Ik las een stukje over de violenhandelaar Dietmar Machold die Violen te hoog taxeerde zodat hij er bij de bank hoge leningen op kon krijgen, dat is natuurlijk oplichting. Maar is het te hoog taxeren van een Viool op zichzelf strafbaar, dus mag een expert van een Viool met een waarde van bijvoorbeeld 1500 euro een taxatie rapport opmaken waarop 150.000 euro staat, dat vraag ik me af.
Volgens mij zijn taxateurs tegenwoordig niet meer beëdigd en kan iedereen zich feitelijk taxateur noemen. Een verzekeraar zal sowieso geen genoegen nemen van een taxatie van Tante Truus. Een vioolbouwer wordt wèl deskundig geacht, zeker als het over de 'normale' prijsklasse gaat, en zijn/haar taxaties worden dan ook geaccepteerd door bijv. een verzekeraar. Het lijkt me, dat als het over substantiële bedragen gaat, dus die viool van 150.000 euro, dat de verzekeraar of bank een register-taxateur zal eisen (dus een taxateur die bij één van de officiele registers is ingeschreven). Als een taxateur rommelt met een taxatie, kan hij daarmee een bepaalde partij benadelen, zoals een koper, een bank of een verzekeraar. Tante Truus zou wellicht wegkomen met haar 'taxatie' in verband met haar ondeskundigheid, maar een vioolbouwer, ook al is hij geen registertaxateur, denk ik niet meer. In dat geval is er sprake van oplichting en is dit wel degelijk strafbaar. Ik hoor graag, als ik het mis heb, overigens! (aanvulling; ik heb het over bewust rommelen met een taxatie; niet over een vergissing, want ook een deskundige die absoluut integer is, kan er natuurlijk toch een keertje naast zitten! In het geval van vervolging zal dus bewezen moeten worden dat de taxateur in kwestie opzettelijk een verkeerde waarde heeft toegekend)
Een heel duidelijke uitleg Gevoeligesnaar, nu is het wel zo dat ik toevallig een heel oude Tante Truus heb, maar die weet omdat ze allebei van hout ruiken volgens mij nog niet eens het verschil tussen een Vioolbouwer en een Viool, dus die zou je zeker niet moeten laten taxeren.
Mijn Tante Truus heeft geen hulp, ze is ver over de negentig maar nog wel ter been en helder van geest, ook haar ogen zijn nog zeer goed, dus daar ligt het niet aan. Maar mijn Tante Truus heeft jammer genoeg in het geheel geen verstand van muziek en nog minder van muziekinstrumenten, alhoewel haar man mijn Oom Wim zaliger toch niet onverdienstelijk de Turkse trom bespeelde. Trouwens als ik aan mijn oom Wim denk moet ik ook altijd denken aan de eerste regels van het gedicht van Piet Paaltjens "Hoor ik op sempre de waldhoorn, Of ook wel de Turkse trom, Dan moet ik zo bitter wenen; En-- ik weet elf niet waarom". Ik zal mijn Tante Truus de groeten doen van Frits de vioolbouwer, ik weet zeker dat ze dan zegt, kan je daar op spelen ?
Dit is toch wel een wat negatieve reactie Remi, want jij weet toch ook wel dat je zo een kunstwerk niet kan en mag beoordelen, nu weet ik wel dat niet alle Violen kunstwerken zijn, maar die zitten er wel tussen en daar worden dan ook grote bedragen voor betaald, inderdaad is het dan wat de gek er voor geeft. Maar laten we een onbetaalbaar kunstwerk als de Nachtwacht nemen, dat is wat oud linnen en oude verf en toch miljoenen waard, en zo kan ik wel doorgaan.
In het begin stel je dat tante Truus nog prima van geest is. Dan zou een antwoord in: als 'kun je daar op spelen' toch niet gegeven worden? Daarmee onderschat je de geestelijke vermogens van tante Truus en doe je haar tekort.
Wanneer zou iemand dát willen? Bij verdelen van erfenis, om dan nog wat meer in de wacht te slepen? Igv van verzekering om de premie te drukken?(krijg je na brand of diefstal ook minder terug). Ik kan even niet bedenken wat nou echt handig is bij laag taxeren.
Ik denk niet aan moedwillig te laag taxeren, maar meer als het resultaat van een verkeerde c.q. foutieve beoordeling. Niet alleen theoretisch maar ook praktisch gezien is dit heel wel mogelijk.
Als mijn tante Truus met een vioolbouwer heeft gespeeld, kan het best zijn dat deze vioolbouwer dan zo in de war is, dat hij daarna een Stradivarius per ongeluk te laag taxeert.
Maar ook in dit geval kijk ik weer naar de uitleg van gevoeligesnaar. Bewust rommelen door deskundigen als een register-taxateur of vioolbouwer zal strafbaar zijn (maar dit pas als is aangetoond dat het om bewust rommelen gaat). Maar per ongeluk een heel waardevol instrument over het hoofd zien, kan iedere deskundige overkomen. Daar heeft hij zelfs geen speeluurtje met Tante Truus voor nodig.
Even een hypothetisch gevalletje. Jouw oude buurvrouw, Tante Truus heeft een prachtige viool, maar omdat ze al een eeuwigheid niet meer speelt, weet niemand daar nog iets van, al heb jij vage herinneringen aan haar prachtige vioolspel. Dan moet die arme tante naar het verpleeghuis omdat ze toch wel erg dementeert (soms haalt ze mensen en voorwerpen door elkaar) dus haar huis wordt leeggehaald. Jij helpt natuurlijk ook mee. In een hoekje op zolder, onder een dikke laag stof, ligt daar de viool, naast een oude schemerlamp. Je opent de kist en ziet meteen dat het om iets bijzonders gaat. Ok, natuurlijk geen Strad, maar een prachtig meesterstuk van een bekende bouwer. Zo goed en zo kwaad als het gaat probeer je het instrument uit en o, wat zou je deze schoonheid graag willen hebben! Maar als de werkelijke waarde aan het licht komt, ligt dit ver, heel ver boven je budget... Je wilt natuurlijk geen scheve gezichten in de familie dus spreek je af dat je het instrument laat taxeren bij een vioolbouwer en dat je dan besluit, of je het wilt kopen of dat het Marktplaats wordt. Zo gezegd zo gedaan, je laat de viool taxeren door een vioolbouwer die jou wel een vriendendienstje wil verlenen (tenslotte heb jij zijn dochter laatst aan een leuke baan geholpen). Je ontvangt een keurig taxatierapportje van een' aardig atelierviooltje, met enige schade' die je aan de familie overhandigt. En zo kom je dan aan een prachtige viool, en de vioolbouwer aan een mooi kistje wijn. Noot: uiteraard louter hypothetisch, elke overeenkomst met bestaande tantes, oude buren en vioolbouwers berust op puur toeval en heeft geen enkele relatie met de werkelijkheid!
Waar wordt gekapt, vallen spaanders...om het maar eens in stijl te houden. Een foutje kan dus altijd maar je reputatie als taxateur zal daar ernstig onder lijden zeker in dit kleine wereldje. Zodra opzet kan worden aangetoond (omdat je er bv zelf baat bij hebt op wat voor manier dan ook) zal het oplichting zijn en dat is strafbaar voor de wet. Dus een extra hoog honorarium krijgen om een viool erg hoog te taxeren zal verdacht zijn.....
Dat aantonen zal nog een hele klus worden. Doet mij denken aan al die parlementaire enquêtes, waar op een zeker moment als het te heet onder de voeten wordt, iedereen wel een keer zegt: "dat kan ik me niet meer herinneren". Dan sta je als ondervrager met de mond vol tanden. En die lui die ondervraagd worden, staan onder ede! Hoe bewijs je dat de man/vrouw zich dat werkelijk niet meer kan herinneren? Onmogelijk. Zo is dat met een foutieve taxatie ook.
Erger dan strafrechtelijke vervolging is wellicht reputatieschade: de strijkerswereld is klein en eenmaal een oplichter altijd een oplichter. Wie de kluit belazert kan het verder wel schudden!
Eigenlijk is dat alleen maar mogelijk als je kan aantonen dat de taxateur al voorafgaand aan de taxatie bepaalde kennis/informatie heeft ontvangen over het instrument die het onmogelijk zou maken om het instrument zo te taxeren. Ik heb er natuurlijk geen verstand van, maar stel dat een antiek instrument een forse reparatie heeft ondergaan en het instrument daardoor flink in waarde was gedaald. En de taxateur heeft deze waardedaling niet meegenomen in zijn taxatie. Pas als je bijv. een mailwisseling kan laten zien waaruit blijkt, dat de taxateur op de hoogte was van deze reparatie, kan je opzet aantonen. Maar ik denk dat Bert gelijk heeft, in het kleine wereldje is reputatieschade voor een vioolbouwer desastreus.
Ja, maar de discussie gaat nu over het feit dat iemand een -naar later blijkt- foutieve taxatie heeft gedaan, uit onwetendheid. Als er dan al reputatieschade zou optreden is dat onterecht (geweest): de man/vrouw handelde immers te goeder trouw?
