Je Viool, of Cello, of Altviool, of Watnogmeerharenensnarenheeft

Voor alle leden die meer voelen bij hun instrument. Ik ben gewoon benieuwd wat jullie instrument voor je betekent.

Ik ben een raar tiep, denk ik. Mijn viool is voor mij iets bijzonders. Als mijn huis in de fik staat, pak ik onder mijn rechterarm mijn kind (samen met haar viool) en onder mijn linkerarm mijn viool. Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt dat ik een dag niet speel, ook al is daags ervoor mijn huis afgefikt. Juist als daags daarvoor mijn huis is afgefikt.....
(Mijn man vindt zelf zijn weg wel naar buiten, grijnzzz...)

Met mijn viool deel ik echt wat in mij zit. Ik word nooit een topviolist, maar ik speel (te) graag en hij snapt mij meteen. Hij kan me geweldig reflecteren en me laten horen en voelen wat er werkelijk in me zit, zelfs de kleinste en verst verstopte dingen. Hij weet me super te confronteren, maar kan me tegelijk ook troosten, of me helpen mijn hoofd leeg te maken, of me uitdagen... Dus is hij mijn vriend geworden.

Dus als iemand hem een kistje met snaren noemt, dan voel ik me plaatsvervangend beledigd. Dat doe ik omdat ik weet dat hij zich nooit beledigd kan voelen en ik het voor hem op moet nemen, vind ik. Tenslotte is hij mijn vriend.
(We hadden bij het BLO een dirigent die dat steeds zei: Ik wil nu alles horen wat touwtjes heeft. Ah, ik vond hem meteen niet meer zo aardig... Overigens keek mijn collega-viooljuf me toen ook meteen begrijpend aan, dus moeten meer mensen dit herkennen!)

Ook al weet ik dat hij niet mijn levenspartner is, ik ben op zoek naar een ander (ojee, wat als ik die vind, dan wordt het nog erger, Frits!) dan nog waardeer ik hem voor alles wat hij me heeft geleerd en nog zal leren.

Voor mij is hij er geweest toen ik het moeilijk had en heeft hij me geholpen daar bovenop te komen. En ik weet dat ik op moeilijke momenten op mijn viool kan storten, wat me helpt. Hij staat (hangt) altijd voor me klaar. Zonder viool voel ik me leeg... Op vakantie moet er ook een viool mee...

Wat betekent jouw instrument voor jou?

 

Ik begrijp heel goed dat je gehecht raakt aan een instrument of zelfs dat je er een haat-liefde verhouding mee ontwikkelt. Je kunt ook ontroerd raken door de schoonheid van een instrument of door hoe het klinkt. Ook kun je je ergeren aan een lelijk instrument. Zo lang dat jouw emoties zijn is er niet zoveel aan de hand. Ik heb dat soort gevoelens ook (wel eens) Het kan ook bij een schilderij of mooi gebouw. Wat ik afwijs is het toekennen van een ziel, karakter aan een instrument: het blijft een houten kastje met snaren. De emoties die je er op loslaat zullen niet worden beantwoord en wat je er uitkrijgt stop je er zelf in!
Ik heb intussen een dermate grote collectie instrumenten, dat ik niet aan een instrument meer gehecht ben dan aan andere. Ik hecht eigenlijk helemaal niet zo aan een bepaald instrument, maar wanneer iemand een instrument uit mijn collectie kiest en aanschaft geeft mij dat wel degelijk een goed gevoel; niet vanwege de euro's die binnenrollen, maar dat iemand gelukkig wordt van een instrument dat ík heb geselecteerd, gerestaureerd of speelkaar gemaakt.

 

Ook hier is mijn acoustische cello een maatje in goede en (veel) minder goede tijden!

 

Dat komt volgens mij omdat de meeste dirigenten uit de "blazerswereld" komen (HaFABra)

 

Ik speel nu op mijn 3e altviool en waar die andere 2 ook zo zijn emoties hebben (de 1e altviool die ik ooit bewust heb gehoord heb ik gekocht omdat ik het geluid zo veel mooier vond dan dat van een viool...en was voor mij ook direct einde-viool-tijdperk-van-wel-3-hele-maanden) is mijn huidige altviool echt MIJN altviool. Deze gaat nooit meer weg. Ondanks dat het geen liefde op het eerste gezicht was (hij zag er afzichtelijk uit toen ik hem voor het eerst zag en ik wilde deze niet uitproberen. Het is dat manlief aandrong omdat hij iets in deze altviool hoorde dat hij zelden in een altviool had gehoord....en natuurlijk heeft hij gelijk gekregen) ben ik nu zeer gelukkig met mijn altviool. Een prachtige klank, een uiterlijk met sporen en een geur.....ik zou mijn altviool op geur al herkennen (denk ik).

 

@Frits, met selectie bedoel ik natuurlijk inkoop: ik leg mijn klanten altijd een ruime keus voor aan instrumenten binnen de door hun aangegeven prijs-bandbreedte en uiteraard kiezen ze zelf.
Verder: het zijn altijd jóúw emoties, niet die van het instrument!

 

Net zoals iemand zou kunnen zeggen 'een beetje trillende lucht, wat een onzin ......', zo is toch de halve wereld geboeid door muziek. Wat krabbels op een papier kan een gedicht vormen dat je je hele leven niet vergeet. Zo vergaat het ons met onze houten kasten en snaartjes: de zeggingskracht en mooie klank is dierbaar. En omdat elk kastje weer anders is, uit prachtige bomen, klinkt er 'karakter' en heeft het (in onze beleving) bijna een ziel.

 

Ja, emotie zit tussen de oren, niet in het hout

 

een viool heeft ook geen gevoel, daarom zit de emotie ook tussen de oren.

 

Het is ook de bespeler die je hoort, niet in de eerste plaats de viool.

Zoals een toeschouwer na afloop van een concert tegen Yehudi Menuhin zei: "Uw viool klonk prachtig vanavond."
Yehudi hield de viool bij z'n oor en sprak "ik hoor niets".

 

Met mijn gehuurde studie viool was er geen vonk. Die begon mij zelfs na 4 maanden tegen te werken, die liefde was dan ook snel over.

Met mijn huidige viool is het dikke mik.
als ik mij terugtrek op de slaapkamer, en ik ga een uurtje viool spelen. Dan vergeet ik de wereld om mij heen. Ik heb nergens oog meer voor, en ben voor niemand bereikbaar. FF alles de boel de boel laten, en dan lekker op mijn viool spelen. Alle afleidingen uit mijn gedachtes strijken.

Na een uur, ben ik lekker ontspannen. En dan mag mijn viool weer terug in koffer.
Dan wordt het weer tijd om naar de bewoonde wereld terug te keren. Gelukkig ligt de bewoonde wereld niet ver weg. ti s maar 1 deur verder.

 

Onzin. Een viool is slechts een instrument in de meest letterlijke zin van het woord, om muziek te vertolken. De emotie komt uit het hart van de speler. Een viool of cello of om mijn part een blokfluit is slechts de vertolker, het doorgeefluik van die emotie. Natuurlijk is het ene instrument veel beter dan het andere, om die emotie weer te geven, maar om het instrument zelf emotie toe te kennen, gaat te ver. Zouden andere instrumentalisten ook zo praten over hun instrument?

 

Beste Frits hout is geen dood materiaal, hout leeft. En daarom is het ook nooit afgezaagd.