Solange: hier is het meest verstandige antwoord: laat je leraar bepalen of de cello goed staat. En besprek dan of het voor jou prettig is. Overigens is het voor de meeste leerlingen niet een item op de voorgrond. Zeg maar: thuis je cello telkens ongeveer zo neerzetten als je op les leerde en dan spelen. Al luisterend zijn de vingers links steeds aan het corrigeren. Speel maar eens vader jacob en nog eens en nog eens.
Wat ik leerde, was dat de bovenkant van de cello als je staat evenhoog moet zijn als je neus. En als je dan zit, dat de onderste rechter stemknop op de hoogte van je oor. In de loop van de tijd merk je, dat net als bij het automatiseren van het werk van de linkerhand, dat ook het uittrekken van de pin naar de goede lengte mee gaat in de gewenning. Inderdaad moet je soms nog wat bijstellen en dat heeft doorgaans te maken met de zithoogte. Verder hangt e.e.a. ook af van de 'school' die je leraar aanhangt: in mijn geval is dat de Franse, maar je hebt ook bijvoorbeeld een Russische. Er is een 'school' die de cello veel schuiner houdt en de technische voordelen daarvan benadrukt. Uiteindelijk zal een cellist vooral een eigen speelhouding ontwikkelen en dat kan natuurlijk wel wat van de boekjes afwijken.
Misschien in dit verband een aardig stukje uit de krant. http://www.volkskrant.nl/recensies/-een-cellist-denkt-sneller~a797845/
Kijk Tobias, dat vind ik nou aardig. Hoewel je je in je andere topic behoorlijk afzet tegen cellisten, kan je het hier toch niet laten om je heimelijke fascinatie voor ons superieure instrument ten toon te spreiden. Zie ik hier een overstap aankomen? Geen schande hoor, je bent de eerste niet.
Ik geef toe dat ik een zwak heb voor de cello. Het lijkt me heerlijk om een cello te kunnen omarmen. Neem daarbij dat cellisten aardige mensen zijn. Ze treden ook minder snel op de voorgrond dan violisten. Maar de cello is niet mooi. De viool is vergeleken bij deze gezellige dikke moeke een schone lady. Eén keer heb ik de cello van mijn MuFoMa even mogen vasthouden. En ik geef toe dat het een bijzonder moment was. Voor ik vragen krijg over mijn MuFoMa. Dat is mijn Muziek Forum Maatje.
Superieur? Hoezo, superieur? Vergeleken met viool en piano is er nauwelijks repertoire voor. Componisten keken wel uit. Nuttig in een symfonieorkest of strijkkwartet (zelden zulke saaie cellopartijen gezien), maar superieur? Onderbuikgeluid is een betere omschrijving.
NB Er is heel veel repertoire voor cello solo, cello piano, cello en orkest, en meer. De aanname dat er weinig zou zijn, zoals die lang rond gezongen heeft, wordt tegenwoordig anders benaderd door velen. Ook bijv. vanuit Cello Biennale Amsterdam.
Sterker nog: tijdens de Cellobiënnales en de festivals in Zutphen en Dordrecht blijkt hoeveel prachtige muziek er is waarin cello de hoofdrol heeft en anders wel belangrijke bijdragen levert. Geen saaie rollen dus. Inderdaad, er is door de eeuwen heen ook muziek gecomponeerd waar de cello saaie partijen heeft toebedeeld gekregen. Laat dat niet je beeld bepalen, Ronald, en kom eens naar een cellobiënnale (nog maar 11 maanden wachten tot de eerstvolgende) of een cellofestival. Ook niet cellisten zijn daar van harte welkom!!!
Of probeer je eens in te beelden hoe zo,n mooi stuk zou klinken zonder de mooie lage tonen van de cello,dan word het pas echt saai.
Aan de bovenkant van de cello gelijkzetten met je neus als je staat, daar hou ik me nu voorlopig aan en dat gaat goed. Mijn vingertop van mijn wijsvinger (want daar zijn we mee gestart na het open snaren spelen) is ondertussen pijnlijk rood. Ik ga moeten opbouwen en mss minder hard induwen. Is het de bedoeling dat ik met de knieën de cello in positie houd? Groetjes, Solange
Min of meer, 't is niet zo als uit de tijden zonder pin. Linkerbeen en knie zijn iets meer naar voren dan rechter. Het bovenblad van de cello is iets naar rechts gedraaid. Maar je kunt je houding het beste checken bij een docent (en hier van mij het bekende zinnetje waarmee ik alle claims van de hand wijs als gevolg van mijn aanwijzing).
Hoe is het met jullie 'vermoeidheid' ? Ik heb het nu ook, en merk dat ik de neiging heb om met spelen mn schouders aan te spannen ipv te ontspannen en dat helpt uiteraard niet ...benieuwd wat mn leraren volgende week gaan zeggen over mn houding.
Als het gemakkelijk gaat, kan ik goed mijn rechterschouder laten hangen en dan gaat het prima. Als het moeilijker wordt, ga ik mijn rechterschouder of -elleboog wat optrekken en zeker als ik dan veel op de a-snaar speel, voel ik die verzuring. Maar inmiddels is dat een reminder om even een moment te ontspannen en het dan overnieuw te proberen, met een ontspannen schouder en lage elleboog. Het gaat dus steeds beter!
