De dagen gaan weer kouder worden en als ik op stap ga met mijn cello maak ik mij altijd een beetje zorgen om de kou. Als mijn cello heel erg koud is, ontstemd die behoorlijk. Ik moet dan eerst wachten tot mijn cello een beetje op temperatuur is gekomen voor dat ik ga stemmen. Een hele koude cello stemmen heeft geen zin want zo gauw die weer wat warmer word is die weer ontstemd. Nu vraag ik mij af : bestaan er een systeem om je cello in je koffer enigzinds warm te houden? Iets wat een klein beetje warmte afgeeft? Voor tijdens het vervoer in de buitenlucht? Iemand hier iedeen over? (Geen tips en adviezen over luchtvochtigheid want daar heb ik al een goede oplossing voor!)
Wat dacht je wat kan gebeuren als dunne laag hout oververhit raakt? Eh, warme pittenzakjes, moeten alleen niet tegen je hout komen. (niet dat ik dit doe, maar ik zit nu even te brainstormen)
Behalve dan dat je in je koffer wel een beetje tegen de hele koude buitenlucht moet 'stoken'. Dus echt heel warm zal het ook niet worden in die koffer. Maar er moet dus wel met beleid 'gestookt' worden.
In theorie zou het mogelijk moeten zijn een soort miniatuur verwarming te maken op een kleine accu. Als er niet meer warmte geproduceerd behoeft te worden dan een graad of 2o, is dat met een kleine stroom door een weerstandsdraad nog wel een tijdje te doen. Je kunt er een thermostaat in opnemen zodat de temperatuur niet aan de loop kan gaan. Het hangt van de capaciteit van de accu af hoe lang die warmte dan geleverd kan worden. Echter, in de handel heb ik zoiets nog niet gezien. Maar wie weet.......
Een tropische plant die buiten staat kun je de winter doorhelpen door hem in te pakken in noppenfolie en daarbinnen een (kerst)lichtslang aan te brengen. Die lichtslang geeft niet veel warmte maar net genoeg. Zou die lichtslang een oplossing kunnen zijn? Je moet dan natuurlijk niet de led-uitvoering nemen.
De eenvoudigste oplossing is om iets eerder van huis te gaan indien mogelijk. Een koffer met goede thermo eigenschappen (die zijn er bijna niet meer vanwege het streven naar licht gewicht) Met de auto gaan en de cello in de koffer of hoes in een oude slaapzak schuiven dan wel de autokachel een graadje hoger zetten. Als laatste redmiddel kun je ook nog een winterslaap gaan houden
En hoe zit dat met de stroomvoorziening? Helaas geen rijbewijzen dus ook geen auto, alles met het ov. Een reddingsdeken werkt door reflectie, de persoon in de deken geeft toch nog iets warmte af, die warmte word door de deken vastgehouden. Helaas geeft mijn cello van zichzelf geen warmte af, dus ik ben bang dat dit niet gaat werken.
Ik vind dat toch niet zo'n gek idee hoor van die reddingsdeken. Zorg dat zowel je koffer als je cello goed op kamertemperatuur is voor je vertrekt. Cello omwikkelen met reddingdeken voordat ie in de koffer gaat. Koffer dicht en gevoerde kofferhoes eroverheen... dat zou toch wel een tijdje moeten werken. Niet als je een uur in de kou op de bus moet wachten natuurlijk.
Ik heb het getob over het verwarmen van het instrument met belangstelling gevolgd. En het is allemaal zo eenvoudig. Daarom hier de definitieve oplossing voor het warm houden van het instrument. Vroeger toen de winters nog echte winters waren en Nederland nog van ons was, toen gebruikten de dames om hun handen warm te houden een Mof. Dit was geen Duitser maar een soort rol van bont, waar aan beide zijden de handen in konden worden gestoken. Deze Mof nu werd warm gehouden door een tinnen mofkruikje (zie de foto). Mijn ouders bezaten nog zo'n kruikje en ik gebruikte dit kleine kruikje om mijn viool op een aangename temperatuur te houden.
O, wat een leuk dingetje! En waar stopte je dat kruikje dan? Want ik denk niet dat die bij mijn viool in de koffer zou passen? Of is hij minder groot dat het lijkt op de foto?
Ik zat meer te denken aan iets met een vlas of gel vulling. Dat zou ik dan op de verwarming kunnen leggen om iets op te warmen. Daarna met één of ander systeempje in mijn cello koffer monteren en klaar Andere optie is natuurlijk gewoon op tijd van huis gaan zodat mijn cello ruim voldoende tijd heeft om te acclimatiseren. Dat laatste doe ik nu. Maar als het buiten behoorlijk vriest maak ik mij toch een beetje zorgen.
Een mofkruikje is erg klein. Het ging in het vakje waar de kleine spulletjes in opgeborgen kunnen worden. En een goed ouderwets mofkruikje lekt niet. Om het mofkruikje ging een gehaakt wit hoesje, met een kwastje eraan. Dat kwastje had geen nut, maar was voor de sier.
Ik heb nog zo'n ding, ook van vroeger: Dat is ook een handenwarmer. Dat staafje wat erin ligt, dat steek je aan en dat gaat schroeien. Dan doe je het doosje dicht en dan wordt het doosje warm. Ik ging altijd uren met het paard het bos in, ook in de winter, en dan ging dat ding van mijn linkerjaszak naar mijn rechter, met daarbij mijn hand. De andere hand gebruikte ik om te sturen. Zo kon ik uren buiten rijden, tot mijn tenen eraf vielen, want daarvoor had ik niet zo'n systeem. Het paard was oud en is nu helaas niet meer. Dit ding heb ik nog wel, maar ik durf die eigenlijk niet in mijn koffer te stoppen. Wel in mijn jaszak, talloze keren gedaan en er gebeurt echt niks mee, maar stel je voor.... Je hebt van die gel-dingen bij de Blokker of Marskramer of zo. En die kan je thuis dan in kokend water weer laten smelten en dan hergebruiken. Ik denk dat die het veiligst zijn, dat zou je eens kunnen proberen.
