En verder: wat handigheid ontwikkelen in het omgaan met de stemknoppen helpt ook. Is zelfs mij gelukt! Eerst vond ik het ook heel eng, maar dat is dus intussen overwonnen!
Ja, dan wordt de schrik een stuk minder. Als er 3 of 4 los geschoten zijn ben ik niet blij, maar verder is het met 20 seconden opgelost.
Ik heb een schatting gemaakt: voor een werkelijk functionerende "koffer" met klimaatbeheersing kom je op een apparaat ter grootte van een flinke diepvrieskist. Dan heb je nog een bakfiets nodig om het ding te transporteren. En waar stal je al die dingen? Niettemin: het was een leuk gedachtenexperiment
Verklaar je nader.... En ik ben er nog niet klaar mee . Ergens moer er toch een simpele oplossing mogenlijk zijn voor de tempratuur beheersing in de cellokoffer Ik moet die oplossing alleen nog even tegenkomen op mijn zoektocht
Vannacht fietste ik van mn werk naar huis en dacht ik tjee wat is t koud, gelukkig heb ik mn donsjas aan...zou dat iets zijn, dons? Licht en warm
BAM levert een speciale "Housse avion" die OM een BAM koffer gedaan kan worden zodat een cello in een vriegtuigbagageruim niet kapotvriest of anderszins beschadigt. Ik zou daarvoor overigens geen garantie willen afgeven. http://www.bamcases.com/gammes/hous...e-avion-pour-etui-violoncelle-bam---noir.html Daar zit nog geen klimaatbeheersingssysteem in, maar het ding is wel behoorlijk "thermo". Maar ja, gewicht 9,1 kg plus ca. 5 kg koffer plus ca 5 kg cello plus 1 kg muziekpapier, samen zo'n 20 kg, afmetingen 145x62x42 cm Ongeveer een vrieskist dus. Je kunt het ding niet op je rug dragen, dus zonder auto wordt het toch een bakfiets.
En als service leveren ze er een auto en rijbewijs bij? Nee dit is zeker niet te doen lopend naar en reizend met de bus ,tram en metro . Dat is zo gek nog niet, of mischien een fleece sjaal?
Kom gerust op vrijdagochtend een keer met mij mee stemmen! Of donderdagmiddag..... Dan raak je na 1 keer vertrouwd met draaien aan stemknoppen, na het stemmen van enkele tientallen instrumenten. Ben je ook meteen vertrouwd aan het erop zetten van snaren, ik heb er altijd wel een aantal die gesprongen zijn, en het rechtop zetten van kammen (vraag me niet hoe, maar die liggen ook regelmatig om). En je leert als een razende op je gehoor stemmen, want er zit wel een tijdsdruk achter.... Ik vind dit wel een leuk werkje eigenlijk, denk er niet eens meer over na.... Ook niet bij mijn eigen viool, ik heb niet eens fijnstemmers trouwens op de D en de G.... De A wel, want die krijg ik anders niet snel bij gestemd in het orkest als die ontstemd raakt, dan moet mijn hand zo'n rare hoek maken. Is dit bij een cello spannender, om met de knoppen te stemmen?
Het stemmen van een met stalen snaren bespannen cello, waarvan één of meer snaren zijn losgesprongen vanwege de winterdroogte vergt aanzienlijk meer kracht en ook de nodige precisie dan een losgesprongen viooltje met kunststofsnaartjes. Niettemin: het is te doen maar het vergt enig doorzettingsvermogen en bij voorkeur goed ingepaste sleutels. Het spannende bij het stemmen van een cello met de stemknoppen is ook het risico op snaarbreuk, waarbij de teller direct op ca. drie tientjes staat, als het meezit!
eh, wat zal ik zeggen. Lees allereerst maar eens wat BergBoon daarover schrijft! Die begrijpt wel heel goed waar wij cellisten voor staan! Het is vooral een kwestie van heel rustig bijstemmen. Niet te snel willen draaien aan die knoppen, gewoon wat met gevoel, dan willen de snaren wel blijven zitten (en intussen klop ik toch maar even af onder mijn houten tafel).
Waar ik een beetje van opkijk bij het lezen van alle commentaar is de angst om een cello bij te stemmen of zelfs angst voor een losgeschoten stemsleutel. Dat zijn toch basisvaardigheden voor een bespeler van een strijkinstrument? Die vaardigheden werden mij als beginnende vioolleerling dadelijk bijgebracht toen ik in 1965 (het kon de oertijd wel zijn!) bij meneer Venema op les kwam: kleine reparaties zelf uitvoeren, een lus aan een staartstuk, een nieuwe snaar opzetten, de viool op het gehoor stemmen, een kam rechtzetten: het hoorde er gewoon bij. Bij de drogist kun je een soort "sjaal" krijgen met daarin een bepaald type gel, voor pijn in de nek: een minuut in de magnetron en dan geeft de gel een aangename warmte af, voor een behoorlijk lange tijd. Zo'n sjaal zet je om je nek vast met klitteband. Als je de sjaal korter in de magnetron doet, wordt hij ook minder warm. Je zou zoiets in de kist kunnen doen onder de hals. Maar hoe lang ben je buiten? Wordt het instrument echt heel koud? Staat de damp op de lak? Voel je de kou bij het spelen in je knieën? Reisde Davidov niet met zijn Stradivari-cello in de winter met de postkoets naar Sint Petersburg? Boccherini zat 's winters wel eens vast in de sneeuw buiten Wenen, dan speelde hij even in een herberg zonder CV! Ze wisten gewoon niet beter. Nou dan!
Liuwe, je hebt het wel over een viool die jij leerde bijstemmen en waar je wat handige strijkers-EHBO-klusjes voor leerde. Die kemences met hun stemknoppen draai ik ook met gemak de goede kant op. Een cello: lees nog maar het commentaar van Bert. Verder is de realiteit dat wij als tweedekansers in de strijkmuziek nogal eens op een muziekschool belanden voor les. Met uiterst beperkte tijd. Ik vind het echt geweldig voor je dat je nog vioolles had in de goede oude tijd bij een violist die alle aspecten van het vioolspelen erbij betrok. Wij moeten best veel op eigen gelegenheid doen en we hebben natuurlijk geen zin in dure, geknapte snaren, vandaar die "angst" bij het cello stemmen. Met je cello de kou in: hahaha, wel lekker baas-boven-baas met Davidov in de Russische kou met z'n Stradivari-cello per steenkoude koets naar Sint Petersburg. En Boccherini die buiten vast zat in de Oostenrijkse sneeuw. Het kán allemaal wel, maar wat wil je je instrument nou helemaal aandoen? En vooral jezelf, want voor die instrumenten weer geacclimatiseerd waren/zijn....Of keken ze vroeger niet op een vals nootje van een instrument die per minuut verder ontstemde na een koude rit? Zoals je ziet: ook ik speel in de sneeuw in het oosten des lands en daarna had mijn instrument veel tijd nodig om weer te acclimatiseren
3 tientjes??? Mijn snaren: A 35,90 D 46,90 G 67,50 C 79,90 Nou ja de A snaar is inderdaad iets meer dan 3 tientjes. Maar verder vind ik de snaren veel te duur om los te draaien voor het oefenen. Maar op het moment dat ik een snaar ga wisselen ga ik het losdraaien zeker een aantal keren oefenen.
Dank je! Dat is inderdaad wel andere koek. Ik vond het al verwonderlijk dat de cellisten hier zo spastisch deden over het stemmen, maar nu snap ik het.
En een totaal ander iets waar ik huiverig voor ben . Is dat die snaar als die breekt bij het draaien aan de stemknop..... heel hard tegen mijn gezicht knalt, met alle gevolgen van dien. Die snaren zijn heel strak gespanen , dus als die knappen lijkt het mij net een zweepslag .
Ik wist niet dat violen kunststof snaren bevatten, das nieuw voor mij. En moet je dat eens voorstellen bij een stalen snaar van enkele mm dik.... Dat wordt met spoed naar de EHBO-post en hopen dat je geen blijvende schade overhoudt. Mijn huivering voor boven genoemde is groter dan mijn huivering voor de kosten.
Wist ik ook niet. Volgens mij zitten er op de BLO-violen ook gewoon stalen snaren hoor. O.a. Dominant (overigens ook niet goedkoop...) en een merk dat ik niet ken, maar wat we nu niet meer gebruiken.
Het gaat om de kern dan hè? Die zijn er wel in staal, maar meestal wordt toch een kunststof kern toegepast. De omwikkeling kan dan bestaan uit verschillend materiaal. Er zijn ook snaren die geheel uit schapendarm bestaan zoals toegepast bij de Barokinstrumenten. Dominant (Thomastik) heeft een kern van kunststof (de E uiteraard niet, die is van massief staal).
