Een cellosnaar die in je gezicht of zelfs oog springt is minder waarschijnlijk, omdat hij meestal breekt in het zijde-omwoelde deel bij de sleutel en dan springt een snaar a.h.w. van je af. Een E snaar van een viool breekt ook meestal in dat deel van de snaar. Vaak wordt wegzwiepen nog voorkomen omdat de zijdedraad niet breekt en het afgebroken deel daardoor in bedwang wordt gehouden. Bij een breuk van de E snaar bij het kogeleind is het risico iets groter dat je hem in het gezicht krijgt, maar ik heb het in ruim 30 jaar vioolbouwpraktijk nog nooit van een klant gerapporteerd gekregen. Kunststofsnaren (de overgrote) meerderheid van de violisten spelen op kunststof) zijn altijd metaalomwonden en het metalen windsel of het zijden windsel aan beide uiteinden zorgt er vrijwel altijd voor dat de gebroken snaar in die toestand op het instrument blijft. NB. Dominant is een kunststofsnaar, metaalomwonden, m.u.v. de E snaar die staal alu-omwonden is of uit massief staal bestaat.
In de jaren '60 kreeg je inderdaad, gesubsidieerd en wel, nog individueel vioolles, een half uur per week. Maar de gemeente waar ik woonde, was niet aangesloten bij de muziekschool, gaf dus ook geen subsidie en zodoende betaalde mijn vader de vioollessen zelf, 450 gulden per jaar..Ik ben hem er nog altijd dankbaar voor. Ik had inderdaad geen idee van de prijzen van cellosnaren, ik begrijp nu die zorgen over loszittende stemsleutels en moeilijk te stemmen instrumenten; ik snap nu hoe gelukkig ik moet zijn met mijn viool..
Of je kunt een keer gaan deelnemen aan het cellofestival in Dordrecht! Want naast dat grote samenspeelfeest is er al bij twee edities van het festival een workshop snaren op de cello zetten en dat kon ook op een 'oefencello'. Zo'n workshop is echt effectief! Als het goed is, komt er in de hemelvaartsvakantie weer een Dordrechts cellofestival. Hard duimen dat de financiering daarvoor rond komt!!! Terwijl je met de ene hand de knop draait, kun je de andere hand zo bij de toets houden, dat de snaar niet zomaar naar je gezicht springt.
Ach weet je Liuwe, loszittende stemsleutels en moeilijk te stemmen instrumenten heb je ook bij violen. Gelukkig niet jouw viool! Ik heb een heel fijne cello met een prachtig geluid en die van Marloes is nóg mooier! Ze is nu moed aan het rapen om zelf de knoppen te gaan draaien en natuurlijk heb je ook bij celli lastige instrumenten met niet passende stemsleutels enzo, maar daar is wat onze celli betreft geen sprake van.
Is het trouwens altijd wel de kou? Of spelen er meer factoren mee? Vorige winter heb ik ook last gehad van losspringende snaren. Eerste x nog naar de vioolbouwer geweest, maar da's bijna een uur rijden. De keer daarop dus toch maar zelf geprobeerd om hem weer te stemmen en dat ging goed. Daarna nog 2 x een losgeschoten snaar; telkens een andere en de laatste x zelfs 2 tegelijk. Toen ben ik eens gaan nadenken; het gebeurde telkens op een lesdag. En wel na mijn les. Als ik les heb, neem ik de cello mee naar het werk, da's een rit van 45 minuten. Dan de cello mee het kantoor in, waar hij de hele dag staat. Na de werkdag gaat de cello weer de auto in en rijden we rechtstreeks naar les (weer 45 minuten). En elke keer is er op les niets aan de hand. Na de les naar huis (10 minuten), cello naar boven op mijn muziekkamer waar ik hem ingepakt laat tot de volgende dag. En dan waren steeds snaren losgesprongen. Onlogisch verhaal toch? Totdat ik me realiseerde dat ik de laatste rit terug (andere route) vlak bij huis een reeks van 5 vervelende verkeersdrempels heb. Ik neem ze weliswaar rustig, maar toch... Nu neem ik dus een andere route terug en de snaren zijn nog niet weer losgesprongen. (even afkloppen...)
Ja, verkeersdrempels zijn inderdaad boosdoenders! Die ervaring heb ik ook. En verder is het op zich nog niet de kou, maar dan wel vooral als die samengaat met vriesweer, droogte dus. Ik kan niet bij mijn celloles komen zonder minstens 5 verkeersdrempels te moeten nemen. Intussen heb ik dus héél beschaafd leren autorijden.
Dat ga ik in de gaten houden, is echt iets voor mij. Goed dat je daar achter bent gekomen! Omdat ik een 7/8 cello heb is de koffer dus behoorlijk groot voor de cello Daarom heb ik aan alle kanten zachte kussentjes gemaakt zodat de cello niet kan schuiven en rammelen in de koffer, voordeel hiervan is ook dat de kussens de hobbels en stoten opvangt van de cello bij verkeersdrempels en het op en af heizen van mij rug. En het neerzetten van de koffer op de grond.
Na twee leerlingen met losschietende stemsleutels geholpen ben ik eens gaan nadenken. De stemsleutels hebben een relatief groot oppervlak dat aan de koude lucht is blootgesteld, en koelen daardoor sneller af dan de rest van de cello. Wat afkoelt krimpt, en in dit geval is het gevolg dat de sleutels los komen te zitten en dus losschieten. Als je de kop van de cello (krul +sleutels) in dun papier draait en daar een plastic zakje omheen doet is het probleem waarschijnlijk minder.... ik heb het in ieder geval geprobeerd met een leerling die weer naar huis ging in de auto. Graag reactie als je denkt dat het werkt!
Het probleem bij losschietende sleutels zit maar ten dele in de sleutels: het is nog eerder de krul die de boosdoener is. Wanneer een stuk hout met een gat er in krimpt, wordt het gat groter. (lijkt paradoxaal, maar het is echt zo) Verder gaat het inderdaad niet zozeer om de afkoeling die het losschieten veroorzaakt, maar de plotselinge droogte in de lucht. Die ontstaat niet in de koffer, maar eenmaal weer thuis bij de CV. Of een plastic zakje zou kunnen helpen vraag ik me af, maar proberen kan altijd, wie weet!
tja, je hebt de sleutels die tijdens het vervoer door winterse kou losvliegen, en de keren dat je 's ochtends opstaat en ontdekt dat je snaren ontspannen hangen te slapen... door de droogte... en als een de pin van de sleutel krimpt, en nu naar het blijkt het gat ook nog groter wordt is dat dubbelop ellende... m'n electrische cello heeft er nooit last van, die heeft mooie mechanieken....
De discussie over het onderwerp "mechanieken mooi of lelijk" is heel interessant maar heeft hier al eens plaatsgevonden naar ik meen en bovendien wordt dat al heel gauw "Off Topic"
klopt... ze zijn helemaal niet mooi vind ik maar in de winter wel handig... dus een oneigenlijk gebruik van 'mooi'
Eigenlijk moet er maar een wintermuts worden gemaakt voor de sleutelkast met krul! Beetje voorverwarmen op de verwarming voor vertrek en dan dus eroverheen. Met een beetje voorverwarmde fleece das kom je ook al een heel eind, lijkt mij. Wel het uitproberen waard! Vandaag moest ik ook weer wat aandraaien en eigenlijk was dat vrij gauw 'gepiept'.
Lol, ik pakte vandaag mijn viool en ging stemmen, schieten ineens drie van de vier sleutels tegelijk los. Feestje hier! Heb braaf een regel van mijn etude gespeeld (moest van mijn dochtertje, die had schik: "Niet zeuren, gewoon spelen, mama! Jij doet ook alles om onder je etudes uit te komen!"), maar toen maar gauw de boel weer in orde gemaakt. Toch echt blij dat ik geen cello speel....
Ah, nee, dat meen je niet!. De cello heeft van die mooie robuuste stemsleutels die heerlijk in je hand liggen (niet van die priegelgevalletjes) 't Is gewoon vaardigheid dat je even moet opdoen, wat lef om zo'n leerproces aan te gaan. De voldoening die dubbel-en-dwars komt met het vaardiger worden. En dan die mooie diepe klank, die je helemaal mee laat vibreren als beloning
Zou dat voldoende zijn? De klankkanst en met name de achterkant was afgelopen zaterdag zeer koud bij het uitpakken. Ik vraag mij af of alleen de krul op temperatuur houden voldoende is . Ik denk dat de kou toch optrekt vanuit de klankkast naar de krul En het los schieten van de snaren is ook niet het enige probleem van een koud instrument. We hebben het nog niet eens gehad over het ontstemmen. Het stemmen zelf is geen probleem, maar als je in een groepje speeld zou je eigenlijk na een 15 min opnieuw moeten stemmen, en dat is dan lastig. Na die 15 minuten is mijn cello weer op temperatuur en behoorlijk ontstemd En wat doe je dan? Vragen iedereen op te houden met spelen en je cello stemmen? Of doospelen met een onstemde cello tot de pauze? En je cello mee nemen naar de ijskoude gang om te stemmen terwijl je cello net een beetje op temperatuur is gekomen lijkt mij ook niet echt een optie Dus hoe gaan jullie hier mee om?
Terwijl de bladmuziek voor een nieuw stukje tevoorschijn wordt gehaald, zou je even moeten bijstemmen. Vaak is dat zo'n moment waarop nog commentaar wordt gegeven op het stuk, nog aanwijzingen voor verder oefenen en dergelijke. Dat kan dan meestal wel met de fijnstemmers en dat gaat dan een stuk sneller. Met dan dat stemapparaatje dat vooral van je eigen instrument de toonhoogte weergeeft, moet het helemaal geen probleem zijn (overigens heb ik dat apparaatje niet). Maar in de loop van de tijd leerde ik ook steeds beter op eigen gehoor bij te stemmen.
