Ik wil me op de sonates en partita's van Bach gaan storten! Heeft iemand daar misschien de bladmuziek van ter overname, in de Urtext-editie van Bärenreiter? Dan hoor ik het graag!
Elsie S, Een mogelijk tweedehands alternatief voor de Bärenreiter uitgave is mogelijk de Peters-uitgave door Carl Flesch. Die bevat namelijk ook de 'Urtext'. En alvast sterkte gewenst met de fuga uit de derde sonate in C groot Hopf
Met een beetje geluk kan ik je die Bärenbreiter-uitgave binnenkort wel leveren via de PDF-file (gratis). Ik heb nu voor je een andere uitgave, mag dat ook? Zie bijlage. Het enige wat je moet doen is uitprinten.
Dank voor de tip. Mijn lerares noemde deze uitgave als beste, vandaar. Zij zoekt wijselijk eerst de delen voor me uit die te doen zijn. Ik mag beginnen met de gigue uit de 2e partita.
Prachtige stukken! En nu maar hopen dat @Elsie S tzt wat voor ons laat horen, Maar wel een hele uitdaging, die polyfone stukken! (dat is overigens ook zo met de suites voor cello van Bach!).
Haha, tzt, in de heeeele verre toekomst, over een jaar of tien, wellicht Ja, die cellosuites zijn ook prachtig!
Laatst speelde ik een stukkie Bach uit mijn hoofd en ik ontdekte iets dat bemoedigend is: het begint te komen, omdat enkele delen in mijn map zitten en ik al vele maanden die deeltjes een paar keer per week tegen kom. Telkens speel ik dan enkele regels of een half deel. Daar ga ik nu dus jaren mee door!
Bij mij werkt het zo dat tegen de tijd dat ik het technisch onder de knie heb, ik het intussen uit mijn hoofd kan spelen. Dat technische is dan al een hele worsteling geweest, een haperend verhaal, maar als dat lekker loopt en ik toe kom aan hoe ik het verhaal ga brengen. dan wil dat ook lopen. Vooral als ik verder niet ga nadenken, dat moet ik dus vooral niet doen. Eigenlijk moet dat net als bij een zanger het uit het middenrif komen, dat garandeert ook dat je op een gezonde manier blijft ademen tijdens je spel. @JanHut, jij hebt dus delen van de cellosuites in je map? Of nog andere stukken?
@Marcelita ik heb in mijn map een bundeltje aangelegd. Om vast repertoire op te bouwen. Op les is het vaak zo dat, als het net goed begint te gaan, er het volgende stuk alweer is. Nu dus meer ruimte voor werkelijk eigen maken. De bundel tot nu toe: Wat traditionals (ook een bewerking van Cathalaans/Casals Lied der Vogels), Bach (delen van suites en een aria en air), Gabrielli, Antonii, Vivaldi, S. Lee, Faure, Saint-Seans, Gerswin en ik overweeg nog Piazzolla. (Deel 2 van mijn map is ensemblewerk).
Ja, hoe herkenbaar! Overigens hebben we natuurlijk zelf nog steeds een stem in hoe lang je op een stuk doorgaat met les. Zelf willen we natuurlijk ook weer verder. Als je dan zo'n stuk zelf nog verder hebt eigen gemaakt, laat je dat dan nog horen door je docent voor mogelijk nog aanvullende tips, of blijft het thuis op de lessenaar? Mooi repertoire noem je! Het Lied van de Vogels van Casals hebben we in 2012 in Dordrecht tijdens de afsluiting van het festival buiten op een oude binnenplaats in de binnenstad gespeeld met alle cellisten in een bewerking voor cello-orkest (cello koor wordt het ook weleens genoemd en dat is ook een mooie benaming). Teruggaand naar Bach: Sinds ik cello speel, ben ik het spelen van werk van Bach anders gaan beleven. Anders, dat is in de zin dat ik Bach pas echt ben gaan waarderen. Herkennen jullie dat?
a. Dat zal mooi zijn. Momenteel doe ik het helemaal zonder leraar. b. Fantastisch! Het pure volkslied, strijken alsof het koorzang is. En dan nog de historie: het werd het stuk van de vredelievende Casals. c. Ja, de bachsuites spelen en dus van binnenuit leren kennen. Ook beluisteren vind ik dan verrijkt.
Ik had hieruit begrepen dat je nog les neemt, maar momenteel doe je het zonder leraar. Ja, een heel bijzonder verhaal! Casals schijnt hiermee naar de VN te zijn gegaan om te pleiten tegen oorlog en heeft muzikaal zijn pleidooi kracht bijgezet. De waardering voor Bach groeide bij mij ook door de cellosuites met name. Daardoor kreeg ik ook weer oor voor andere mooie werken.
Ik weet niet of ik Bach nóg meer zal gaan waarderen door zijn werk te spelen. Ook zonder dat ik dat doe waardeer ik hem namelijk al heel erg. Dat begon al toen ik klein was en mijn ouders het dubbelconcert voor 2 violen draaiden: zwaar ontroerend vond ik dat toen al. Maar ook zijn pianowerken, gespeeld door Glenn Gould... adembenemend. Dus kán mijn liefde voor Bach nóg groter worden door hem te spelen? Wie weet... ik zal mijn ervaringen delen. Met andere componisten heb ik trouwens soms wel die ervaring, dat je door ze te spelen meer begrip en waardering krijgt, zeker met orkestwerken. Dat heb ik nu bijvoorbeeld met Saint-Saëns. Daar had ik nooit zoveel mee, maar het tweede deel van zijn 1e symfonie die we nu spelen vind ik prachtig!
Wat voor jou Saint-Saëns is/was, dat had ik dus met Bach. Jouw liefde voor Bach was dus al groot. En bij mij was Saint-Saëns al heel favoriet, maar dan vooral om te horen, want voor op de piano was het vereiste niveau wat te hoog.
Klopt, ik heb pianogespeeld. Heel klassiek vooral: sonates van Mozart, Haydn, Beethoven, stukken van Schumann en van Debussy. Ook wel wat Bach. En verder nog wel wat Jazz en lichte muziek uit de serie popular piano solo's (uitgeverij Wise, gearrangeerd door Frank Booth). En niet te vergeten vierhandenstukken van Mozart, Beethoven, Schubert, Diabelli, en nog andere componisten. En nu speel ik nog steeds piano, heb wat nieuwe stukken liggen waar af en toe wat aan gestudeerd wordt. Meeste tijd gaat zitten in cello.
Ben op zoek naar een yamaha silent violin SV100 serie. Heeft iemand of kent iemand diegene die deze elek. viool te koop heeft? grtz Ronnie
