Terechte terechtwijzing . Het duurt allemaal wat langer dan ik gehoopt had. Het liefst had ik allang hier met grote blijdschap de volledige genezing van de patiënt verkondigd, maar zover is het helaas nog niet. Na diverse ingrepen in twee fases (ander staartstuk in diverse posities uitgeprobeerd, andere stapel, hulsje om de G-snaar) zijn de klachten weliswaar afgenomen, maar nog niet weg. Het is nu aan mij om te bepalen of ik met dit (kleine) gebrek kan leven. En ik hoop dat ik de viool weer tot mijn volgende les kan houden, zodat mijn lerares ook nogmaals haar oordeel kan geven. Lastig om de knoop door te hakken, want ik vind het verder zo'n fijne viool ... En ik heb het afgelopen halfjaar al behoorlijk wat instrumenten uitgeprobeerd, waardoor ik weet dat ik behoorlijk kritisch ben en dat er heel veel violen zijn (althans, binnen mijn budget) die ik niet zie zitten...
Ik lees o.a. 'andere stapel', maar het is naar mijn ervaring veel meer de positie en de spanning waarmee de stapel wordt geplaatst, om de wolf te doden. Daarmee bedoel ik dat een dikkere of iets dunnere stapel niets uithaalt. Ik mag aannemen dat de vioolbouwer daarmee heeft geëxperimenteerd? Het steekt ontzettend nauw. Soms lukt het niet en is de wolf niet weg te krijgen, althans op deze manier. Je hebt de viool inmiddels weer in bezit? Ik denk dat wanneer de wolf niet echt weg is, je je er aan blijft ergeren. Dat wordt een lastige keuze.
Ik las een leuk stukje over de Wolftoon op de site van vioolbouwer Matthieu Besseling. Ik weet niet of ik het zomaar over mag nemen wat betreft auteursrechten. Als het niet mag dan hoor ik het wel. Tobias. Als hij speelt op een cello die daar last van heeft, is meteen te horen wat hij bedoelt. Een soort springend, zichzelf versterkend gestuiter van de stok op de snaren. Het geluid lijkt op gehuil van wolven. ‘Maar daaraan ontleent het niet de naam. Het verschijnsel is ontdekt door de Duitse natuurkundige Wolf als een interferentieverschijnsel tussen de snaar en de eigen toon van de klankkast. De speler verliest grip. De oplossing zit vaak in de dikte en de spanning van de stapel. Maak je die dikker, dan ben je van het probleem af. Maar net als met medicatie zijn er bijwerkingen. Er is dan wel meer balans, maar het instrument wordt iets onvrijer, stijver. Wat ook helpt is een Wolf-doder of Wolf-eliminator: een gewichtje aanbrengen aan het einde van de snaar als tegenwicht. Om dat uit te zoeken, kun je uren bezig zijn. Haast heb ik niet. Bij iedere afspraak heb een maand speling. Dat snapt iedere musicus. Matthieu Besseling.
Zeker, de plek van de stapel is ook anders nu. Spanning weet ik niet in hoeverre hij daarmee bezig geweest is. Ja. En vandaag merkte ik er met spelen echt nauwelijks iets van. Dat wisselt blijkbaar per keer, hoe ik de snaren aanstrijk of zo. Het is dus echt wel sterk verbeterd. Ik weet in elk geval dat het hulsje/gewichtje daarvoor van belang is, want toen ik die even helemaal verwijderd had, was het bijgeluid weer duidelijk terug.
Ik weet niet of het haalbaar voor je is maar misschien kun je bij BertBoon (Gronigen) langs om die nieuwe wolfdoder te proberen. De Krentz Modulator die is er vast ook wel voor viool.
Temperatuur en relatieve vochtigheid kunnen dusdanig liggen dat het kritische punt net wordt bereikt waardoor er wel of juist geen wolftoon ontstaat.
Oh, dus dat speelt ook nog mee, wist ik niet. Ik dacht al even dat het aan mijn eigen gemoedstoestand lag Maar het is niet zo dat bijvoorbeeld een hogere temperatuur gunstiger is?
Marloes: ik wacht eerst de commerciële resultaten van de Krentz voor cello af vooraleer ik die ook voor viool (alt en bas) ga importeren.
Of een hogere temperatuur nu juist gunstiger is of niet valt niet te zeggen. Dat komt omdat er (op z'n minst) twee variabelen meespelen, de temperatuur en de relatieve vochtigheid. De een kan de ander versterken of tegenwerken. Maar het ligt bij het instrument wat je nu aan het uittesten bent blijkbaar wel erg kritisch.
Daar heb je niet veel aan, zijn te onnauwkeurig. Het enige wat je daarmee kunt is een trend vaststellen. Maar ja, meestal voel je dat zelf ook al wel aan.
Dat hoeft niet hoor! Je kunt als je een hygrometer koopt deze ijken of vaststellen wat de afwijking is van de meter door middel van zout en water. Dan weet je hoe nauwkeurig de meter is. Zelf heb ik ook een hygrometer in mijn cellokoffer en kan precies zien wanner ik mijn cello (koffer)extra moet gaan bevochtigen en dit werkt prima. Hierdoor heb ik ook veel minder last van schommelingen wat betreft mij cello en dat geeft veel speelgemak en is voor iedereen een aanrader.
Je kunt inderdaad een hygrometer instellen (is niet hetzelfde als kalibreren!) op 75% RH (verzadigde oplossing van zout in water). Maar ja, dan is de meter allen maar correct als hij 75% aangeeft! Dat is dus ook geen kalibreren. Want hoe weet je als de meter 39% aangeeft of dat dan klopt? Kalibreren moet je dan doen over het hele meetgebied en hoe doe je dat? Daarom is zo'n simpel metertje in je koffer niet meer dan een indicatie. Maar dat kan net genoeg zijn om op te letten.
Ik lees over hygrometers. Ik heb in huis een hygrometer en ook een kleintje in de vioolkoffer. Maar wat moet nu eigenlijk de stand zijn op de hygrometer die goed is voor de viool. En bij welke stand moet ik ingrijpen. En wat moet ik dan doen als het te vochtig of te droog is.
Tobias: over dit onderwerp zijn al meerdere keren bijdragen aan het forum geleverd. Voordat we gaan herkauwen kun je wellicht even de zoekfunctie raadplegen.
Morgen de Dag des Oordeels. Ik heb zelf eigenlijk steeds minder gemerkt van het bijgeluid, ook als ik het actief probeer op te zoeken. Maar wat zullen de bevindingen van mijn lerares zijn...? Best spannend!
