improviseren op strijkinstrument (pogingen tot ...)

Veel improviserende musici spelen een stuk thuis 100 keer door (en soms vele malen op het podium). Een stuk ontwikkelt zich, zodat veel improviseren weer bijna componeren is geworden.
Ook hebben zij een heel arsenaal aan mogelijkheden. Zo hoorde ik in een interview een eenvoudig voorbeeld: een jazzmuzikant die in een majeure toonsoort in zijn solo er een mineurladder tussendoor gooit.

Mijn eenvoudige improvisaties zijn geïnspireerd door barok, Bach cellosuites en bijvoorbeeld:

 

.. of:


Dit soort creativiteit, daar loop ik net zo warm voor als een Vivaldi celloconcert.

 

Wel een heel mooie vertolking van een spinnewiel! Het voed je voorstellingsvermogen!

Daar ben ik het dus niet mee eens. Alleen al de benodigde technische vaardigheid maakt verschil uit. En dan de opbouw, het zit echt heel mooi inelkaar, dus als hier binnen de afgesproken hoofdlijnen geïmproviseerd wordt, is er wel heel goed naar elkaar geluisterd!

Alleen weet hij er een prachtige samenhang in te brengen. Zomaar klanken? Nee, ze vallen, als ik voor mij spreek, wel zeker in een samenhang. Er zit ook een prachtige spanning in: ik wil horen hoe dat verder gaat. Dat is zoiets als bij een goed verhaal waar je bij blijft om de ontwikkelingen naar de afloop te horen!

Ik hoop dat Ernst Reijseger nog eens komt voor een workshop improvisatie in Dordrecht!

 

Hoor hoe Ernst in #22 nauwkeurig met de piano akkoorden mee gaat!

 

Anner Bijlsma (zit in #21 op de achtergrond) zegt over het 'gekke' spel van Ernst Reyseger: 'ik wou dat ik dat kon'.

 

De vrijheid nemen je creatieve geest te laten werken (?)

Was het niet Anner Bijlsma als docent op het conservatorium die Ernst Reijseger adviseerde om van de muziekvakopleiding af te gaan; niet zozeer omdat zijn leerling niet goed zou zijn, maar omdat hij begreep dat heel muzikale en creatieve geesten volkomen gefrustreerd kunnen raken in het meer rigide systeem van een muziekvakopleiding?

Het is dan hier dezelfde docent die geniet van de ontplooiing van de creatieve en muzikale geest van zijn oudleerling.

 

Bijlsma legde het uit: dat je zomaar zonder voorbereiding en bladmuziek ineens een muziekstuk tevoorschijn brengt. Anner zei het over Reyseger en ook over de Italiaanse Sollima.*

*Docu 'De arm van Bach', interview Cello Biennale Amsterdam en interview Avro. In de docu zegt Bijlsma ook, over een keer samen optreden met Reyseger: 'het is spannend want je weet nooit wat Ernst gaat doen'.

 

Even terug naar #1: wie improviseert zelf op haar/zijn strijkinstrument?
(In de ruimste zin. Zeg maar: muziek maken, zonder dat het uitgeschreven is en zonder dat het tevoren vast ligt).
Wat doe je zoal en hoe?

 

Jazeker improviseer ik. Ik begin meestal met het leggen van een basis, ritme, vaak wat langzame noten en als ik voel dat het stabiel of saai wordt de hoogte in. En als dat te voorspelbaar of te vaak herhaald wordt weer rustig zakken....
Tempowisselingen vind ik erg leuk, omdat het dan spannender is.

Best lastig uitleggen wat je doet, want het gaat op gevoel.

In mijn eentje is het uiteraard anders dan met 2, want je kan in je eentje zelf.bepalen wanneer je van toonsoort verandert en met 2 is dat veel lastiger.

Vanmiddag hebben @Huub M. Bogaers en ik samen gespeeld, waaronder improvisaties en dat was wel heel gaaf...heb daar echt van genoten, dat je zonder dat je een woord spreekt zo kan blenden. Erg tof

 

Een inspirator!, improviserend op gamba:


Ws wordt Paolo een van mijn grootste voorbeelden bij impro. Zijn improvisaties zijn creatief, avontuurlijk en verstild. Hoorbaar is de basis, het uitgangspunt, de oude muziek voor gamba.

 

@JanHut , haal dat ws maar weg, wat een prachtige manier van improviseren ( #32)en ik kan mij helemaal voorstellen hoe dit bij jou valt.

 

Prachtiga,