Misschien komt het doordat je, als je een vraag hebt, die niet stelt, maar de tekst becommentarieert. En de reactie vervolgens weer. Maar de positieve bedoeling, die er natuurlijk al wel achter zat, bevestig je nu. Toch nog interessant? Yes, we gaan ervoor.
Dat is maar net hoe mijn pet staat! Gisteravond stond ik even met Nele een paar stukjes uit haar lesboek te spelen. Hebben we erbij staan swingen! (zag toch niemand hahaha) Maar liefst zou ik zo gepassioneerd als Josha Bell willen kunnen spelen. (gaat nooit lukken natuurlijk, maar daarom droom ik er gewoon lekker van!)
Ik vind het wel leuk om te zien hoor Frits. Maar als ik een pirouette met een beenzwaai omhoog maak vrees ik dat mijn been in de lucht blijft hangen. Dan maar hopen dat ik mijn viool goed vast blijf houden! Nele daarentegen is zo superlenig (ofwel hypermobiel) dat ze haar been/benen achter haar nek zwiept. (zonder viool gelukkig)
Anouschka en Josha: Ik vermoed dat, als het gepassioneerde spel van Bell je zo aanspreekt, er in jouw spel al iets van te horen is. Inspiratie: Jaren geleden zei ik tegen mijn maatje (toen ik voor publiek gespeeld had): als ik nou 10 % van de Yo-Yo Ma klank kon bieden ....! . 'Mmmm, ... je deed 60 % ....', zei zij. (Wauw). Maar als ik nu (heel soms) voor publiek speel denk ik niet meer aan een topcellist; ik ben bezig de klank te maken die ik wil overbrengen (met dank aan mijn leraar en de grote inspirators).
Nou Jan Hut.... 2 weken terug deed ik mijn vioolexamen. Het beginstukje van Curci, daar kreeg ik complimenten voor. Dat speelde ik erg mooi, vond mijn juf. Thuis doe ik eerst klusjes in huis die ik moet doen met Joshua Bell aan. Dan zijn die klusjes een stuk leuker. Daarna ga ik viooloefenen. Dus na een hele tijd naar Bell geluisterd te hebben probeer ik ook zo mooi mogelijk te spelen. Zijn vioolspel ontspant mij op een of andere manier. Ik speel daarna ook erg fijn. Dus wat jij zegt Jan, zou best wel eens kunnen! Dat merkbaar is waar ik (gepassioneerd) naar luister.
