Welkom hier je ervaringen te beschrijven in muziek maken terwijl er beperkingen aan de orde zijn, tijdelijke of blijvende. Daarmee kunnen ervaringen gedeeld worden en tips aangereikt.
Ken je dat verhaal van de altviolist die zijn instrument liet ombouwen (ivm een aandoening aan linker hand) naar linkshandig? Hij leerde het en startte een 2e loopbaan. Wie was het ook alweer?
hoorde dat de enige links-spelende altviolist in de Berliner Symphoniker omgekeerd ging spelen en mocht blijven - inderdaad wegens een blessure. Verder was er natuurlijk een beroemdheid die links speelde... al was hij niet beroemd door zijn muzikaliteit.
EN OP DE CELLO (DE FOTO WILL NIET PLAKKEN...) https://nl.pinterest.com/pin/491385009325037625/ Huub, ik heb er even lijm aan gedaan, nu plakt 'ie wel! Frits
tja, wat hebben we de neiging om altviolisten te vergeten... zouden we Chaplin ook vergeten zijn als hij geen linkshandig cello en viool had gespeeld, maar altviool?
Cor de Groot 1914-1993 was een Componist dirigent en pianist. Door problemen met de rechterhand werd hij genoodzaakt alleen met de linkerhand piano te spelen. Hiervoor heeft hij 70 composities speciaal bewerkt.
Onder een ander topic werd geschreven 'niets is moeilijk voor hen die willen ....'. Ik houd van zo'n zin. Enorm aanmoedigend kan dit zijn. Letterlijk genomen is het kort door de bocht. Ja, sommige dingen vinden mensen heel, heel moeilijk. Dan is er een gevecht, verdriet, acceptatie, nieuwe wegen zoeken, andere manieren ontdekken, vreugde. Het kan diep gaan voor de vreugde er is, maar dan heb je ook wat!
In de pianowereld zijn wel diverse componisten die zich hebben beziggehouden met composities en oefeningen voor de linkerhand. Zo heb je een concert van Ravel, gecomponeerd voor een pianist die na de eerste wereldoorlog alleen nog zijn linkerhand had. Bespelers van strijkinstrumenten kunnen inderdaad switchen van strijkarm, maar zonder strijken houd je alleen nog pizzicato over en dat is met een flink beschadigde hand waarschijnlijk ook heel moeilijk, zo niet onmogelijk. Composities voor bespelers met maar één functionerende arm en hand voor een strijkinstrument verwacht ik dan ook niet zo gauw. Maar verder.....vanuit een rolstoel, hoe gehavend je ook bent, kun je met flink doorzetten nog heel wat bereiken!
Enorm inspirerend. En Kim gunt iedereen iets waar je van gaat glimmen. Als een andere haar toe roept 'joh, je moet denken in mogelijkheden' kan dat soms ook loos of zelfs lomp overkomen. Maar Kim ging haar weg, eerst met moeder en nu zelf, en ontdekte het diep van binnen. En dat vlammetje kan door haar verhaal over slaan!
Zelf heb ik een tweetal hele kleine beperkingen die met name lastig waren bij mijn vorige instrument. In het dagelijks leven merk ik er overigens niets van. Allereerst ging er iets mis bij het verwijderen van mijn verstandskies door de kaakchirurg; het ding was nogal exotisch gevormd waardoor een zenuw in mijn lip beschadigd raakte. Voor een blazer funest. Gelukkig is alles voor 95% hersteld kan ik wel zeggen, maar toch, de toonvorming was nooit meer als daarvoor. Daarna kwam een val van een paard waardoor mijn rechterwijsvinger niet meer in de gewone richting buigt, maar scheef richting pink zeg maar. Hij kruist voor mijn middelvinger langs, vooral als mijn hand in mijn pols naar boven toe gebogen is. Wat er nu precies kapot is, is niet bekend. Toen ik saxofoon speelde, was de sopraan mijn lievelingsinstrument. Maar dat lukte daar niet meer optimaal mee. Ik heb weliswaar een ander instrument gekocht, met kromme hals, waardoor dat probleem door een andere houding niet meer optrad maar dat had niet de klank die ik wilde en waar ik door die lip toch al zoveel problemen mee had, en uiteindelijk ben ik er mede daarom maar mee gestopt. Altijd een gevecht, altijd de frustratie van niet meer zo mooi als vroeger kunnen spelen... Maar dat was dan wel weer een mooie aanleiding om uiteindelijk de cello te kiezen; iets wat ik al heel lang op mijn verlanglijstje had staan. Misschien is het de leeftijd, maar de ambitie is nu anders. Ik kon gemakkelijk accepteren dat ik nog maar een beginner was en helemaal bij 0 begon. 't Is nou nog steeds niets bijzonders en het niveau is in de verste verte niet te vergelijken met het niveau dat ik op saxofoon had, maar ik geniet er met volle teugen van!
Dat "denken in mogelijkheden" is dan ook niet iets om naar een ander toe te roepen of te prediken, maar eerder om voor te leven en een ander daarin mee te lokken. Dat is bij haar moeder met Kim kennelijk goed gelukt!
Heel mooi slot! Het is niet niks om het instrument waarop je erg gevorderd was, te moeten verlaten! Je hebt wel de flexibiliteit om je vorderingen op het nieuwe instrument te waarderen en daarvan te genieten! Bij mij heeft kokend water op mijn linkerhand en een niet geheel adequate behandeling daarvan mijn pianorepertoire geruïneerd. Ik speel wel weer piano, maar vooral cello. Gelukkig is het net iets anders wat ik nu links doe, alhoewel ik wel wat harder aan snelheid moet werken dan anders misschien het geval was.
Je schrijft het is nou nog steeds niets bijzonders, maar ik vind het wel bijzonder om weer met een ander instrument te beginnen. En hoe eenvoudig je er ook op kan spelen, ook dat is altijd bijzonder. Het gaat erom dat je plezier hebt in je spel en er van kan genieten. Amateurs zijn de echte liefhebbers en stijgen vaak ver uit boven beroeps muzikanten. Net zoals Emmy Verhey die haar beroep als topsport zag en blij is dat ze er nu vanaf is, en haar viool niet meer aankijkt.
De wereldberoemde cellist Anner Bijlsma zei: '... eigenlijk wilde ik contrabassist zijn in een amateurorkest'.
