Ernst Reijseger vertelde het zo in een interview. Wat ik er van terug vind over deze cello is: https://www.muziekinstrumentenfonds.nl/collectie/1024
Ja, dat is de kenmerkende krul van Steinhauer: Ik denk dus dat zij in ieder geval de krul en hals heeft gemaakt.
De show erbij is wel nodig, want hoe lang houd je het anders vol naar alleen de muziek te luisteren? Inderdaad: héél anders! Kevin Olusola (zie #15) hoeft niet te showen, zijn cellospel boeit al genoeg.
Hierin herken ik losjes Lou Reed's liedje Take a Walk on the Wild Side. De krul van Steinhauer, 2 posts hierboven, herken ik ook. Wat is nu eigenlijk de meerwaarde van die extra snaar op de cello? Uitbreiden kan altijd, maar een piano is op termijn dan natuurlijk wel handiger.
Daar hoef je geen dure cello voor aan te schaffen. Kan al op een simpel Chineesje. Ook hoef je je geen zorgen te maken over het positiespel. Mag dit nog cello spelen genoemd worden? Waar zie jij die extra E-snaar? O, wacht, dat is die cello van Steinhauer en Bolink?
In dit geval gaat het om het aanzienlijk lagere bereik, omdat deze vijfsnarige cello een lage F heeft. https://www.muziekinstrumentenfonds.nl/collectie/1024 Hij ligt hier uit dat hij op een gewone cello hoog genoeg kan maar altijd de lage snaren erbij wilde hebben: nadeel is dat de hogere spaardruk niet bevorderlijk is voor de sonoriteit van het instrument. Bij een elektrische 5 of 6 snarige cello heb je daar geen last van: bijkomend voordeel is dat me een extra snaar je ook meer natuurlijke harmonischen hebt:
Een lage F kan natuurlijk ook. Voor zover ik kan zien spelen 5 snarige cellisten meestal juist met een (hoge)E. Daar zijn ook standaard snaren voor, van o.a. Larsen en d'Addario.
Ik kan mij goed voorstellen dat hij juist een lagere 5e snaar prefereert. Dat prachtige sonore bereik wil je toch juist uitbreiden! Een vijfde snaar als uitbreiding in de hogere tonen, ben je dan in je hart niet stiekem toch violist?
Die E is dan wel een octaaf lager hè ten opzichte van de E op de viool! Dus een viool zal het nooit worden.
Klopt, wat ik tot nog toe gehoord heb blijft het een iel geluidje die e-snaar, terwijl de lage F ook nooit de diepte heeft van een contrabas - vervelender nog is dat je gewoon de snaren ook minder klinken, hoe meer druk op de kam van veel snaren hoe minder dus naar individueel goed klinken volgens mij. Bij een elektrische cello is het natuurlijk veel minder een probleem, maar die klinkt van zichzelf al veel minder…
Ik vraag me af of de F-snaar voor cello wel een is die is ontworpen voor een akoestische cello anders heb je veel te weinig spankracht. Een dergelijke snaar valt bijna niet te bespelen.
Als je goed luistert op 2:39 min. en verder (in #34) moet de toets van de cello worden aangepast: gerammel van de snaren (met name de A) tegen de toets. Dat kan verbeterd worden: slijpen en polijsten.
Heb je het ook kunnen horen? Het gekke is dat dezelfde snaar aangestreken vaak niet die 'rammel' geeft. Dus juist wél bij pizzicato. Dan klinkt de snaar iets langer door.
In eerste instantie was het mij ontgaan. Maar misschien is die rammel wel een bewuste keuze van hem, een muzikaal component. Bij klassieke muziek zou het veel harder storen.
Ik denk niet dat het bewust gekozen is, want hij hééft geen keuze, die rammel is er. Dus de pizzicato zonder rammel gaat niet.
