Op de toets van mijn altviool ontstaan groeven, evenwijdig en precies onder de snaren. Ze zijn niet diep, maar ik heb toch de indruk dat de toonkwaliteit er onder te lijden heeft. Het lijkt ook alsof ik de snaren steeds steviger moet aandrukken wil ik een mooie toon krijgen. Met name geldt dit laatste voor de A-snaar. Als mogelijke oorzaak zie ik: 1. De druk op de snaren tijdens het spelen is te groot. (verwerpelijk, maar ja, ik ben maar een amateur) 2. De toets is van inferieur hout gemaakt. 3. Combinatie van 1. en 2. Is dit een bekend verschijnsel? Is de toets laten slijpen of schaven een reële optie? Indien de toets van inferieur hout is gemaakt: wat kost het laten vervangen door een nieuwe ongeveer?
Ebbenhout komt voor in verschillende hardheden; steenhard en pikzwart is het duurst, zachter en met veel lichte plekken (die meestal worden weggebeitst) is veel goedkoper. De groeven ontstaan op den duur; het is gewoon slijtage, die bij harder ebben minder snel optreedt dan bij zachter. Alle instrumenten krijgen hier op den duur last van. Wanneer een toets nog dik genoeg is, kan hij worden bijgewerkt (alle groeven, bulten en dalen worden er dan uitgehaald) en opnieuw gepolijst. Voor het het vervangen van een toets kan niet zomaar een precieze prijsopgave worden gegeven zonder het instrument te hebben gezien, maar tussen de 100-200 euro wordt het wel.
Als het nu net als mijn viool een low-budget ding is dan zit er mogelijk niet eens een ebbenhouten toets op. Ik ben overigens wel bang dat met deze uitspraak mijn viool officieel onder de VSO (violin shaped objects) valt
Dat hangt onder meer af van je manier van spelen. Bij grote vingerdruk begint hij vanaf het eerste moment te 'slijten'. Speel dus met lucht onder je vingertoppen. Een bijkomend effect hiervan is dat je je speelsnelheid enorm kan opvoeren. Een ander nadelig effect op het 'slijten' van de toets heeft lange nagels. Je nagels moeten eruit zien als die van een chirurg.
Mijn oud lerares speelde c.a. 4 uur per dag, een heel goed instrument met mooie toets. Het instrument, ooit gekocht bij Vedral zou zeker nagezien moeten worden en de toets vervangen. Ze laat echter mondjesmaat wat aan haar instrument doen, behalve als het echt niet anders kan. Oh ja de schade aan haar toets zit voor het grootste deel rond de vierde positie en hoger en komt bij haar alleen door het vele spelen. Remi
Schade neemt toe rond de vierde positie en hoger, omdat dan van nature de druk van de vingers van de linker hand toeneemt en snaren vaster tegen de toets gedrukt worden.
Ik denk dat het allemaal reuze meevalt! Ik speel al meer dan 40 jaar op het zelfde instrument en zie geen enkele slijtplek. Misschien dat er bij een ebbenhouten toets van een 300 jaar oud instrument waar iedere dag op werd gespeeld diepe groeven te zien zijn, maar in al die andere gevallen denk ik niet dat er iets te zien valt! V.w.b. die te lange nagels waar Alexander melding van maakt: ik denk dat eerst de snaren stuk gaan alvorens er een groef komt in het ebbenhout. Waar je wel problemen mee krijgt is een 'neptoets', waarmee ik zeggen wil dat er zwart gebeitste toetsen in omloop zijn, die vaak op goedkope instrumenten zitten. Is dus geen ebben maar ander goedkoper hout. Dat is veel te zacht materiaal en dan heb je inderdaad in een aantal maanden slijtplekken. Die openbaren zich dan doordat eerst het zwartsel eraf gaat (de beits heeft geen oneindig doordringingsvermogen!) en dan krijgt de toets op die plekken een uitholling. Zo kun je dan vaak zien hoe ver de bespeler gevorderd was in het positiespel. Vaak houdt het wel op na de derde positie, wat is te zien door een perfect zwarte toets.
