Hopf, Waarom trek je niet de stouts schoenen aan, je hebt ze vast nog ergens staan en bel Bert eens voor een afspraak. Hij heeft genoeg kennis en ervaring, heeft ook nog verhoogde kinhouders. Een dagje Groningen kan heel gezellig zijn. Bakkie koffie en wat gekeuvel bij Bert in de winkel. Natuurlijk kom je een aantal problemen tegen op je pad maar om zelf te gaan zitten te experimenteren. 't is dat ik binnenkort bij een nieuwe werkgever ga beginnen anders sleepte ik je wel mee naar Groningen. Remi
Frits, IdB en Zapling, Bedankt voor de adviezen en ervaringen. Maar in aanmerking nemend dat mijn huidige Bonmusica schoudersteun (die ik wens te handhaven) al zo ongeveer op de hoogste stand staat, ga ik maar op zoek naar een (verhoogde) kinhouder. Het gaat er, vrees ik, met al die hulpstukken wel nogal 'therapeutisch' uitzien. Of als een drone Frits, Dat zelfgemaakte kussentje c.a. komt mij heel herkenbaar voor want dat kreeg ik, eind jaren vijftig, ook van mijn vioolleraar te horen. Nu vertikte mijn moeder het om zelfs maar kennis te nemen van het bestaan van naald & draad, dus dat mocht ik zelf doen. Het in elkaar prutsen, bedoel ik. Maar na een jaar kreeg ik een 'echte' schoudersteun. Zo'n ding van kurk en twee leertjes. In de loop van de jaren gevolgd door verschillende andere steunen. En alles paste gelijk. Gelukkig maar, want voor langdurig instellen was ik veel te ongeduldig Overigens speelde mijn vioolleraar van toen wel degelijk met een schoudersteun. Een hele echte. Van hout en ribfluweel. Maar meneer Broer van Dijk speelde dan ook op een Vuillaume. Een echte, getuige het ingelijste taxatierapport aan de muur. Naast de foto's van André Spoor en Carl Flesch. En het portret van zijn vlak na de oorlog in Indië verongelukte zoon. Een vliegtuigongeluk en dus niet als gevolg van politionele acties. Zoals we die dingen hardnekkig blijven noemen.
Hallo Hopf, Achjoh, is vooral iets wat je zelf vindt. Ik heb dus ook een verhoogde kinhouder en schoudersteun op de hoogste stand. Ik zou willen dat het met een gewone Wolf steun ook goed zat (laatst nog geprobeerd), maar helaas. Misschien dat ik toch de Bonmusica wat korter maak, dan ziet hij er minder pontificaal uit misschien. Misschien weet ik trouwens wel iemand die met je mee kan kijken, om voor jou de beste optie te maken. Laat maar weten. Zij is gespecialiseerd in musici en houding en zo. Ze verraste mij met haar kennis en tips! Ook voor onze dochter trouwens, die toevallig een keertje met mij mee was.
Hoe hoger ik mijn linker arm moet tillen, hoe minder lang ik dat vol houd. Rechter arm ook, trouwens. Natuurlijk kan de hoek waarin de hals naar beneden wijst nog wel variëren. Maar ik dacht dat wij allemaal geleerd hadden dat de hals min of meer parallel aan de grond moet zijn.
Afgezien van het feit dat hier onnodig én eenzijdig reclame gemaakt wordt zal ik de volgende bouwers ook promoten om enigszins evenwicht te krijgen. Bovendien is Groningen wel een heel eind weg voor iemand die in Rijswijk woont en is Ottersum wellicht nog dichterbij! Daarom dus onderstaande lijst van vioolbouwers die dichtbij de woonplaats van Hopf liggen. De volgorde is louter alfabetisch: Boomsma & Koizumi (Den Haag) Katharina Meierott (Den Haag) Alexander Oosten (Rijswijk) Ulrike Wiebel (Leiden) Hopende op een voortaan wat behoudender vorm van reclame maken.
Dat de viool evenwijdig moet zijn met de vloer is mij nooit bijgebracht en ik geloof ook niet dat het enige betekenis heeft, mede gezien het feit dat Janine Jansen, en helaas velen met haar, de toehoorder altijd laat zien dat ze vergeten is het toilet te bezoeken alvorens haar kunsten te vertolken. Bovendien maakt de hoogte die de viool heeft ten opzichte van de grond niet uit voor het gewicht, die blijft hetzelfde. Met andere woorden: ik heb geen overtuigende argumenten gehoord waarom een viool zo dicht mogelijk bij de schouder geplaatst zou moeten worden.
Huh? Nou moet ik ook altijd naar de plee (net woord) bij een optreden, heel raar, ook als ik net ben geweest, maar dat bedoel je vast niet? Mij wel. Er zou een knikker op de snaren moeten kunnen liggen die er dan niet af rolt.
Wat ik bedoel is dat de viool niet continu evenwijdig blijft aan het grondvlak. Bij met name Janine Jansen die zoals je wellicht weet heel overdreven beweegt en bij mij irritatie opwekt (zie elders op dit forum) is de viool eigenlijk nooit evenwijdig. Vanwege dat overdreven gesticuleren vraag ik me dan altijd af of ze het toilet vergeten is voor haar optreden. Helaas is het er ingeslopen want je ziet ook al dat haar leerlingetjes hetzelfde gaan na-apen. Talrijke (beroemde) solisten en violisten voldoen dan niet aan dat criterium. Trouwens, waar is dat voor nodig dan? Wat is het nut daarvan? Lijkt me gewoon onzin.
O, dan is het vast onzin en nutteloos wat ik en Zapling geleerd hebben. Zo was dan vast het advies voor een hogere kinsteun ook eigenlijk nutteloos en is het ook onzin dat mijn oude ervaren vriendin-violiste aangeeft dat ze een hogere kinsteun prettiger vindt spelen en waarschijnlijk helemaal flauwekul dat Zapling het minder lang volhoudt als ze haar armen hoger moet tillen. Wat voor argumenten zoek je, Frits? Moet ik met iets wetenschappelijks aankomen, berekeningen en zo? Wordt met therapieën ook vaak gedaan trouwens, als ze merken dat het werkt, dan gaan ze wetenschappelijk bekijken waarom het werkt. Dus kan ik dat in dit geval ook wel bedenken hoor.
Misschien niet. Alleen hebben jullie je blijkbaar nooit afgevraagd waaróm dat dan gewenst was. Dat zou toch bij mij zijn opgekomen om te vragen welk nut het diende. Klakkeloos aangenomen dat het zo moest en dat was het dan. Je kunt best vinden dat een kinsteun die hoger is, beter zit maar dat is een heel ander verhaal dan waar het hier omgaat. Er hoeven van mij geen argumenten boven tafel te komen wanneer iemand iets lekkerder vindt zitten, maar wél wanneer beweerd wordt (zie #24 en #27-2) dat een viool evenwijdig aan het grondvlak gehouden dient te worden. Een docent zegt dat en het wordt zonder verder vragen opgevolgd? Dat vind ik toch wel heel raar hoor. Dan wordt het andere koek wanneer jij en/of Zapling vinden dat het dan lekker speelt. Als dat zo mocht zijn, prima. Alleen is het dan geen wet van Meden en Perzen.
Klopt, zo heb ik ook toen ik leerde spelen nooit aan mijn juf gevraagd waarom ik mijn stok op die manier moest vasthouden, en waarom mijn duim links niet onder de hals mocht en weet ik veel wat allemaal! Ik kon aan de gang blijven. Ik vertrouwde erop dat zij wel wist waarom. Ik hoefde dat niet te weten, ik wilde viool leren spelen. En wel fijn dat zij mij het dan zo leert dat ik ook een goede houding en zo aanleer, wat zowel voor mijn gezondheid als voor mijn spel prettig is. En nog steeds weet ik niet waarom mijn viool parallel aan de grond moest zijn, maar ik merk wel dat ik prettig kan spelen en dat dat minder is als de hals van mijn viool om welke reden ook (koltrui bijvoorbeeld) naar beneden hangt. O? Waar vind jij dan dat het hier om gaat? Ben een brave leerling. En ben trouwens ook blij dat mijn BLO-kinderen dat zijn. Stel je voor dat ik hen alles moest uitleggen waarom ze hun viool/stok op die-en-die manier moeten vasthouden! Komen we niet aan spelen toe. Krijg trouwens wel eens de vraag waarom ze niet mogen blijven zitten en met hun elleboog op de tafel mogen steunen, want ze vinden het ook moeilijk volhouden soms. Vind ik lastig hoor, om uit te leggen waarom niet. Ik zeg ze maar dat ze in het orkest ook hun tafel niet mogen meenemen. Vinden ze jammer. Vioolspelen is topsport, zeg ik dan maar.
Heel verstandig! Anders was je nooit zo ver gekomen. Je kunt dit natuurlijk in het extreme doortrekken om daarmee aan te tonen dat het wel handig is om iets van je docent aan te nemen zonder steeds te vragen waarom. Maar als kind neem je dingen eerder aan dan nu je volwassen bent en over dingen nadenkt, tenminste dat mag ik toch hopen. In #14 werd deze stelling geponeerd: "Ja, zeker maakt het uit... hoe hoger de viool ligt/hangt, hoe vermoeiender het spelen. Liever dus een lage schoudersteun met een hoge kinsteun, dan andersom." Bedoeld werd zo blijkt uit latere reacties, dat het voor zapling en mogelijk ook voor jou, voelt dat wanneer de viool zo dicht mogelijk bij de schouder zit, dat het lekkerst speelt. Dat is iets anders dan te beweren dat de viool zo dicht mogelijk bij de schouder gehouden moet worden. Want als dat zo mocht zijn, vraag ik me af waaróm dan? Maar goed, dat is dus niet zo. Ik had gelukkig een vioolleraar die zo veel mogelijk uitlegde waaróm iets zus of zo moest. Zo ben ik nooit vergeten dat de pols van de linkerhand naar achteren moest. Hij legde mij destijds uit dat je alleen dan de hogere posities kon pakken, omdat anders de pols in de weg zat. En dan te bedenken dat ik alleen nog maar in Pos. I speelde. Ja, natuurlijk je kunt het als jong ventje ook gewoon aannemen en denken 'wat die leraar zegt dat is zo'. Maar dat jonge ventje dacht toch even anders. Dat heeft voordelen, want wanneer er logica achter iets zit zul je het al heel snel overnemen om te ervaren dat het werkt. Maar genoeg hierover wat mij betreft. Een ieder moet maar zien hoe hij of zij het instrument het beste neerpoot op de schouder. De een met een super hoog kinstuk de ander de schouder ingebouwd in een BonMusica schoudersteun. Ik blijf spelen op de manier zoals het me is bijgebracht. Zodra je daarvan gaat afwijken speelt het niet meer lekker, althans voor mij.
Rijswijk Frits? Daar wil je niet dood worden gevonden. Nee, het is Voorburg. ' Veurbeurg', om precies te zijn
Oeff, foutje. Voor mij is Rijswijk of Voorburg één pot nat. (Het ligt toch tegen elkaar aan?) Ik kan het wel veranderen, maar dan is de logica uit de reeks. M.a.w. ik zal het laten staan.
Ofschoon het niet zo in mijn aard ligt, lijkt het me toch tijd voor enige modererende woorden. En die betreffen het feit dat vioolspelen en alles wat daarbij komt kijken, geen wetenschap is. Of iets, denkend aan Popper, met niet-falsifieerbare, reproduceerbare uitkomsten. De meeste violisten gebruiken sinds Carl Flesch de zogenoemde 'moderne Russische stokhouding'. Zo ook Leonid Kogan, een van de meest technisch perfecte violisten die de wereld ooit heeft meegemaakt. Maar bij afstreek tilde hij de derde en vierde vinger van de stok. Om ze bij de eerste de beste opstreek weer terug op de stok te zetten. Maar voorafgaand aan die school had je ook nog een Duitse en een Frans-Belgische. En Corelli, Locatelli en Viotti hebben de strijkstok ongetwijfeld weer op hun eigen manier vastgehouden. Nog los van de 'andere' stok'. Kreisler streek ook heel vreemd: gevolg van het feit dat zijn ene arm langer was dan de ander. Mischa Elman streek en hield de viool nog vreemder, maar die had dan ook twee armen die tekort waren. De hals van de viool van Perlman verdwijnt soms helemaal in het ravijn tussen wijsvinger en duim. Ik herinner me nog van mijn lessen dat zoiets een doodzonde was. Nou, niet als je naar Perlman luistert! En wat te denken van René Benedetti, de Franse pyrotechnicus, die, in navolging van Paganini maar niet minder uit luiheid, nauwelijks aan positiewisseling deed maar vanuit de eerste positie zo ongeveer de hele toets kon bestrijken. Overigens maken ook pianisten 'fouten'. Want zowel Horowitz als Barere hielden hun handen verkeerd, volgens 'kenners'. Ach ja. Ik pleit beslist niet voor het niet corrigeren van fouten. Maar vioolspelen is niet het gevolg van een soort juiste voorprogrammering. Een soort Vintaf model met meer dan vijfhonderd variabelen (en dan maar hopen dat je de meest significante niet over het hoofd hebt gezien). Je kunt technisch perfect spelen en toch, muzikaal, niet overtuigen. Ook niet als je je aan alle 'regels' houdt. Want ik krijg wel eens de indruk dat regels er zijn om de minder getalenteerden tot de orde te roepen. Of bij de les te houden Ronald
Maar daar is dan ook alles mee gezegd. Rijswijk is een soort AZC waaruit 's morgens stromen fietsers zich, bij voorkeur natgeregend, naar een departement of nog erger in Den Haag wagen. Om dan 's avonds, wederom natgeregend, weer naar de eigen sombere sponde op de twaalfde etage terug te keren. In de hoop dat de lift het nog doet. Voorburg daarentegen, waarvan de eerste bewoning is terug te voeren op de Romeinen (immers Forum Hadriani) is een dorpje bevolkt door cricketers, hockeyers en, voorheen, couponknippers. Aan Voorburg is dan wel inmiddels Leidschendam toegevoegd, een bestuurlijk monstrum uit de jaren dertig van de vorige eeuw, maar 'ons soort mensen' weet eigenlijk niet wat we met die boeren aanmoeten. Ter geruststelling: ik kom oorspronkelijk uit 'De Haag'. Zelfs van 'het veen'. Wat heet, Schilderswèk
Haar (Janines) viool is inderdaad zelden parallel aan de grond, maar de positie t.o.v. haar schouder en hals is toch wel behoorlijk stabiel, en volgens mij min of meer in een haakse positie, in geval dat ze wél een paar tellen recht zou staan.
trial en error, want natuurlijk wil ik nou ook het waarom van de knikkerbaan weten Zakt de viool te ver af naar beneden, dan komt mijn elleboog in conflict met mijn lijf. Houd ik hem hoog, dan kom ik haast niet meer bij de C snaar.
Mocht ze een paar tellen stil staan dan zou ze mogelijk de viool in een nagenoeg haakse positie t.o.v. haar lichaam kunnen hebben, maar ja dat is maar zo kort hè? Hoe zit dat dan met die Barok-spelers? Zonder kinsteun en zonder schoudersteun?
Drie mogelijkheden: typefout: de C moet een G zijn je speelt op een vijf-snarige viool (met als laagste snaar een C) je speelt tóch altviool Mocht het instrument in je lijf terecht komen kun je net zoals Janine dat doet, je rug zo ver mogelijk krommen en je bent weer uit de 'problemen'.
