Bron: https://theviolinchannel.com/tertis...mpetition-2019-violist-paul-laraia-1st-prize/ (Er waren zo weinig posts bij de altviolen hier, daar moest ik iets aan doen...)
Knappe jongen met lelijke altviool, ben ik het met deze titel eens, NEE ! Laat ik beginnen met te stellen dat ik mannen nooit knap vind. Maar het exemplaar hierboven afgebeeld, vind ik ronduit lelijk. Je moet toch wel een vrouw zijn, om hier iets moois in te zien. De Alt daarentegen vind ik niet onaardig, heeft wel een origineel model. Nu is het wel zo dat mannen eigenlijk niet bij een viool passen, ze zijn er te grof en te schonkig voor. Kijk, dit is andere koek.
Ik zie bij die 'koek' eigenlijk alleen maar een gezicht. Geen instrument. Dus dan kun je dit niet vergelijken met die jongeman met dat gedrocht onder de kin, lijkt mij.
Lekker koppie toch. Dan is het helemaal niet belangrijk wat ze in haar handen heeft. Mag van mij een banjo zijn of een vleermuis. Ik moet stoppen, want als ik naar die foto kijk, raak ik helemaal in de war.
De foto in #1 waar IdB mee kwam is van de Tertis competitie. En Tertis had zijn eigen model altviool ontwikkeld. Een model wat er niet echt fraai uitzag en daardoor nooit echt aansloeg in de bouwwereld. De instrumenten schijnen wel goed te klinken. Ze zien er niet uit: Dit instrument heeft een corpuslengte van 16 3/4 inch (42.5 cm) en werd gebouwd door Earl Wakeman (Binghamton, NY, USA). De krul heeft geen afwijkende vorm. Maar volledigheidshalve heb ik hem er maar bij gedaan.
Misschien is uit deze discussie wel een beauty-tip te destilleren. Plaats een foeilelijke altviool of viool onder je kin, op je Tinder-foto. Dan is je hoofd verhoudingsgewijs, door de contrastwerking, minder lelijk; of mooier; of supermooi (al naar gelang hoe goed je hoofd zelf gelukt is). Erg belangrijk vind ikzelf dit alles niet. Oistrach had een nietszeggende plofkop (excusez; maar ja deze hele discussie is licht ranzig getint), maar hij speelde de sterren van de hemel. Andere, niet bij naam te noemen, strijkers zien eruit als filmsterren, maar doen mij gruwen en grommen. Zeker ook vanwege hun spel. De lichteffecten, de verkeerde kleren, de rondzwaaiende camera's. Ugh.
Dan is er sprake van compensatie voor hetgeen ze niet kunnen waarmaken. Zo heb ik als orkestlid een dirigent meegemaakt die eens zei dat hij niet wilde zien dat je heel 'mooi' speelt, maar dat hij het horen wilde! En aan die uitspraak moet ik vaak denken aan die solisten die overdreven bewegingen maken en/of zich nogal schaars kleden.
De beantwoording van de vraag of iets ‘licht ranzig getint’ is, steunt op een persoonlijke opvatting of observatie. Maar gelet op uw kennelijke gevoeligheid dan wel zuiverheid op dit punt trekt het de aandacht dat u aan het gezicht van David Oistrach moeiteloos het predicaat ‘nietszeggende plofkop’ toekent. Ik zal er de gereedschapskisten van Lavater en Lombroso niet bijhalen, maar het doet toch wat denken aan iets als fysiognomie. Zoals u wellicht weet een volstrekte pseudowetenschap. Een bijkomend punt is dat het opvalt dat u wel de kennelijke fysieke tekortkomingen bij Oistrach schetst, maar nalaat namen te noemen van musici die kennelijk alleen baat hebben bij lichteffecten, verkeerde kleren (welke nou weer?) en rondzwaaiende camera’s. Ik wil niet beweren dat uw verhaal daarmee aan kracht had gewonnen, maar het was in ieder geval duidelijker en minder eenzijdig geweest.
