De tweede dag was ook meer dan goed gevuld! Ons groepje heeft bijvoorbeeld drie keer les gehad, waarbij we heel fanatiek waren en een kindervoorstelling (waar we zouden kunnen kijken) hebben ingeruild voor lestijd! De docent, Jos Teeken, vond ons lekker fanatiek en nam voor ons de tijd. Dan waren er nog de workshops in de stad bij de viool-cellobouwster, de strijkstokmaker waar mijn groepsgenoten strijkstokken op proef hebben meegekregen. Die zaten dus tijdens het spelen van de stukjes voor het festival met elkaar intussen de stokken uit te proberen en na de les te bespreken. Zo had je ook nog een dialoog tussen Pieter Wispelwey en strijkstokmaker Andreas Grütter over de geschiedenis vane strijkstok en hoe de verschillen tussen de modellen door de eeuwen heen uitwerken op het cellospel van Wispelwey. Hij zat erbij met zijn cello en probeerde diverse stijlen met diverse stokken uit. Er was een levendige wisselwerking met de zaal, nu ja, er zaten hooguit twee rijden vol, maar het was ook een tijdstip waarop er ook mensen nog een hapje willen eten voor het avondprogramma begint. Verder hebben we een mooi optreden gehad van Larissa Groeneveld met Frank van Laar aan de piano. Al 35 jaar een duo! Er werd, als ik het goed heb, de derde cellosonate van Beethoven gespeeld, de sonate die ik ook op de Cello-biënnale zes keer heb gehoord als verplicht onderdeel van de halve finale. Nu speelde de cellodocente van het Haags conservatorium het zelf. Ze heeft waarschijnlijk destijds haar aan het concours deelnemende studenten op dit stuk gecoached bij de voorbereiding. Er werden ook stukjes van Arensky gespeeld en een nog onbekend werk van Von Brucken Fock. Deze vrijdag was ook kinderdag en dat betekent jonge kinderen met celli in het gebouw die les krijgen en stukken voor elkaar bij de uitvoering spelen. Daarnaast het kinderconcert waar wij ook zijn gaan luisteren. Hier trad het strijkensemble van het Hellenddaal Instituut, vooropleiding Rotterdams Conservatorium onder leiding van Michael Zemtsov (altviolist, vader van altvioliste Dana die ook komt spelen morgen). Het strijkorkest speelde wat werkjes, uit o.a. Album für die Jugend van Tjaikovsky, een elegie voor viool en orkest met een jonge violist uit hun midden ("lekker meegesmokkeld" zei de dirigent met een knipoog naar zijn cello-publiek) en verder speelde Emma van Schadewijk die de junior Prinses Christinawedstrijd dit jaar heeft gewonnen. Ze werd begeleid door piano en daarna ook door het strijkorkest van het Hellendaal instituut (gezelschap heet "Concerto Grosso"). Het was een plezier om naar te luisteren en dan bedoel ik het hele concert deze middag! Zo af en toe zien Daphne, Christa en ik elkaar in het voorbijgaan. En ik heb sterk de indruk dat ze het er naar hun zin hebben! Net als ik!
Nog vergeten te vertellen dat ik een enthousiaste Daphne trof die vertelde in een les bij Pieter Wispelwey wel een uur is besteed aan twee maten in de muziek die ze voor zich hadden staan. Hoe dat ging, vertelt ze hier hoop ik nog wel. Het was in het voorbijgaan. Vol programma, cellisten die zich van het ene naar het andere haasten en zo vliegt de tijd voorbij. Ja, zo snelde ook Christa voorbij en riep enthousiast "tot morgen". Het gebouw is groot, zodat je elkaar makkelijk misloopt. Het was ooit energiecentrale voor stad en omgeving Dordrecht. Vandaag oefende ik zelfs in een ruimte waar de route ernaar toe (smalle trappen, gangetje links en rechts, lekker met die celli dus), en het rook toch nog wat naar machinekamer. En bij dat rennen met cellokoffers moet ik denken aan dat lied van het (zang) Kobra-ensemble: En is je cellokoffer te zwaar, ga dan zingen met elkaar... Dat kregen we dus al op de eerste festivaldag mee. Jazeker, het was vandaag alweer de derde dag! Ingepland stonden twee lessen, workshop bij vioolbouwster (en ook cello's bouwt ze), ontbijtconcert met een cellosuite van Bach, tussen-de-middagconcert met Dmitri Ferschtman en zijn vrouw Mila op de piano; weer zo'n neusje van de zalm dat je dan muzikaal krijrgeschoteld! Werken van Robert Schumann (Märchenbilder op. 113, Fünf Stücke im Volkston op. 102) en Johannes Brahms, de sonate op. 99 in F groot. Later in de middag de Goldbergvariaties, bewerkt voor viool, altviool en cello en uitgevoerd door het Huisinghtrio waar Pieter Wispelwey als cellist in zit. Waren de Goldbergvariaties ooit voor clavecimbel gecomponeerd in opdracht van de heer Goldberg die zijn broodheer aan slaapverwekkende muziek wilde helpen; nu is het eerder super opwekkende muziek en prachtig uitgevoerd! Vijf kwartier lang was dit trio aan het woord en tussen de stukken kon je een speld horen vallen! De zaal zat bomvol, stoelen waren bijgeplaatst en nog zaten er mensen op de trap. Fantastisch! Verder moest er vandaag natuurlijk weer geoefend worden, want morgen slotoptreden van alle groepen. Onze groep gaat de eerste van de drie Equales van Beethoven in een bewerking voor vier celli uitvoeren. We zijn met z'n achten, dus dat kan mooi vol klinken. Daarnaast gaan we dus met alle groepen samen The Bare Neccecitys voor vijf celli uitvoeren en dan dus in veelvoud. Dit feest is om 12 uur en gratis te ondergaan voor publiek De Equale die we dus gaan uitvoeren, zit prachtig in elkaar! We zetten op verschillende momenten in, er wordt een spanning opgebouwd die daarna weer wordt opgelost. En daarna zet weer een nieuwe "zin" in en vallen partijen bij, waarna weer naar oplossing van de spanning wordt gewerkt. Morgen moeten we laten zien wat we geleerd hebben van hoe zo'n werk uit te voeren. Of we ruimte overlaten voor de anderen om bij te vallen, of we mooi kunnen afbouwen naar ontspanning en uiteindelijk een heel mooi lang pianissimo eindtoon.
Voor het eerst bezocht ik cellofestival Dordrecht. 1 Dag, zaterdag: bijzondere concerten, workshop bij instrumentenbouwers, lezing, leuke contacten.
En ook ik ben moe, maar voldaan weer thuis gekomen! Op de laatste dag van het festival voerde de Artist in Residence Pieter Wispelwey nog een cellosuite van Bach uit in het goed gevulde Grand Café. Dat is nog eens ontbijten zo! Het was dan ook één van de ontbijtconcerten. Daarna werden we geleid naar de lokalen waar we onze cellohoezen e.d. konden stallen, zodat we alleen met cello, stok, pinhouder en bladmuziek naar het podium van concertzaal Machine 4 gingen. Daar gingen de lesgroepen in hun eigen vak zitten en werd gerepeteerd onder directie van Jos Teeken, terwijl Rosalie Seinstra en Mario Rio met hun cello ons bijstonden. Na de koffiepauze speelden we onze stukken voor het toegestroomde publiek. Dordtenaren en mensen uit de verre omstreken waren gekomen en we speelden voor wat we waard waren! Na de afrondende toespraken en bedankjes voor ieder die zich geweldig heeft ingezet voor dit festival, was het festival afgelopen. Volgende keer weer!!! Het staartje van het festival vond plaats in de tuin van Museum Dordrecht, waar een aantal cursisten én gevierde cellisten een concert gaven.
Ik heb ook eindelijk tijd om mijn verslag te doen. Ik heb het enorm naar mijn zin gehad en heel erg druk! Ik ben bij alle drie de ontbijt concerten geweest en ook nog eens bij twee nacht concerten, en tussendoor was het rennen van concert naar les en andersom, tijd voor lunch of diner was er eigenlijk niet. De concerten waren allemaal mooi en bijzonder. De bachsuites een must om te horen en een mooi begin en einde van de dag. Verder vond ik het concert van Dmitry Ferschtman en Mila Baslawskaja op cello en piano erg mooi. En ook vond ik de dansvoorstelling van Leine Roebana met slagwerk en 1 cello echt heel mooi! Verder waren de lessen allemaal geweldig. Wij hadden steeds andere docenten, en dat vond ik heel inspirerend, omdat ze allemaal de focus of op iets anders leggen. De les van Pieter was inderdaad over een aspect van strijken. Ik heb heel veel gehoord in dat uur, en nu kan ik het gaan leren, want cello spelen is oefenen, oefenen en nog meer oefenen. En dat merkte ik zelfs in die paar dagen. Door zo veel te spelen, worden dingen die eerst moeilijk waren vanzelf makkelijker. De eerste dag vond ik de stukken, die ik van te voren uiteraard goed geoefend had, verschrikkelijk lastig. Want alleen spelen, en dan in een keer met een groep meerstemming, dat is toch wel een verschil! Maar de laatste dag lukte het me wel allemaal, dus dat is dan toch een overwinning! (hoewel het stuk van Grieg toch wel heel moeilijk was, en daarvan ben ik ook maar voor de derde stem gegaan...). Al met al een geweldig weekeind gehad! Daphne
Buiten het samen spelen, les krijgen van leuke docenten en concerten. Vond ik de workshops cello onderhoudt erg leuk! Hoop geleerd en vooral ook gedurfd, snaren vervangen is/was voor mij toch iets engs. Andreas Grütter heeft ook nog naar mijn strijkstok gekeken en kon daar, voor mij, heel herkenbare omschrijving over geven. Hopelijk kan het over twee jaar gewoon weer door gaan. Ik zal er iig gewoon weer bij zijn!!
Leuk Christa, kom je mij ook weer tegen. Ik hoorde tijdens het festival dat de gemeente graag om en om het Bachfestival en het cellofestival wil laten gebeuren. Dus komt het erop neer dat als ze de financiering over twee jaar niet rond hebben, dat het dan weer twee jaar extra moet wachten.
Leuk jullie verslagen!! Werkt wel aanstekelijk hoor. En nog een soort van Strijkersforum meeting gehouden dus. Heel iets anders: op mijn voorspeelmiddag zondag (was leuk! Samenspelen smaakt naar meer inderdaad) zag ik dat cello's en hun bespelers vaak op elkaar lijken. Grappig om te zien. Is dat jullie ook (al eerder?) opgevallen?
Fijn dat het samenspelen je zo goed is bevallen! Gewoon lekker die gelegenheden opzoeken! Ja, dat Strijkersforum Meeting moment was al leuk aan het begin van het festival! Gewoon leuk elkaar te ontmoeten en dan weet je daarna wie je voorbij ziet snellen, groet je elkaar in het voorbijgaan en kun je elkaar nog even iets kwijt over hoe het gaat. Maar dat we vaak op elkaar lijken, nee, dat vind ik niet. Ik zie heel verschillende mensen en dat past bij een heel veelzijdig instrument. Misschien is het wel zo dat we op elkaar lijken qua behoefte om gezellig samen te spelen, dat we allemaal wel 'gezelligheidsbeestjes' zijn. Dat we na Dordrecht alweer uitzien naar het volgende moment van samenzijn!
Ik bedoel niet dat mensen die cellospelen op elkaar lijken! Maar dat mensen met (donker)blond haar vaak een lichtere cello hebben dan mensen met donker haar bijvoorbeeld. Dus dat het instrument en de bijbehorende cellist (haha! dat klinkt heel officieel) vaak op elkaar lijken. Tenminste dat viel mij dus op en ik moest er een beetje om lachen.
Die theorie had ik eerder willen horen, dan had ik daar tijdens het festival een onderzoekje naar kunnen doen, maar dat kunnen we dus in Zutphen ook nog doen. Ik zie het al voor mij: haartype en cellokleur en dan maar turven. Of hier op het forum, dan mogen ze aan bv jou melden: haarkleur en cellokleur. Ik heb donker haar en heb een relatief lichte kleur cello. Dus val ik uit de toon
Mensen lijken ook vaak op de hond die ze hebben. Ikzelf heb bijvoorbeeld een Chihuahua en ik moet zeggen ik lijk er sprekend op. Zo lijken mensen dus ook vaak op het instrument dat ze bespelen. In mijn geval, mijn hond is klein en bruin, mijn viool is klein en bruin en ikzelf ben ook klein en bruin en we hebben ook allemaal een hoge stem. Dus Cellolina dat heb je heel goed opgemerkt.
hahaha, hoe kom je dan weer van een heel leuk cellofestival (leuke verhalen!) naar een theorie dat je op je instrument lijkt! Die had ik nog nooit gehoord. Ik ga er eens op letten. Ook of cellisten met hoge hakken hun cello hoog op de pin zetten. Gelukkig hebben celli geen peer- en appelfiguren, dat zou wat worden om te vergelijken Ik lijk wel op mijn viool: als ik te lang geen aandacht krijg, ga ik stug doen
Het cellofestival krijgt nog een heel muzikaal staartje: openbare lessen/masterclasses (juist!) voor amateurs! Zit je op niveau C of hoger, dan ben je als deelnemer welkom en anders kun je als toeschouwer je licht opsteken. Pieter Wispelwey geeft die masterclasses, jawel, wat hem betreft komen er méér! En het is ook niet zo dat alleen cellofestival-deelnemers toegelaten worden. Zie hier de aankondiging: http://www.tobe.nl/nieuws/147/1e Cello Masterclass door Pieter Wispelwey
Gezien #117: extra hard dooroefenen, zodat ik zo gauw mogelijk een keer kan meedoen! Intussen kwam er ook nog een klein fotoboekje binnen met wat impressies van het festival. En een dubbel-CD waarop we o.a. onze eigen groepsverrichtingen kunnen horen tijdens de einduitvoering. Van het horen van al die stukken die we samen speelden, kreeg ik laatste weken zo'n heimwee, dat ik besloten heb te proberen in een cello-ensemble te komen (onder de vlag van de vereniging voor huismuziek is er een groep actief). Misschien ben ik welkom, wie weet... (in dat geval zal ik een ander ensemble vaarwel zeggen; ik moet wel tijd hebben de stukken goed in te studeren)
Die masterclasses die je noemt in #117 lijken me heel interessant. Er komen er meer! Inderdaad speciaal voor amateurs en elke keer met een thema. Bij deze masterclass is het thema de strijkstok. Het lijkt me super interessant, maar ik denk toch niet dat ik graag ga zitten daar; daar zou ik veel te zenuwachtig voor worden. Misschien eerst een keer als luisteraar en daarna ooit nog? Pieter Wispelwey is wel heel bevlogen in zijn lesgeven, dus dat enthousiasme verwacht ik ook in zo'n masterclass!
