Dat is dan toch alleen als je de eerste keer van blad leest? Zo niet kun je de maten die je in positie wilt spelen eerst isoleren en bekijken wat het prettigste ligt. Als je daar uit bent en dat noteert dan weet je toch van tevoren waar je aan toe bent?
Ik vind het vooral lastig als de tonen in positie zo hoog liggen dat ze ruim boven de notenbalk komen, dan moet ik echt wel gaan 'uittellen' of ik de goede noot heb, als die noot logisch klinkt in het stuk onthoud ik het wel. Maar als dat niet zo is vind ik het lastiger.
Dat is precies hoe ik het nu doe, maar ik hoop dat ik het in de nabije toekomst ook gewoon snel uit mij hoofd kan . Nu neem ik ruim de tijd om de posities in een stuk te noteren, en dat helpt gelukkig enorm.
Nee helaas niet. Bladmuziek lezen vind ik lastig, het lijkt soms wel chinees, mij hersenen vinden dat lastig, het gaat al veel beter dan 3 jaar geleden, maar nog steeds niet makkelijk en soepel, en zeer niet als ik een stuk voor het eerst zie. Maar er is hoop ,het gaat steeds beter
Het 2e nut is: als er overleg is in de cellogroep is het handig. Bijv.: 'mensen, laten we eens proberen hoe het klinkt als we maat x en y in 4e positie nemen en het slotakkoord weer in 1e .....'. Geweldig dat we elkaar dan direct begrijpen .
Ja, zo zie ik het ook. Het houvast komt van de noten die je daarvoor speelde, de toonsoort die in je hoofd klinkt en soms ook even van een gespeelde losse snaar.
Hahaha ja dat is ook wel handig maar dan ben je mij kwijt ben ik bang Dat zou bij mij alleen werken als je zegt speel die noot maar met je 1e vinger ofzo
Bedoel niet dat je het dan meteen kan spelen als de positie is bepaald en genoteerd en uit je hoofd, dat kan ik ook niet maar meer dat dan iig duidelijk is met welke vingers je het gaat spelen. Dus dat je daarover niet meer hoeft na te denken, de theorie. Je houdt wel die aanloop naar het wellicht wat lastigere minder geautomatiseerde stuk in positie...(.blijft lastig communiceren in tekst..)
Bedoel je die handige check dat je een toon op een snaar in positie gespeeld op zuiverheid kunt checken door die met de naastgelegen open snaar aan te spreken? (bijv. de d op de G-snaar kun je dus even checken met de open D-snaar) Deze check gebruik ik wel regelmatig. Werkt natuurlijk alleen wel als de snaren goed gestemd blijven. Ah joh, het gaat echt nog komen dat je die cellistentaal (of violisten, want die doen dat wellicht ook) oppakt. Als cellist kom je net kijken!
Uhh, nee hoor, dit heb ik net zo goed met viool. (3e positie op viool weet ik wel) maar ik tel bijvoorbeeld ook heel slecht, doe veel op gehoor
Ik herken de check denk ik wel; ik gebruik hem niet zozeer voor de stemming als wel om te kijken of ik de goede noot heb. Pak ik bijv. ergens een hoge bes, en laat ik bijv. de losse g-snaar even horen dan moet er een kleine terts (+ een paar octaven) tussenliggen, dan weet ik dat ik goed zit.
Dan is er iets in mijn uitleg misgegaan. Want ik g;ebruik het vooral voor de check of ik de toon in positie goed pak. Want dan, dus weer bij voorbeeld van de d, dan moet het dus gewoon unisono klinken. Voor stemmen is er een andere werkwijze. Als je de a-snaar hebt bijgestemd, gaat het verder via de flageolettonen en kun je zo alle snaren bijstemmen. Daar is de tenorsleutel dan voor om je dat telwerk te besparen. Dat hulplijntjes tellen gaat natuurlijk ook steeds sneller. Je hebt vast al een beetje een plaatje in je hoofd per hoge toon en dan is het inderdaad een kwestie van luisteren of het in de melodie klopt. Alleen lopen soms de melodielijnen nét iets anders dan je zou verwachten.
Ik zie het zo: als tijdens een stuk ook losse snaren gestreken worden (kan wel in alle muziek, maar vooral oude muziek) werkt dat (als de stemming stabiel is) bewust of onbewust mee aan het zuiver spelen; subtiel wordt er gecorrigeerd.
Ja, ik heb inderdaad het gevoel dat dat zo werkt. Ik merk het al bij het oefenen dat ik de losse snaar erbij haal en dan constateer ik dat er een soort subtiel correctief momentje is. Maar door, bijvoorbeeld, de g op twee snaren te strijken, wordt de g wel heel vol gespeeld en dat geeft ook een subtiel accentje. En dat is niet direct de intentie van de componist.
Ja, dat 'dubbelen' geeft een andere klank en is soms bruikbaar. Bij losse snaren gebruiken bedoelde ik overigens niet dubbel, maar dat een c, g, d of a, waar het uitkomt, ook los gespeeld kan worden.
Als je net speelt en het leuk vindt om in de eerste en vierde positie te spelen, zou je uit de boeken van de methode van de 21ste eeuw (uitgeverij Izis, auteurs Glaser/Doesburg) kunnen spelen. Deze methode begint helemaal vooraan en wisselt steeds de eerste en vierde positie af, dus eerst stukjes op de vier losse snaren, dan stukjes met de eerste vinger in de eerste positie, dan stukjes met de eerste vinger in de vierde positie, dan weer iets (ik weet uit mijn hoofd niet meer welke vingers) in de eerste, dan diezelfde vingers in de vierde, enz. In deel 2 ga je in liedjes ook wisselen van positie.
Komt ook overeen met het advies van mijn docent. Losse snaar voor de check waar dat kan. En dat doe je dus niet als je een warmere klank wil, dat doe je dus dan toch in positie. Ik gebruik dan het checken met de losse snaar dan bij het instuderen voor de check op zuiverheid. Of ik strijk ze allebei even en dan hoor ik het ook.
Position pieces van mooney begint pas halverwege het boek met de 4e positie. Ik heb de neiging om hier dus te beginnen, veel bereik en relatief makkelijker te vinden. Of is dat niet slim? Heb besloten om gewoon vooraan in het boek te beginnen. Met name omdat de 4e pos makkelijker is en ik dan wellicht meer moeite heb als ik daarna pas 2e en 3e ga leren. En die Mooney is echt een aanrader qua boek, goed en leuk @marloes s heb jij ook dat boek? Update: Zie in een andere post dat jij daar idd ook uit speelt/speelde. Vind jij t ook zo'n fijn boek?
