Haar krimpt redelijk definitief boven een (spriritus) vlam en nat opzetten is inderdaad een methode om de haren na droging strak te krijgen. Stokken beharen is een kwestie van veel doen en je eigen routines en trucs ontwikkelen. Het belangrijkste is het precies goed passnijden van de kop en slofblokjes. Waarom wil je eigenlijk stokken beharen? Een keer een stok beharen om het beharingstarief van vioolbouwer of stokkenmaker uit te sparen is volkomen zinloos omdat het de eerste paar keren toch niks wordt en stokken beharen is niet het meest inspirerende karwei. Frits' beweringen zijn soms nuttig, maar op het gebied van beharen is hij inderdaad "niet een echte deskundige" zoals hijzelf met veel gevoel voor understatement al zei. Niettemin: succes met de pogingen. Gebruik een rotstok om te beginnen!
Ik heb het boekwerk van Möckel er nog eens op nageslagen. Zoals deze het beschrijft wordt eerst de kopkant van de haren afgebonden. Als dat is gebeurd wordt de bundel haren in water gelegd en kan men zich bezighouden met het pas snijden van de kielhoutjes, waarna het eigenlijke afpassen van de juiste lengte kan beginnen. Wanneer de bundel uit het water wordt gehaald, wordt het overtollige water met de vinger afgestreken en wordt zo lang gekamd dat er geen weerstand van de kam meer wordt ondervonden. Tot zo ver niet echt iets bijzonders. Een aantal pagina’s verder lees ik dan, dat gedurende het droogproces (aan de omgevingslucht) van de haren deze wat korter worden. Ook kunnen er een aantal haren tussen zitten die nog niet strak genoeg staan. Die haren kunnen dan –volgens de beschrijving van Möckel- onder voortdurende beweging boven een spiritusvlam worden naverwarmd en daardoor korter worden. Wat ik me dan wel afvraag is, hoe je het dan voor elkaar krijgt dat alleen die te lange haren worden verwarmd en die met de goede lengte juist niet. Dat staat nou weer niet beschreven. Verwarmen boven een spriritusvlam is blijkbaar onomkeerbaar, hetgeen Boon ook al noemde met zijn uitdrukking ‘redelijk definitief’. Frits
Bedankt voor jullie reacties De reden waarom ik me over strijkstokken wil buigen is dat ik vioolbouwster in opleiding ben maar het me nog te veraf lijkt vooraleer deze vaardigheid in school aan bod komt. Ik heb sedert vorig bericht drie strijkstokken vrij behoorlijk verhaard en daarbij zowel water als vuur uitgeprobeerd en het vuur is toch wel heel efficiënt hoor. Het lijkt heel riskant maar het valt best mee. Ik ga in ieder geval blijven oefenen
Interessant. Maar volgens mij hoort dit onderwerp eerder thuis onder Bouw dan onder Spel, toch? Ik kijk meestal vooral onder Spel, omdat ik dat interessant vind en nu wordt ik ook bijgeschoold in 'Bouw'. Maar ik heb niet de illusie dat ik daar ooit iets van terecht zou brengen (als ik dat al zou willen). Ik durf niet eens meer een snaar op mijn cello te zetten, nadat ik er al 2 verknald heb. Oké, laat ik nu zelf ook niet verder gaan op dit onderwerp dan. Groetjes en iedereen de beste wensen voor 2012 (maar dit hoort vast ook niet onder dit onderwerp, tenzij je het leven als een Spel ziet ) Anara
