Wolf vermijden dmv spel aanpassing.

Gisteren een tijdje gespeeld zonder wolfdoder omdat ik opzoek ben naar de oorzaak van een klein bijgeluidje in mijn cello.
Toen ik na een uurtje de wolfdoder er weer opzette was ik even van slag.
Mijn cello leek erg ontstemd te zijn, klonk zo anders dan daarvoor.
Stemapparaat erbij, en wat bleek? Mijn cello was perfect gestemd!
Conclussie, de wolfdoder veranderd de klank behoorlijk.

Nu mijn vragen;
Zijn er ervaren strijkers die een wolf vermijden door de noot waar de wolf zit net iets anders te pakken?
Of mischien zelfs de noot in een andere positie te te strijken?
En hoe zouden de strijkers van 200 jaar geleden dat hebben opgelost? (toen mijn cello gemaakt werd)

Mijn wolfdoder bestaat uit een metalen kokertje met daarin een rubberen vulling en een schroef om de boel op z,n plaats te houden.
Zo als deze:

https://www.arc-verona.de/nl/Benodigdheden/Wolfdemper/Wolfdemper-voor-cello.html

Het gewicht zorgt voor een vermindering van de wolf.
Deze is bij mij op de G snaar aangebracht tussen kam en staartstuk.

Nu mijn vraag.
Het gewicht verminderd de wolf.
Maar dempt het rubber niet de klank?
Zou een houten wolfdoder niet veel beter werken?, hout laat immers de trillingen veel beter door dan rubber.
Bestaan er ook wolfdoders die wel goed trillingen doorlaten maar tegelijk ook zwaar genoeg zijn om de wolf te verminderen?

 

Het is met name het gewicht van de wolfdoder die invloed heeft op de wolf; er zijn ook wolfdoders die alleen op het gewicht werken (LupX en New Harmony die in verschillende gewichten leverbaar zijn) Ik vermoed dat het rubberen hulsje ook invloed heeft. Het is vrij logisch dat het toevoegen van een relatief groot gewicht op een van de kritieke punten van een strijkinstrument invloed heeft op de hele output van het instrument. Het is dus zoeken naar een zo goed mogelijk gewicht op de juiste plaats tussen kam en snarenhouder, die de wolf inperkt tot een voor de speler aanvaardbaar niveau. Een houten wolfdoder is in theorie denkbaar, maar niet zo practisch in verband met grote formaat dat hij zou moeten hebben. Het gaat ook niet om het "doorlaten" van trillingen, maar het enigszins dempen van het volume zodat de wolftoon minder de kans krijgt.

 

Op mijn cello geeft het een minimaal verschil. Die fractie demping werkt best goed.
Vroeger anders: het valt mij op dat op barokcello's ook wel eens zo'n wolfdemper zit. Hoewel de spelers van de oude muziek dus hun cello aanpassen en darmsnaren spelen, kiezen zij soms toch voor een 'moderne' oplossing voor de wolf. Ik vermoed dat de wolf op sommige barokcello's zo vreselijk is, dat deze oplossing de voorkeur heeft.
Er omheen spelen: leren omgaan met de wolf kan, met intonatie en vibrato en ook met andere posities kiezen. Toch is vrijuit spelen met zo'n minidempertje ook best prettig, vinden velen, maar niet ieder.

 

Ik was vooral verast en geschokt dat het toch echt wel een behoorlijke demping geeft.
Maar ik zal eens variëren met de plaats van de demper en kijken of dat wat oplevert.

 

Ja, duidelijk. Ik zette mijn ervaring ernaast, met de gedachte dat het per cello kan verschillen. De exacte plek zal inderdaad ook uit kunnen maken (hoewel ik dat niet eerder hoorde). Het blijft hout met gespannen snaren, met verrassende reacties!