Geen paardenhaar meer op de stok!?

Ik ben niet benieuwd naar het onderzoek, ik vind deze ontwikkeling alleen maar droevig, wat is er mis met eerlijk paardenhaar, en als die haren niet meer breken dan zullen we de violisten ook niet meer zien met losse paardenharen om hun hoofd als deze in het vuur van hun spel breken.
In de wereldzeeën drijft al een dikke soep van niet of bijna niet afbreekbaar materiaal, Max Dendermonde had wel gelijk "de wereld gaat aan vlijt ten onder".
Jammer dat ook de vioolbouwers aan deze ondergang hun medewerking verlenen, jammer voor hun eigen beroep en jammer voor de mensheid, ik weet het je houdt de vooruitgang niet tegen, maar alle veranderingen is geen verbetering.
Zelf was ik al in de war toen mijn snarenhouder door mijn vioolbouwer was uitgerust door zo'n plastic lusje, weg was mijn mooie rode darmlusje, nachten heb ik er niet van kunnen slapen, en nog droom ik er wel eens van.
En ook mijn gele A darmsnaar mis ik nog steeds, als je een tijdje op zo'n snaar had gespeeld begon hij een beetje rafelig te worden vooral op de plaats waar de wijsvinger gedrukt werd, heerlijke tijden waren dat, zo'n instrument leefde toen nog echt.
En maar spelen, een kussentje als schoudersteun onder je Viool, darmsnaartjes, een soepel lusje en een eerlijk stukje hars, niks doosje hars gewoon een lekker kleverig blok hars in je handen waar je dwars doorheen kon kijken in zijn gouden gloed.

 

Ja hoor, darmsnaren zijn er gewoon nog en ook aanhangsnaar voor de snarenhouder van darm, in rood, zwart én naturel en ook de kussentjes zijn er gewoon nog voor de liefhebbers. Het zal nog wel even duren voordat Nylon het paardenhaar heeft verdrongen. Ik moet Tobias helaas toch teleurstellen: in de gebruikte darm en het gebruikte paardenhaar zit geen enkel leven meer. Of Max Dendermonde specifiek aan de plastic soep dacht bij het schrijven van zijn meesterwerk betwijfel ik zeer: dat vraagt om herlezing, maar wellicht had hij voorspellende gaven. Ik betwijfel ook of in de plastic soep veel vioolmateriaal te vinden is: het lijkt mij meer te komen door al die overbodige plastic zakjes die iedereen uit gemakzucht accepteert en in het milieu rommelt, maar daar is ongetwijfeld een ander forum voor.

 

"In de gebruikte darm en het gebruikte paardenhaar zit geen enkel leven meer"zegt Bert, dat kan wel wezen maar toen ik enkele jaren geleden op de ongelukkige gedachte kwam om een paar strijkstokken niet in hun doosje maar los in de kast te leggen, hadden ijverige beestjes binnen de kortste keren een gedeelte van de haren opgepeuzeld, er zit dan wel geen echt leven meer in maar leven genoeg om andere levend te houden en dat zie ik met nylon niet gebeuren.

 

Maar Tobias, dat is toch niet het soort "Leven" waarop wij zitten te wachten?

 

Als ik niet voor jou mag spreken, mag jij blijven wachten op de ijverige beestjes die Tobias zo treffend beschreef.

 

Straks krijgen we nog mot om een Mot.

We hebben het hier over de Kleermot, de larven hiervan eten alles wat van natuurlijke materialen is, ik raad aan deze beestjes niet te bestrijden want ze zijn zeer muzikaal, dat bewijst wel hun voorliefde voor het haar van strijkstokken met een vleugje hars erover.

 

Ik ga eens aan mijn strijkstokbouwer vragen hoe hij over Zarelon denkt. Het zou ook wel eens heel aantrekkelijk kunnen zijn voor cellostokken. Het ervaringsverslag van jou, Pieter, klinkt goed! Ik moet nogal eens als enige cellist in een ensemble (amateurs) tegen 10 anderen op: accordeons, blazers en violen. Je wil dan een mooie bas neerzetten, niet te iel en ook weer niet te fors. Voor dat laaste hoef ik eigenlijk in die setting niet bang te zijn. Ik kreeg langzamerhand de behoefte daar met een electrische cello te gaan spelen, waarbij ik met de volumeknop van de versterker wat steun kan krijgen.

 

Dat Zarelon haar zal ook niet het eeuwige leven hebben en tzt. vervangen moeten worden, zodat het edele ambacht van stokken beharen heus wel in leven blijft. Veel vioolbouwers beschouwen het stokken beharen als routineklus die simpelweg voor een deel van het inkomen zorgt. Niettemin krijg ik graag van klanten te horen dat het weer heerlijk speelt met zo'n nieuwe beharing.

 

Nee, het gaat toch ook niet om het eeuwige leven, dacht ik. We hebben het wél over de kwaliteiten van het materiaal dat ons kan helpen nog mooier te spelen met meer gemak. Misschien zijn er ook wel strijkers die blijven zweren bij paardenhaar. Net zo goed als de darmsnaren die voor barokorkestleden het je van het zijn.

 

Vergeef me dat ik binnenval in een relatief verouderd topic, maar ben ik nu de enige wie het opvalt dat deze Pieter slechts twee berichten heeft geplaatst? Beiden in dit topic? Dan kan in dit geval Marcelita het fijn vinden dat er een positief verslag is, maar wie zegt dat hij er geen aandelen in heeft? Immers, nu lijkt het mond op mond reclame, en geen verheerlijking van eigen producten. Maar dat is slechts mijn bescheiden mening.

 

Info over zarelon van maar één persoon maakt niet echt indruk. En verder ben ik het even totaal vergeten aan mijn strijkstokkenman te vragen hoe het zit met zarelon. Als het zo geweldig zou zijn, dan zou hij waarschijnlijk ook zelf wat stokken daarmee gaan beharen en aanbieden aan zijn klandizie. En het kan er bij mij ook niet in dat een strijkstokkenspecialist niet op de hoogte zou zijn van alternatieve beharingen. Ik ga er dus vanuit dat ik niets mis en blij mag zijn met mijn traditioneel behaarde stok.

 

Ja, dat is ook weer zo. Voor je brood moet je wat (=niet over zarelon praten). Stom dat ik het vergeten ben. Had het ook kunnen vragen op de CelloBiennale, want daar stonden zelfs meer stokkenmakers. Echt volkomen door mijn hoofd geschoten, zo zonde, dit wás de gelegenheid!!!.

 

En....hebben de heren vioolbouwers het nog steeds te druk voor het experiment met zarelon?

Het blijft doodstil over zarelon. Het produkt komt kennelijk niet 'aan de bak'. Strijkstokmakers en vioolbouwers lijken er niet aan te willen.
En wat te denken van deze praktijk, waar zarelon wel wordt toegepast:

http://www.violinist.com/discussion/response.cfm?ID=26590
't Klinkt niet echt geruststellend! Maar het betreft hier wel een heel apart type vioolbouwer, dus eigenlijk mag je dit het produkt zarelon niet aanrekenen.

Op een Amerikaans Bluegrassforum is zarelon in maart dit jaar ook besproken en speelt er iemand bluegrass met zarelon op de strijkstok die dan met cellohars wordt geharst.

https://bluegrassdaddy.com/forums/topic/zarelon-synthetic-bow-hair/

Lekker hard en snel bluegrass spelen gaat prima op een carbonstok met zarelon erop (en tegen dat wilde spel kan zarelon beter tegen dan paardenhaar dat bij hem wel breekt), maar de rustige, langzame stukken speelt een bluegrass speler die uitgebreid over zijn ervaringen vertelt, liever met zijn klassieke stok met paardenhaar. Verder lijkt hars minder goed te hechten, waardoor je bij het spelen een hele wolk hars te verduren krijgt (maar dat kan ook te maken hebben met de gebruikte hars).

Even verder gekeken en toen trof ik een commentaar aan van Pieter Vos op hoe wij hier op het SF zarelon hebben besproken: http://baumgarten.nl/tips.html . Goed, dat is zijn mening.

Zou deze Pieter Vos aandelen hebben bij Peter Zaret (zie #33)? Zo komt het niet op mij over; dit is gewoon een musicus die op zoek is naar nieuwe mogelijkheden, materialen en benieuwd is of het verbetering brengt. In het geval van zarelon voor hem kennelijk wél. Enthousiasme voor iets nieuws hoeven we ook niet gelijk in het verdachtenhoekje te stoppen van aandeelhebbende (en dus belangen bij naamsbekendheid en vooral omzet).

Het lijkt erop dat zarelon alleen in de VS een beetje bekend aan het worden is en in NL nog niet echt voet aan de grond krijgt.

Ik zou het wel leuk vinden om hier nog wat meer ervaringen van contrabassist Pieter Vos te vernemen.
Wat merkt hij op bij toepassen van zarelon op het gebied van snel of langzaam spelen en bij specifieke strijktechnieken (in vergelijking met paardenhaar). Wat zijn zijn ervaringen met hars op zarelon?
Waar is zarelon fijn bij in de toepassing? Maakt het nog uit of je het op een houten stok of op een carbonstok spant? Zo ja, op welke manier/hoe?

 

Ja, veel te druk, maar in principe ben ik er niet tegen. Wanneer je echt serieus benieuwd bent, kun je natuurlijk ook zelf een bosje Zarelon bestellen en dat door de plaatselijke vioolbouwer laten monteren op je eigen stok.