Ik heb eens even op internet gespeurd -want ik ken het spul niet- en kom bij een firma in Parijs uit. Het schijnt een goedje te zijn wat naast vernis ook brons goed schoonmaakt. Over de samenstelling geeft met niet veel meer prijs dan dat je het niet in contact moet laten komen met de huid, omdat de pH nogal laag is (zuur spul dus).
Plukje haar hangt los met een beetje speeksel gladstrijken. Er zit een vlekje op mijn laptopje met een beetje speeksel wegwrijven. Een piepklein sneetje in de vinger, likje speeksel eroverheen. Wil dit niet te lang maken, maar ik gebruik het bijna iedere dag en met mij denk ik vele mensen, en nu mag ik het ook lekker op mijn Viool smeren.
Er schijnt wol in flanel te zitten. Vandaar dat het zo zacht aanvoelt. Maar die zachtheid heeft voor het poetswerk geen enkele functie.
Ik kan er toch geen kozijn mee schilderen! Ook de auto rijdt er niet op. Etc. Wil het ook niet te lang maken.
Het word steeds interessanter, we gebruiken dus van alles, van middelen met krijt er in, spuug, midelen die zeer zuur zijn, tot luiers aan toe. Mischien is die antiekwas van Tobias niet eens zo heel gek. Trouwens mijn cello komt uit 1783. Hoe zouden ze toen hun instrument hebben onderhouden?
Vrouwen zijn niet technisch die zijn alleen maar lief. O jee nu krijg ik alle feministen over me heen.
Dit lijkt me niet juist. Meestal is flanel van katoen, wat opgeruwd is . Zeker in het geval van de luiers is het puur katoen. Misschien verwar je het met flannel? Dat is nl. wel wol.
Heb vandaag bij de v&d 3 flanel luiers gekocht en die zijn inderdaad van 100% katoen. Deze zijn dikker en zachter dan de hydrofiel luiers. De flanellen luiers gebruik ik voor bescherming van de cello tijdens vervoer. Ik gebruik gekleurde stofdoeken voor het schoonmaken van de cello, de blauwe voor het weg halen van de hars en de gele voor de toets en de rest van de cello. Zo kan ik het makkelijk uit elkaar houden, lekker makkelijk
