@Hopf / Ronald, Een interessant betoog, zoals Marcelita ook al aangeeft. De redenen die je noemt voor een violist om geen solist te worden, snijden hout. Ik zou er nog eentje aan toe willen voegen (je gaf zelf al aan dat je niet volledig bent met de opsomming ) Die sluit een beetje aan bij het fenomeen nervositeit, namelijk de druk van het solistendom. Steeds weer op hoog niveau presteren, in het middelpunt van de belangstelling staan, samenwerken met eigenzinnige dirigenten die ook hun stempel willen drukken op een uitvoering, opboksen tegen de hoge verwachtingen van kritische luisteraars zoals Hopf . Om goed met die druk om te kunnen gaan vergt ook een bepaald talent. Wat betreft de rol van de dirigent: het siert Van Beinum dat hij alle verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van het orkest bij zichzelf legt, maar ik vind dat niet helemaal terecht. Als een dirigent constateert dat er orkestleden zijn die er met de pet naar gooien (musici, het zijn net mensen), die vooral op routine draaien of die simpelweg tekortschieten om het gewenste niveau te behalen, mag (moet?) de dirigent dat aan de orde stellen. Als het even kan niet op een tirannieke manier natuurlijk, maar hij mag wel zijn autoriteit laten gelden. Pfff, 200 uitvoeringen van het Beethoven concert Dat klinkt inderdaad als een zware verslaving. Ben wel benieuwd welke vijf er overgebleven zijn. Ik ben persoonlijk meer een muziekliefhebber dan een -kenner/verzamelaar. Die concerten van Goldmark en Conus ken ik bijvoorbeeld niet. Nog genoeg te ontdekken, zo blijkt maar weer!
Was dat ook niet de reden dat Jaap van Zweden de bekende violist en concertmeester (1979 - 1995), er de brui aan gaf en veel liever dirigeerde? Eenmaal daartoe overgegaan in 1996, bleek hij zijn plek gevonden te hebben. Nu zul je als dirigent ook niet ontkomen aan een zekere spanning om het hele orkest in goede banen te leiden, maar dat ligt denk ik op een ander niveau.
Een hele praktische reden om geen solist te willen zijn is je gezin. Als orkest-speler speel je meestal in de regio waar je woont of op z'n minst het land. Als solist (of als orkestspeler van André Rieu) reis je de hele wereld over en vraag je je 's morgens af in welk land je ook al weer bent als je wakker wordt. Partner en kinderen zie je zelden.
Elsie S., Voor de goede orde: orkestleden in de USA krijgen over het algemeen een contract voor één jaar, dus je loopt het risico dat je na een jaar weer proefspel moet doen. Iets als bestaans- of rechtszekerheid kent daar een wat andere beleving, to put it mildly. Wat betreft de druk van het presteren: je hebt geluksvogels die als ijskonijn door de wereld gaan. Bijvoorbeeld Heifetz, Milstein en Rubinstein. Maar zelfs hele groten, zoals Oistrach, stonden voorafgaand aan ieder optreden stijf van de zenuwen. Tot overgeven aan toe. Zelfs na decennia optreden. Je vroeg naar de vijf overgebleven 'survivors' waar het gaat om het vioolconcert van van Beethoven. Dit zijn zij, in willekeurige volgorde: - Erich Röhn/Berlijns Philharmonisch orkest/Wilhelm Furtwängler, - David Oistrach/Groot radio symfonieorkest/Alexander Gauk, - Arthur Grumiaux/Concertgebouworkest/Eduard van Beinum, - Leonid Kogan/USSR symfonieorkest/Jevgeni Svetlanov, (ook meerdere versies met Kogan) - Philippe Hirschhorn/Nationaal orkest van België/Ronald Zollman, - Frank Peter Zimmermann/English chamber orchestra/Jeffrey Tate. Beetje lastige keuze, want ondanks het feit dat ik er stiekem zes heb opgevoerd, vielen er een paar af (die ook nog steeds op mijn plank staan), waar ik ook wel mee kan leven: - Zino Francescatti/Philadelphia orchestra/Eugene Ormandy, - Josef Suk/New philharmonia orchestra/ Sir Adrian Boult, - Wolfgang Schneiderhan/Berlijns philharmonisch orkest/Paul van Kempen, - Yehudi Menuhin/Berlijns philharmonisch orkest/Wilhelm Furtwängler, - Adolf Busch/New York philharmonisch orkest/Frits Busch. Zelf ben ik een beetje verbaasd over de vermelding van Yehudi Menuhin. Een violist waar ik, behalve waar het gaat om zijn vooroorlogse opnamen, werkelijk niets meer mee heb. Net als Henryk Szeryng. Of Szigeti. En met hen, vele anderen. Ronald
Ik weet niet of dat voor Van Zweden dé reden was. maar het heeft wellicht meegespeeld. Daarnaast denk ik dat hij ook gewoon sterke ambities had om het orkest écht te gaan leiden. En terecht, want hij doet dat met groot succes.
Inderdaad, zo'n praktische reden kan natuurlijk ook meespelen. Ik vraag me wel af of dat bij vrouwen wellicht vaker een item is dan bij mannen.
Zojuist geluisterd naar Grumiaux/Van Beinum. Prachtig! Kan me goed voorstellen dat die uitvoering tot de suvivors behoort. David Oistrakh is sowieso een van mijn favorieten, wat hij ook speelt. Kogan eveneens. Ik moet bekennen dat je ook een paar namen noemt die ik niet of nauwelijks ken, namelijk Röhn, Busch en Francescatti Nog genoeg te beluisteren dus
Nou ja, zo jong was Zino nou ook weer niet. De man werd geboren in 1902, zodat hij tijdens mijn vioolonderricht al over de 50 was. Ik heb hem in die tijd wel beluisterd op de diverse opnames op LP. De man was in die tijd een legende.
Zino had het vioolspelen geleerd van zijn vader en die was weer een leerling van Camillo Sivori, de enige leerling van Paganini. Paganini was dus Zino's muzikale overgrootvader. Het zegt natuurlijk niks over iemands speelstijl, want een beetje persoonlijkheid voegt er zelf van alles aan toe, maar het is wel leuk om te weten. In "The book of the violin" staan verschillende muzikale stambomen afgedrukt.
Zo vraag ik me dan af, zou er nog een (verre) afstammeling leven van Guarneri of zo? Tegenwoordig met die digitale stambomen kun je misschien zo maar een beroemde vioolbouwer in je familie hebben.
Ik weet niet of Sivori iets van het kunnen van Paganini heeft overgedragen (getuige de mededelingen die Sivori heeft gedaan waren de lessen van Paganini regelrechte rampen), maar een feit is wel dat de uitvoering van het eerste vioolconcert van Paganini door Francescatti/Philadelphia orchestra/Ormandy een jarenlange verkoophit is geweest. Een ander 'warhorse' van hem was het derde vioolconcert van Saint-Saëns. En, om het nou eens niet over virtuositeit te hebben, zijn uitvoering met Robert Casadesus van de vioolsonates van van Beethoven. Ronald
Frits, Stel dat dat zo is, maar die afstammeling is inmiddels een vooraanstaand lid van de ndrangheta? Wat dan ................... ? Ronald
Dank voor de link, @Elman. Gelukkig ben ik nog jong genoeg om alle oude en dode coryfeeën te leren kennen. Bovendien word ik hier geloof ik omringd door kenners die het niet erg vinden om mij een beetje op te voeden
Die kans is helemaal niet denkbeeldig... de leden van die club bevinden zich overal, ook in NL, zag ik net nog op het Journaal
Elsie, ook ik had nog nooit van Zino Fracescatti gehoord en heb nu net zijn uitvoering van de zigeunerweisen gehoord. Adembenemend, echt zo mooi heb ik het geloof ik nog niet van een ander gehoord! (dit is dus ook typisch zo'n voorbeeld waarom het fijn is op het strijkersforum te zitten; zo'n uitvoering als deze had ik waarschijnlijk anders nooit gehoord, ben de kenners hier dankbaar!) En wat dacht je van afstamming van Karel de Grote? Het schijnt dat er maar weinigen zijn die NIET van hem afstammen. Dit hebben we dus ook met ndranghetaleden gemeen, tja, 't is maar wat je met je genen doet, niet? Lekker viool/cello/contrabas blijven spelen dus! En niet te vergeten: nieuwe instrumenten op de wereld helpen
Begrijp ik goed, Elman, dat je er nu net bent achtergekomen dat je deze Francescatti thuis hebt liggen? Wat een leuke verrassing! Nu maar lekker veel draaien! Wauw, Mendelssohn en Bruch speelt hij hier voor je. Dat zal het grote genieten worden!
Nee, ik heb meerdere platen van Francescatti. En aangezien ik hem zo hoog aansla heb ik 1 van die platen ingelijst.
O.K., nu zie ik het: lijst eromheen. Bruch en Mendelssohn komen nogal eens vaker samen op een grammafoonplaat of CD.
