zie voorbeeld: Omdat ik nu houten sourdines gebruik kun je als cellospeler deze van mij overnemen voor enkele euro's plus verzendkosten. De sourdine is verplaatsbaar, dichter of verder van de kam, tot tegen de kam. het zachte kunststof geeft mogelijkheid van honingzoete klank. (ZIE #6)
Als ik dit zo zie, kan ik mij totaal geen beeld voorstellen hoe je die gebruikt. Hoe dat eruit ziet op een cello. Zelf heb ik nog geen sourdine en dit zou een mooi instapmodel kunnen zijn om mee te experimenteren wat voor mooie zachte klanken ik ermee zou kunnen realiseren.
We zijn nu bijna twee maanden verder en vandaag is de sourdine (#1) aan mij overhandigd. Héél aardig van Marloes s (die mij stralend vertelde hoe leuk ze het vond die net voor mijn neus te kapen). Maar, lieve mensen, het is allemaal goed gekomen en de sourdine past op mijn cello. Ik ben zo benieuwd naar honingzoete klanken!
Jaren geleden zag ik, als ik het goed gezien heb, zo'n draadsourdine op de cello van Quirine Viersen. Ik hoop dat 'honingzoet' lukt of in elk geval een rijke zachte celloklank. Het zachte kunststof geeft mogelijkheden (weer op een andere manier dan de houten). Je kunt er, in tegenstelling tot rubberen of houten sourdines, ook de mate van demping mee bepalen: tegen of op de kam (meeste demping) of er ietsjes vanaf (stukje richting staartstuk schuiven). Ook hier verschilt het per cello en cellist.
Voor de meelezer die benieuwd is hoe zoiets uit kan pakken met de Roth draadsourdine, na uitproberen: @Marcelita liet weten dat 'mooie zachte klank' en 'honigzoet' gelukt is! (Ook in ensemble).
Jazeker! Vandaag bewees de sourdine zijn diensten geweldig tijdens het gezamenlijk oefenen van het kwartet voor cello-viool-dwarsfluit-hobo van Telemann. Met de cello speel je een subtiele begeleiding, helemaal al in het Largo gedeelte. Die sourdine hielp mij dat zo mooi uit te voeren dat mijn medespelers ervan opkeken. Niet alleen maar zacht maar ook zoet. (Hm, het gaat hier wel gevaarlijk veel lijken op een reclamesite. Of misschien word ik wel beloond door de producent...)
Het is echt een fijne sourdine! Nu met de naderende kersttijd...In de week voor Kerst gaan we in een huiskamer van een verpleeghuis kerstmuziek spelen. We gaan dan niet met de 'volle bak' (6 leden) van de folkgroep, maar de helft. In die huiskamer is versterken niet aan de orde en is eerder ruimte voor subtiliteit. Met die sourdine dus...heerlijk! Natuurlijk heb ik ook de zarelonstok gecombineerd met deze sourdine. Kijken wat er gebeurt bij maxiamale demping. Effect is echt minimaal, zeer onvoldoende dus! De sourdine komt dus heel mooi uit met paardenhaar, maar met zarelon komt het er niet uit. Duidelijk! Een rubberen sourdine is de volgende test (en die rubberen ligt dus niet meer hier). Ik ben bang dat die mooie houten die @JanHut laatst onder de aandacht bracht ( https://strijkersforum.nl/threads/cello-sourdines.3228/ ) ook niet in staat is zarelon bij te sturen richting van zacht+kwalificatie (hongingzoet, fluweel, dat soort kwaliteiten). Naar de eerstvolgende biënnale neem ik, denk ik, die zarelonstok mee om eens bij hem te kijken wat er werkt. Zolang zarelon nog geen echte opmars maakt, is het voor Stijn van Aerschot vast nog niet interessant om een sourdine te ontwikkelen waarmee je zarelon heel mooi kunt laten klinken. Aan de andere kant, als het hem wél zou lukken, dan zou zarelon in combinatie met zijn sourdine weleens een grote vlucht kunnen nemen. Veelvuldig opnieuw moeten (laten) beharen vindt vast niet iedere strijker fijn en als daar dan een oplossing voor zou zijn...
Mooi dat je de ervaringen en nuances deelt, Marcelita. Fijne sourdine: leuk dit te lezen! Frappant dat de combi van de draadsourdine met Zarelon of paardehaar zo'n verschil maakt. De sourdines van Stijn: over rubber zei Stijn eens 'ik heb niks met dat materiaal'. Het 'moet' voor hem hout zijn. Zijn pure houding rond materiaalkeuze geeft mij de indruk dat hij geen sourdines voor Zarelon behaarde strijkstok zal maken. (Alleen mijn indruk dus).
Ach, je weet maar nooit...Maar inderdaad, als je zo'n pure houding hebt wat betreft materiaalkeuze, dan is zoiets als zarelon natuurlijk niet interessant. Hooguit om te vernemen van anderen wat houten sourdines met zarelon kunnen doen. Zelf ben ik natuurlijk nu wel nieuwsgierig geworden naar wat wél werkt als sourdine. Dus hoop ik onder de kerstboom een palissander of ebbenhouten sourdine te vinden.
Ik heb nu ruim een week 'het dropje' op mijn cello zitten. Dat is toch echt wel een verschil met die mooie honingzoete die ik verder altijd heb. Het 'dropje' mag dan wel minder risico op slijtage snaren geven (ijzeren beugeltje van sourdine (zie #1) dan het rubberen dropje, maar je levert toch wel wat in. En verbeeld ik mij nou, of is het echt zo, maar met het dropje krijg ik de tonen ook minder mooi heel zacht. O.K. zelfs al zit het misschien toch wat tussen mijn oren, het dropje vind ik geen succes! En dropje is ook nérgens wat betreft demping als ik met zarelon speel! Daar wil alleen hout dempen, dus ook niet die honingzoete.
Mijn ervaring is dat het materiaal, de vorm en de massa behoorlijk klankverschil geeft. (Niet alleen meer of minder demping). Wat ook per instrument dan wel weer verschilt. @Marcelita heb je een houten (#15, #16) ook al geprobeerd? (Zo ja, ook al strijkend met Zarelon?).
Intussen heb ik een houten (ebben hout waarschijnlijk) miskoop begaan in een muziekzaak. Deze zou voor cello kunnen, maar past dus niet echt goed op de kam, moet dus weer terug. Wat ik wel merkte, was dat het met zarelon wel al verschil uitmaakte in positieve zin. Hout is dus wel veelbelovend! Nu dus nog even aan een passende komen! Nawoord: waarschijnlijk dus toch geen miskoop, want als ik het goed begrijp, gaat zo'n sourdine dus niet helemaal 'diep in de kam' zoals die rubberen hoteldempers. Deze heb ik dus. Gewelfd. Ebbenhout. Zou pallissander weer anders dempen? En drietand gewelfd of vlak, wat zou welving toevoegen? Het draadmodel uit #1 is een Roth-Sihon; dat we het maar weten.
