Hallo, Ik heb me net aangemeld bij dit forum om te zoeken naar tips voor het voorkomen van een bibberstok. Volgens mij is hier nog niet specifiek een topic over. Ik ben amateur en treed best vaak op, als solist bij amateurorkesten of met een pianist samen. Bij het voorspelen houd ik altijd een beetje zenuwen (die overtreffen niet mijn voorspeelplezier) en ik kan ze zo onder bedwang houden dat ik geen fouten maak en geconcentreerd uit mijn hoofd kan spelen. Alleen bij langzame stukken en met een lange streek aan het eind, heb ik mijn rechterarm niet meer in bedwang. Bètablokkers vind ik geen optie. Zijn er strijkers die tips hebben voor een andere (technische?) oplossing?
Welkom op dit forum Mar 10e! Als je de vrije keuze hebt in het stuk om voor te spelen zou ik een stuk nemen wat sneller is. Hooguit krijg je dan bij de laatste maat een paar noten die je wat langer moet aanhouden, maar dan zijn de zenuwen al wel weg lijkt me. Mogelijk zijn ademhalingsoefeningen om tot een wat betere ontspanning te komen ook nuttig. Je toevlucht nemen tot medicijnen lijkt me inderdaad niet de aangewezen weg.
Ik kan geen tips geven specifiek voor viool, maar wel algemene tips: 1. Zorg dat je de stukken niet alleen 100% beheerst, maar dat je er ècht boven staat, zodat als je op 80% van je kunnen speelt, het nog steeds goed gaat. Maar ik begrijp dat dat al het geval is. 2. Denk eraan dat het publiek helemaal niet geïnteresseerd is in jouw zenuwen, die komen voor muziek. Probeer dus vooral te genieten van de muziek. 3. Drink geen koffie als je moet voorspelen; dat zorgt samen met zenuwen altijd voor toch iets meer bonzend hart en trillende handen.
Dat geld ook voor sterke zwarte thee (theïne), thee met zoethout (bloeddruk verhogend) pure jasmijn thee(oppeppend), cola, chocolade, en natuurlijk energiedrankjes.
Bananen! Geen geintje: In bananen zit een stof die je helpt, ik zal opzoeken hoe dat zat. Maar serieus: 3 bananen eten voordat je gaat voorspelen. (Misschien was het in dit filmpje. Zo niet, is het nog steeds een leuk filmpje om te bekijken hierover!)
Het schijnt ook te helpen als je voor je optreden een stuk gaat hardlopen (ff flink sprinten). Je lichaam maakt dan adrenaline aan, die ook zorgt voor meer gebibber. Maar, als je gaat hardlopen heb je je adrenaline-piek al gehad en die kan dan in de uren daarna nooit zo hoog worden, biologisch dingetje, dat betekent dus minder gebibber op het podium!
In banaan zit oa trypofaan. Dezelfde stof zit ook in kaas. In banaan zit een aminozuur (tryptofaan) die de aanmaak van serotine bevordert. Serotine is een neurotransmitter die een kalmerende werking heeft en je beter (blijer) doet voelen. Het tryptofaan in banaan wordt het best door je lichaam opgenomen als je het in combinatie eet met ander voedsel dat rijk is aan koolhydraten, zoals rijst, pasta en bonen. En ook nog vit B. Door het eten van bananen wordt de samenwerking tussen zenuwen en spieren soepeler. Het is de belangrijke vitamine B6 die hiervoor zorgt en in een banaan zit veel van deze vitamine. In 1 banaan zit ongeveer 0.7 mg vitamine B6. Dit lijkt misschien weinig, maar is wel 34 % van de aanbevolen dagelijkse hoeveelheid!
Ik had vroeger bij optredens ook vaak een bibberstok. In de loop der jaren is het steeds minder geworden. Natuurlijk is er een bepaalde spanning, maar de bibberstok is verdwenen. Je kunt er dus over heen groeien, en inderdaad geen koffie e.d. drinken voor het optreden.
Hallo allemaal, Wat fijn, zo snel zoveel waardevolle reacties. Bananen ga ik dadelijk ophalen (ik dacht inderdaad dat dit een fabel was). Mijn laatste kop koffie voor vanavond heb ik net gehad, zal niet meer nemen. Inderdaad sta ik altijd boven het niveau van de muziek en zorg ik dat ik het goed kan spelen. Maar ik heb niet altijd zelf de keuze; er komen soms adagio's voorbij. Het is vooral een mentaal probleem: van te voren ben ik al bezig met de laatste maten (vooral in bijvoorbeeld een solostuk met harmonieorkest, waarbij ik moest eindigen met 4 langzame maten D (3-gestreept) in een heel lang decrescendo. Dat vind ik zó moeilijk! Ik vind dus tip 2 van 'gevoelige snaar' bij mij passen, die prent ik in. Bezig zijn met de muzikaliteit voorop stellen. Bedankt allemaal!
Bedankt. Dat geeft me moed. Tijdens sommige momenten gaat het mij ook al iets beter af, vooral als ik meerder stukken moet spelen, dan heb ik geen tijd meer om aan de laatste spannende noot te denken ;-)
Is er misschien een andere muzikant waarmee je dit afzonderlijk zou kunnen oefenen? Misschien Als je het lastige stuk samen met iemand oefend dat je dan wat meer zelfvertrouwen krijgt dat je het best kunt. Als je strs krijgt over een paar stukjes in een heel stuk ga je er al tegen op zien en automatisch je spieren spannen terwijl jij juist een stukje ontspanning zoekt.
Bluffen helpt? Mar10e, nog een tip erbij: als je optreed het spel ietsje overdrijven (bijna bluffen). Er boven staan in volledige ontspanning: die tijd komt nog. 'Bijna bluffen': het blijft wel echtheid - de twijfelkant in je mag even naar de zijlijn en de power mag even in de spotlights. Je bluft niet naar de zaal maar naar jezelf: zo van 'een foute noot is niet zo erg - zelfs een beetje trillen niet - ik doe het gewoon - ik breng het met een vleugje overtuiging'.
Even omdenken: Daar sta je dan op een podium, plus 23.000 man die naar een concert komen. De Ziggo dome is gevuld tot aan de nok. Hoeveel van de 23.000 man/vrouw heeft het lef en de ervaring om op een podium te gaan staan, een instrument te bespelen en duizenden mensen te entertainen, te laten genieten van muziek, muziek die o.a. ook jij maakt. En of het nou de visite op een verjaardag of feestje is of een zaal met onbekenden (die graag willen luisteren), ze willen naar jou luisteren, naar jouw muziek. Kijk eens naar de onbevangenheid van kinderen, het kleine manneke Akim Kamara bij Andre Relieu. Hier in Den Haag zouden we reageren met de opmerking: Is goed, laat maar zien hoe het dan wel moet. Remi
En hoeveel van die 23.000 luisteraars zullen opmerken dat jij bij die paar nootjes last hebt van een "bibberstok"? Waarschijnlijk niemand!!!
De meeste luisteren niet eens, laat staan dat ze foutjes horen. Hoe vaak heb ik ze niet in een concertzaal zien dommelen, na en dag hard werken. Of de muziek ondersteboven zien vasthouden. De meesten letten er alleen maar op dat ze gezien worden. Of dat ze later kunnen zeggen ik was bij die of die grote dirigent of solist. Er is zoveel flauwekul bij die zogenaamde muziek minnaars. Vaak lezen ze pas de andere dag in de krant hoe het was. Dus laat maar lekker bibberen die stok.
Ik weet dat je zo kunt bibberen (en zelfs als je zelf denkt dat de zenuwen wel mee vallen) dat je het hele stuk spiccato speelt. Dat je je handen dus echt niet in bedwang kunt houden. Links is dat om te zetten tot een prachtige vibrato, by the way, maar daar heb je weinig aan als je stok stuitert. Dat is gewoon echt balen en dan heb je veel bananen nodig. Van een collega-muzikant heb ik toen een spontane workshop gehad over voorspelen. Dit werkte, ze hielp me om er anders naar te kijken. Ik zou het je graag willen uitleggen, maar weet niet goed hoe hier zo op papier, @Mar10e , maar mocht je interesse hebben, stuur me maar een berichtje. Gisteren generale repetitie gehad van ons orkest. Een meisje speelde een romantisch stuk solo. Ze was blijkbaar ook wat nerveus en hier en daar bibberde het wat. Maar het maakte het stuk juist heel mooi en breekbaar....
@Irene: knap hoe je dat bibberen weer ombouwt tot een positief gebeuren door te stellen dat het vibrato dan zo mooi wordt! Ik moet gelijk aan Cruijff denken: 'elk nadeel hep z'n voordeel.'
