CD cello sonates van Brahms-Grieg-Sibelius (dubbel-CD) Truls Mork cello Huhani Lagerspetz en Jean-Yves Thibaudet piano - Brahms de cello Sonatas 1 & 2 (in resp. E minor ( op. 38) en A minor (K 310) 7 Songs cello+piano, arrangement Truls Mork - Grieg: Cello Sonata (in A minor op. 36) en Intermezzo (in A minor). - Sibelius: 2 Pieces op. 77 4 pieces op. 78 Malinconia op. 20 Aanrader!
Marcelita, Ik weet dat ik soms wat frikkerig overkom, maar de tweede cellosonate van Brahms is zijn opus 99 en in F groot. Dat K 310 doet wel erg aan Ritter von Köchel denken. Maar bij mijn weten, dus met alle beperkingen van dien, heeft Mozart nooit een cellosonate gecomponeerd. Hopf
Dag Hopf, Ik heb gewoon overgetypt wat er achterop de cd aan specificaties over de uitgevoerde werken staat. Uitgave: Erato, en er staat nog "Warner classics" bij. Ja, ik was ook verbaasd over de K-aanduiding, maar goed, dacht ik, ik typ het braaf over. Blijk dus nu niet de enige te zijn die daarover valt. Voor cellosonate 2 ben ik op de site van de Petrucci library (imslp.or gaan kijken, en jawel: je hebt inderdaad helemaal gelijk! Opus 99 in F groot had er moeten staan!!!!! Behoorlijk slordig eigenlijk dat zoiets zo fout op een CD wordt gezet! Jezelf soms frikkerig noemen...laat dat ff aan mij over Intussen even de tekst op de cd-hoes aangepast; het is tenslotte geen straf om te weten wat je echt hoort! Met dank, Marcelita
Mag ik even mijn nieuwe stemfluitje voorstellen, vorige week viel hij in mijn brievenbus en toen ik hem uitpakte viel mijn mond open van verbazing, zo'n mooi stemfluitje had ik nog nooit gezien, glimmend lag hij te pronken in het rode fluweel van het doosje, ja want hij zat in een mooi blauw doosje. De meeste mensen laten hun stemfluitje in het doosje zitten en ze stoppen dit doosje in een vakje van de vioolkoffer, fout mensen helemaal fout, want als je het stemfluitje gebruikt dan komt er vocht in en als je dan het gebruikte stemfluitje in zijn doosje doet, ja dan gaat je stemfluitje kapoet door het vocht echt helemaal kapoet. Nu weet ik wel dat echt goede muzikanten een stemvorkje gebruiken, maar ik ben een slechte muzikant dus ik gebruik een stemfluitje, ik heb dat mijn hele leven gedaan en dat blijf ik doen zo conservatief ben ik wel. Dus hierbij een sfeervolle opname van mijn nieuwe stemfluitje zodat jullie er allemaal van kunnen genieten. Tobias Querido.
Eindelijk, eindelijk mijn electrische cello. De buurman staat erbij en kijkt ernaar. Hij hoeft het niet zonodig te horen, nee, dan kruipt hij een eind verder onder zijn hok. Hij luistert liever naar zo'n zuigelingen muziekje met trektouwtje waar een wiegenliedje van Brahms uit komt in hoge toontjes.
En mijn mooie muzikale aanwinsten! Nogmaals, hartelijk dank Tobias!!! Mooi: hier de uitdaging om er iets moois uit te krijgen!
Over de e-cello kan ik intussen al wat melden aan ervaringen. Het instrument speelt heel prettig en het geluid scoort ook bewondering bij mensen die eigenlijk niets van electrische instrumenten moeten weten. Die vinden het ineens heel leuk als ik de klassieke kwartetstukken (of triosonates) meespeel. Het vibrato lukt er makkelijker op, maar op de acoustische heb ik daar nu ook op vooruitgang geboekt. O ja, qua strijkstok heb je geen andere nodig. Het afstellen van versterker, het hele 'knoppencircus' is een proces waar steeds meer handigheid in verkregen wordt. Je kunt met een kleine mobiele acoustische versterker op pad, of met de grote zware, die dan het handigst op zo'n bagagekarretje (als bij een bekend woonwinkelwarenhuis in 't blauw verkrijgbaar is), waarbij je met een spanband de versterker erop vast fixeert. Zo handig als je op pad moet en je hebt steviger versterking nodig. Als stille cello voldoet het instrument ook, echter in die zin dat er altijd nog restgeluid is. Dit komt echter niet de kamer uit. Met versterker met allerlei leuke effecten kun je ellendig saaie oefeningen variatie geven. Dus ik varieer met die oefeningen op instrument en op effect. Je zet de koptelefoon op en de huisgenoten huilen niet meer. Qua gewicht voelt het niet lichter dan de acoustische, bijna eerder nog zwaarder. Maar dat had ik al bij het uittesten geconstateerd en om het gewicht ging het mij niet. En de kemences....groot avontuur, vertel je er later over als ik wat meer te melden heb.
De cello is een bridge toch? Na een stagg, een Yamaha, en een Ted Brewer heb ik sinds een paar maanden ook een Bridge viool 5 snarig. Nog steeds heel erg blij mee en tevreden over qua geluid en speelgevoel. Enige jammere is dat je geen koptelefoon ingang hebt los van de gewone jack. Zit die wel op de cello? Verder ben ik er echt heel tevreden over
Ja, de mijne is een Draco. Net zo uitgevoerd als jouw viool, dus met twee knoppen en maar één jack voor naar de versterker. Inderdaad geen aparte uitgang voor koptelefoon. Dat moet dus altijd icm versterker. En handig bij de viool is dat er 5 snaren opzitten, zodat je ook de altviool hebt. Bij de cello had ik het niet erg gevonden als ze er nog als 5e snaar een lage A hadden gegeven. Ik krijg nog wel eens ensemble bladmuziek toegeschoven waar de lage A in voorkomt. Die hele lage toon is niet voor niets genoteerd; zomaar octaveren naar boven levert niet echt iets moois op. Dus 5 snaren had ik wel handig gevonden. Maar de Yamaha had toch wél een directe aansluiting voor koptelefoon? Wat was het probleem met die andere e-violen? Zat 'm het in geluid en speelgevoel? Of was er nog meer wat niet beviel? (waarschijnlijk moet ons 'gesprek' dan verhuizen naar een topic over e-instrumenten.)
Eindelijk na 65 jaar een gamba gekocht! Eerst wel even nagevraagd of er iets aan me mankeerde. Immers: "hoe ouder hoe gekker." Ik heb het altijd een mooi instrument gevonden en nu heb ik tijd. Ik zal de podia niet halen, maar boven op mijn "mans cave" heb ik er nu al veel plezier van. Ik heb goede begeleiding gezocht van een echte docente. De gamba had al 3 maanden op marktplaats op me staan wachten. Voorlopig heb ik een mooi project in deze voor mij volstrekt nieuwe wereld.
@knievedel: Het is altijd mooi als je het idee hebt dat een artikel op je staat te wachten. Dan moet de aankoop goed zijn! Veel plezier met je Gamba.
oh, ja, ik zal de gamba ook nog even voorstellen: hij is gemaakt door Ulrich Schnorr uit Den Haag in 1969. Hij heeft wat craquelé, vooral aan de voorkant. Ik ga mijn licht nog opsteken hoe ik hier mee om kan gaan. Het geluid is sonoor. Over de bespeelbaarheid is mijn docente goed te spreken. Ik dus ook. Bij de koop zat ook een strijkstok van Tunnicliff. Naar verluidt heb ik daar niet teveel voor betaald. Zoals al gezegd: Er gaat een wereld voor mee open.
ik denk dat Uli een koosnaam is. Voor het eggie gebruikte hij Ulrich. Maar uit je reactie maak ik op dat hij geen onbekende is.
