Een gerenomeerde bouwer zal nooit een viool leveren die niet netjes is afgewerkt! En al helemaal niet als er ook nog een scheur in de hals zit. Want je reputatie is in één keer naar de knoppen, zeker als foto's van je instrument verschijnen in een forum dat gericht is op vioolliefhebbers! Bolink had de sympathieke service een fotoboekje bij de door hem gebouwde instrumenten te leveren, met een fotoreportage over de tot standkoming van het instrument. Ik blijf, beste Chrish, twijfels hebben aangaande jouw verhaal over de oorsprong van je viool. Ik krijg een beetje de indruk dat je ons wat op de mouw speldt.
Oke, ik ben om. Nu nog een goed instrument! De lak is trouwens wel spirituslak (vernice ad alcool), dat had je kunnen weten, want het staat gewoon in de instrumentbeschrijving. Ik ben benieuwd hoe dit avontuur afloopt, want je hebt er nu wel veel gedonder mee. Krijgen we hier een verslag te lezen?
Mijn "nieuwe" altviool. Al een paar maanden op zicht in mijn bezit maar na een korte vakantie bij de vioolbouwer om hem nog iets bij te werken en te laten taxeren is hij sinds gisteren officieel in mijn bezit. Op het taxatierapport staat: Altviool uit Saksen (Duitsland) van begin vorige eeuw. Als iemand meer informatie over de altviool heeft hoor ik dat natuurlijk graag. Wellicht dat een vorige eigenaar hem (of is het haar?) herkent? De altviool is een maand of 4 geleden ingeruild bij de vioolbouwer in Eindhoven. Er zit geen etiket in want dat zou het wellicht iets gemakkelijker maken. De plaats bepaling en datering heeft de vioolbouwer opgemaakt uit het soort lak dat is gebruikt (en natuurlijk op de foto lastig te zien). En dan de foto's: De altviool klinkt natuurlijk prachtig mooi. Ik heb een Youtube filmpje van mijn man die de altviool bespeeld in een kwartet. Eens zien of hij binnenkort ook voor de camera een solo stuk wil spelen zodat het geluid zelf beter te horen is. De opname van het filmpje zijn gemaakt met een mobiele telefoon dus of het geluid nog enigszins tot zijn recht komt....oordeel zelf. De 1e violiste van het kwartet (Emmy Verhey) was in elk geval zeer enthousiast over het geluid en heeft Nico gevraagd om op haar eigen festival te komen spelen komende september.
Gefeliciteerd met je nieuwe aanwinst! Hoewel het uit de foto’s lastig is op te maken, lijkt het niet een hele grote alt, geen 17 inch, eerder 16 denk ik. Hoe groot is ‘ie? De vioolbouwer heeft het bouwjaar geschat mede aan de hand van de lak zeg je en komt uit op begin vorige eeuw. Als ik naar een paar foto's kijk vind ik dat de lak er nog behoorlijk ‘fris’ uitziet en dat doet me de vraag stellen: “Is het instrument redelijk recent opnieuw gelakt?” Dat zou dan in strijd zijn met de datering van de vioolbouwer, maar toch…. Ik heb het YouTube-fragment beluisterd, maar ik vind dat de opnametechniek van een mobieltje het hier echt laat afweten, omdat voornamelijk de hogere frequenties worden doorgelaten. Zo kun je – en mag je- er geen beoordeling op los laten.
Het is inderdaad geen super grote altviool. De totale lengte is 68 cm, de lengte van de klankkast is 41 cm en op het breedste deel is hij 24 cm breed. Hij is niet opnieuw gelakt maar wel links en rechts bijgewerkt. Toen ik hem voor het eerst zag zaten er nog maar 3 "hoekjes" aan bij de inkepingen dus die zijn er aan paar aangezet, er is een nieuwe kinsteun opgezet (die erop zat vond ik niet fijn) en de lak is links en rechts een beetje bijgewerkt. De reden dat hij zo blinkt is juist die lak...hij heeft de soort wel gezegd maar ik weet niet meer wat het was maar volgens hem was de soort lak juist de reden dat hij wist dat hij uit Saksen kwam en dus begin 1900 omdat ze toen daar die soort lak gebruikte. De soort lak heeft als kenmerk dat je die met een speciaal iets (middel of doek???) kunt oppoetsen en dat hij dan weer enorm gaat glimmen...en dat heeft hij natuurlijk gedaan voordat de altviool werd geleverd. Toen ik de altviool voor het eerst zag schrok ik van het uiterlijk en wilde op zoek naar een andere omdat hij eruit zag alsof hij zo van de vuilnisbelt af kwam maar Nico was direct verbaasd over de klank die eruit kwam en liet hem niet meer los. Eerst kreeg hij een "speelklaar-beurt" in de vorm van nieuwe snaren en waarschijnlijk nog wel wat zaken (stapel, kam?) en kregen we hem mee om uit te proberen. Na de cosmetische opknapbeurt vind ik hem inmiddels er erg mooi uit zien en het geluid is onder invloed van het inspelen van de nieuwe snaren en zo er alleen maar beter op geworden. Het filmpje...tja, een mobiel is niet de ideale opname methode maar ook met een videorecorder valt er veel van het geluid af dus ja...eigenlijk gewoon komen kijken en luisteren naar de altviool Live te horen tijdens het Emmy Verhey Festival op 15 september in Zalbommel.
Jascha Heifet'z complete albums vanaf 1917- zijn finale recital. Mijn echte grote, nieuwste aanwinst. U kunt wel zeggen dat Heifetz mijn obsessie is
Gefeliciteerd met de aanschaf van de set. Maar als u streeft naar volledigheid bent er hiermee nog lang niet, want er is nog VEEL meer: - zijn Russische opnamen uit 1911, - zijn opnamen voor andere labels zoals EMI en DGG, - de (ontelbaar vele) live optredens in Bell Telephone Hour, - de (ontelbaar vele) live optredens uitgebracht door onder meer DOREMI, Cembal d'amour en ASdisc. Gemakshalve vergeet ik nog een tiental labels, - het aanzienlijk aantal DVD's. Ik heb alleen al acht DVD's met zijn master classes. Dat je van 's mans optreden veelal niet vrolijk wordt, mag hier onbesproken blijven. Er is één troost en die luidt dat het verzamelen van Heifetz wel te doen. Maar begin vooral niet aan het verzamelen van David Oistrach en Ruggiero Ricci. Net zo ondoenlijk als in mijn popmuziektijd Frank Zappa (and the mothers of invention). Die maakten namelijk sneller platen dan ik kon kopen Dus lijkt het aantrekkelijk opnamen te verzamelen van violisten die niet al te veel hebben opgenomen zoals Josef Hassid (9) en Mischa Weisbord (3). Maar alles is 'helaas' al op CD uitgebracht. Zelfs die drie afgekeurde proefopnamen van Mischa Weisbord Hopf
@Hopf: EMI heb ik, maar ook niet compleet. bedankt voor de lijst! Mijn zoektocht is dus nog niet over, ik vind het leuk om uit te zoeken, vooral bij kringloopcentrum, wat mensen misschien prutsen vinden, vind ik goud, die klassieke cd's die maar voor 1-2 euro worden verkocht nu zie ik op mijn spotify dat er wel albums van heifetz die ik nog niet heb. ik zoek ook een boek over heifetz, levensgeschiedenis of zo. bij slegte zag ik die van yehudi menuhin, maar niet heifetz (weet niet eens of er een boek is over heifetz ) zijn Russische opnamen uit 1911: zijn deze nog plaat of cd? ik wil ook platen, maar heb nog geen platenspeler. Nu hopen dat kringloopcentrum het nog wel verkoopt. ik heb nog nooit een muziek collectie gehad, vooral niet popmuziek. Ik heb nog wel mp3s van rock-heavy metal bands, screamo, enz., maar na het observeren begrijp ik de nut van zulke muziek helemaal niet. Ik ben nog geen 30 jaar, maar als mensen om me heen over top hits, of gewoon liedjes of bekende hedendaagse zangers/zangeressen praten, ken ik de liedjes en die bekende mensen meestal niet. Luister je naar David Oistrakh? Ik luister weinig naar zijn opnames, meestal alleen van Heifetz, en Itzhak Perlman. Ik heb nog geen collectie van Perlman Ik ken die Josef Hassid en Mischa Weisbord niet..... Vanessa
Vanessa, De (zes) 'Russische' opnamen uit 1911 zijn op CD uitgebracht door het DOREMI-label onder de titel 'Jascha Heifetz collection Vol. 5'. Het betreft werkjes van Auer, Drdla, Kreisler, François Schubert en Dvorak. Er is een aantal boeken over Heifetz verschenen. Zonder, uiteraard, zijn medewerking want daar was het de man niet naar. Het naar mijn weten laatste boek over Heifetz 'Heifetz as I knew him' is van de hand van Ayke Agus. Een dame, tevens oud-leerling, die de laatste vijftien jaar van het leven van Heifetz zijn huishouding bestierde. Ik luister inderdaad veel naar David Oistrach: één van de ZEER GROTEN. Hassid was volgens Flesch misschien wel het grootste talent dat hij ooit had meegemaakt. Maar na korte tijd openbaarden zich bij hem aanvallen van geheugenverlies en symptomen van manisch-depressief gedrag (bi-polariteit). Eenmaal opgenomen in een psychiatrische instelling is op hem, naar de mode van die tijd, lobotomie toegepast. Na enkele jaren vegeteren is hij overleden. Het verhaal van Mischa Weisbord is zo mogelijk nog meer bizar. Als het zoveelste oost-Europese supertalent zou hij zijn debuut maken in New York. Ter voorbereiding reisde Hassid vergezeld van familie naar de Belgische kust om daar ´ongestoord´ te kunnen studeren. Het debuut in Carnegie Hall was vervolgens een éclatant succes, maar Weisbord reisde terug naar Europa om nooit meer een viool aan te raken. De reden hiervan dan wel de oorzaak hiervoor zijn nooit duidelijk geworden. Vele jaren later kreeg iemand in Canada de zorg op zich voor het afwikkelen van de nalatenschap van een overleden oom. Die oom bleek Mischa Weisbord te zijn (geweest). De betrokken neef heeft vervolgens nog een documentaire over Weisbord gemaakt die vele jaren geleden op de Nederlandse televisie te zien was. De opmerking over het verzamelen van opnamen van Weisbord was een beetje flauw. Hij heeft namelijk maar drie proefopnamen gemaakt, die echter nooit zijn uitgebracht. De enkele reden hiervoor was dat het acoustische opnamen betrof in een tijd dat al electrisch werd opgenomen. Het was bij het opnemen dus al verouderd. Gelukkig zijn die opnamen niet in de vuilnisbak, maar bij één of andere verzamelaar (Raymond Glaspole?) terecht gekomen. En vervolgens op CD verschenen. Hopf
Over welk "carbon" hebben we het? De samenstelling van carbonvezels is even veelomvattend als die van de gangbare titaniumlegeringen. Carbon is een groepsnaam. Zoiets als hout. Je zegt dan: "ik heb een houten strijkstok." Dat zal best. Maar het is evenmin veelzeggend. Carbon in het algemeen is uitstekende geleider. Van alles. Ook electriciteit, statisch of dynamisch. Ook van geluid.
Bedankt voor de info! "onder, uiteraard, zijn medewerking want daar was het de man niet naar" > wilde Heifetz niet dat iemand een boek over hem maakte? Ik ga dat boek over hem zoeken! Ik heb wat gelezen over Hassid, er werd verteld dat hij ook een schizofreen was. Misschien wilde Mischa Weisbord nooit meer een viool aan te raken omdat hij perfectionist was en nooit tevreden was over zijn spel ook misschien burned out.... Vanessa
Vanessa, Als violist was Heifetz een fenomeen. Iemand die alles mee had om een groot technicus te worden. In dat opzicht waren in zijn tijd alleen Vasa Prihoda en Nathan Milstein van eenzelfde niveau. Als musicus liet hij wensen onvervuld, want zowel Bach als Mozart leden nogal onder zijn speeltechnische eigenaardigheden zoals bijvoorbeeld dat E-portamento. Zijn kracht lag in de grote Romantische concerten en in miniaturen. Zijn arrangementen zijn onovertroffen. Zelfs al heb je alle boeken over Heifetz gelezen, vraag ik me af of die man te begrijpen is (nog los van de vraag of er mogelijk niets te begrijpen valt). In het algemeen vind ik het privéleven van artiesten niet zo interessant in die zin dat het bijdraagt aan aan mijn waardering voor hun musiceren. Alfred Cortot was in politiek opzicht zo fout als een deur, maar het blijft een schitterend pianist ondanks al die verkeerde noten. Maar bij Heifetz treft het wel dat hij eigenlijk maar één vriend had, de cellist Piatigorski, dat al zijn huwelijken in een ramp eindigden met jarenlange processen over alimentatie en vervreemding van zijn kinderen. Misschien wel omdat hij de mening was toegedaan dat een (ieder) huwelijk na zeven jaar tot een eind was gekomen zonder dat daar, van zijn kant, financiële inspanningen tegenover moesten staan. Het doet mij een beetje denken aan de beschrijving door Simon Carmiggelt (bij monde van een taxichauffeur) van het fenomeen 'Haagse humor': "Ik kom makkelijker van een wèf af as van een fiets". Succes met Heifetz Hopf
oh, maar ik dacht omdat hij een misanthrope was, ik ben toch nieuwsgierig waarom hij een misanthrope is geworden. Ik vind zijn werk wel schitterend, maar ben te nieuwsgierig om over zijn prive leven te willen weten vervreemding van zijn kinderen? Wat is het?
Het heeft even geduurd maar dan eindelijk heb ik hem in handen, M.I.G. Wat… M.I.G. ja M.I.G. Meister Italianischer Geigenbaukunst van Walter Hamma. Het originele boek van Fridolin Hamma blijft voorlopig buiten bereik, is nog te koop maar € 1200,- vind ik iets te gortig. Het omslag is wat beschadigd maar dat is te restaureren en eventueel te reproduceren. Deze jongen is voorlopig heel blij, nu de jacht hervatten op: “Die Kunst des Geigenbaues”. Voorlopig even genieten en bladeren in het prachtige boekwerk. Met dank aan mijn dochter Kim voor het ophalen een meeslepen naar paps Remi
Zijn genoeg te krijgen: even googlen. De mijne heb ik 20 jaar geleden bij de Slegte antiquarisch op de kop getikt. Ik weet niet meer voor hoeveel NLG.
Ben benieuwd wat je ervoor betaald hebt. Ik zie namelijk prijzen van 25 euro (verkocht) tot over de honderd.
