De strijkstok hebben we ook met zorg uitgezocht en hoewel het een Chinese is, is hij denk ik wel redelijk. Dat je er spanning op kunt zetten met je ringvinger had ik al een beetje geleerd bij mijn kennismakingsles. Vanavond eerste echte les, ik ben benieuwd. Ik moet mijn gamba wel heel vaak bijstemmen, zelfs tijdens het oefenen, hebben jullie dat ook?
Misschien zijn de snaren vrij nieuw. Ik zie gambisten vaak vrij lang spelen zonder tussentijds al teveel bijstemmen. Als het aan nieuwe snaren ligt wordt het steeds minder.
Ja, dat heb je met darmsnaren... vocht, temperatuursveranderingen en gewoon de rek die optreedt in de tijd ontstemmen het instrument voortdurend, en erop spelen op zich ook nog... het kan minder worden, als het instrument ingespeeld is en de snaren oud maar dan klinken ze weer minder mooi. Gambaspelers stemmen tijdens een concert vaak bij, soms zelf tussen de delen van één stuk. En natuurlijk geen fijnstemmers op het instrument. Het is dus heel belangrijk dat de stemsleutels het héél goed doen! (kleine klus voor een goede vioolbouwer om ze in orde te maken, een van de zaken die bij een Chinese cello vaak eerst echt in orde gemaakt moeten worden.
@Huub M. Bogaers , cellist Pablo Casals zei dat zijn darmsnaren het mooist klinken vlak voor ze breken. Kan een kwestie van smaak zijn, maar hoe komt het jou over?
Vind dat een nogal vreemde uitspraak waar je ook niets aan hebt, want je weet het moment van breken immers niet? Dus als je denkt: 'wat klinken die snaren mooi', kan het best wezen dat ze een dag later nóg mooier klinken. Om vervolgens na twee dagen de geest te geven.
Wat kan de gambaklank enorm aansprekend zijn (en zie hoe Mieneke speelt!): http://allofbach.com/nl/bwv/bwv-1028/
Misschien viel het Casals gewoon op en zei hij dat een keer, zonder dat je er iets mee kunt. Wat ik me wel afvroeg, nadat ik dit gelezen had, is: hoe is dit te vertalen naar moderne snaren? Soms zegt iemand bijvoorbeeld dat kabelkern cellosnaren heel mooi worden als ze oud zijn.
Cello en gamba hebben toch een heel ander geluid, een cello is wat donkerder, en een gamba wat helderder. De hoge snaren van darm verliezen hun helderheid na verloop van tijd. De levensduur van een darmsnaar is natuurlijk veel korter dat de (mogelijke) levensduur van een moderne snaar. En verder is het een ook kwestie van smaak...
De ui De uitspraak van Casals wordt verkeerd uitgelegd! Hij bedoelt dat een darmsnaar het beste klinkt als hij bijna breekt, dus vlakbij het breekpunt. Ook klavecimbelsnaren klinken het beste als ze zó gespannen staan dat ze bijna knappen. Het breekmoment is natuurlijk lastig te voorspellen, maar proefondervindelijk kun je wel bepalen wat de uiterste spanning is die een bepaalde snaar kan hebben bij een bepaalde toonhoogte, want dáár gaat het om!
Van snaren voor gestreken instrumenten kan in het algemeen inderdaad gezegd worden dat ze het beste klinken vlakbij (vlak boven) het breekpunt. De logica is natuurlijk dat een snaar te dik (en daardoor niet flexibel genoeg) is wanneer het breekpunt te ver weg is en dat de snaar al gebroken is wanneer hij te dun is voor deze specifieke lengte en toonhoogte.
Natuurlijk klinken snaren het beste vlak onder de maximale breekspanning. Snaren worden ook ontwikkeld om de maximale spanning te hebben bij een bepaalde frequentie. Daarom kun je een D-snaar ook niet zo hoog opspannen dat het een A-snaar wordt! Eigenlijk zo logisch als wat.
Als 'leek' zou je misschien ook kunnen denken: flexibele snaar, redelijk nieuw, is het mooist. Kort voor het breken is alle rek eruit en klinkt 'ie niet meer. Klinkt ook wel logisch, maar blijkt dus niet de werkelijkheid.
Dank je voor de belangstelling Marcelita! Nog steeds af en toe, maar werk op school + voorbereiding concertje met een fluitist afgelopen zondag vroegen veel aandacht... en mijn G snaar is gebroken, dus dat schiet even niet op. Leren noten lezen schoot al op. Een gambastok vinden is nog niet gelukt wel met een stokkenbouwer gesproken, maar zijn prijzen liggen boven wat ik er aan uit wil geven. De gamba staat vooral érg mooi te zijn op zijn standaard...
Stokken heb je inderdaad in verschillende prijsklassen, maar heb je al eens naar een Chinese gekeken? Scheelt echt enorm in de prijs en ze zijn best redelijk. Ik ben overigens best benieuwd van jullie te horen hoe het met het spelen gaat. En heeft iemand nog een tip voor leuke eenvoudige muziek?
Een bas he? En @Huub M. Bogaers , wat voor één heb jij? (of heb ik met mijn neus gekeken toen ik het probeerde na te zoeken?) Zo'n boog-strijkstok met zelf aan te spannen lint/haar zou ook bij de kemenche goed passen! Wat is technisch eigenlijk het meest lastig als je als cellist ook VdG wilt leren? Waar lopen jullie tegenaan? Ik speelde vandaag triosonate in F groot (op ll/2) van Loeillet. De piano had een clavecimbel moeten zijn en mijn cello had heel goed een viola da gamba mogen zijn. Met clavecimbel en viola da gamba zal de sfeer alweer iets 'rustiger' zijn geweest. Uitvoering met de moderne versies laat het heel anders klinken, het brengt toch een bepaald soort pit in op de één of andere manier.
Een zessnarige, gestemd D G C e a d, hoewel ik de D vaak als C stem, zodat alle laag wat op een cello hier ook op kan.
