Ik speelde net een stukje zonder kinsteun dan maar, ik ben aangenaam verrast. Dit voelt fijner aan eigenlijk. Mag dat, zonder steun spelen? Ik heb de vraag ook even naar lesgeefster gestuurd...
Heb je geen sleuteltje in het vakje van je vioolkoffer? Daar kun je je kinstuk heel simpel mee vast zetten. Oppassen dat je het sleuteltje niet te ver door het gat steekt, anders beschadig je de lak. Een beetje vast draaien (rechtsom), daarna controleren of het kinstuk vast zit. Anders nog wat verder aandraaien. Controleer beide klemmen! Als je het niet aandurft, dan naar de vioolbouwer. Is binnen een minuut gedaan!
Ok, merci voor de reacties, lesgeefster heeft ondertussen ook gereageerd, zijzelf verkiest ook spelen zonder steun. Ik ga eens kijken voor een mooie bandana of zoiets dergelijks.
Lijkt me vreselijk lastig spelen in de hogere posities. Als je tot nu toe enkel speelt in Pos.I zul je er wel mee uit de voeten kunnen, maar krijg je straks 'last', bij de hogere posities.
De kinhouder is slechts een redelijk recente uitvinding: in de 19e eeuw en eerder speelde iedere violist zonder kinhouder. Ook zonder schoudersteun overigens, want die zijn nog later uitgevonden.
Is dat de reden waarom veel oudere violen een lichtere plek in het hout/lak hebben ter hoogte van de kinsteun? @Beginnertje ik weet dat er best wat mensen verkiezen zonder kinsteun te spelen maar het is misschien de moeite om eens te kijken of je viool wel goed is afgestemd op de lengte van je hals. Het zou kunnen helpen om bijvoorbeeld je schoudersteun wat lager te zetten. Het feit dat je kinsteun loskomt (buiten omdat het een nieuwe viool is) kan ook liggen aan te grote druk door het klemmen van de viool tijdens het spelen.
Veel oudere violen vertonen daar lak-slijtage, maar bij minder oude violen is die plek soms ook geïmiteerd om het instrument ouder te laten lijken. Ik had een oudere Franse viool in de collectie waar de betreffende plek geheel was ontdaan van lak en waar ook het zachte deel van het hout (zomerhout) diep was ingesleten, kennelijk door een "musicien" die niet al te vaak de barbier bezocht.
Grappig, ik had hier nooit bij stil gestaan . Het doet me wel nadenken welke schade het niet grondig reinigen van je viool na elke sessie kan hebben. Ik let altijd goed op dat ik het harsstof steeds verwijder, maar de toets en omgeving van de kinsteun krijgen niet altijd evenveel aandacht terwijl er toch gemakkelijk vet en zweetresten kunnen achterblijven na enkele uren spelen. Ik ga hier in de toekomst toch wat beter op letten.
Als dat lastig is om dan later verder te gaan dan eerste positie, ga ik gewoon een afspraak maken. Misschien kunnen ze dan ook eens met mij erbij kijken wat nu de ideale plaats is voor de schoudersteun ook. Maar tot na het weekend doe ik even zonder kinsteun.
Woont jouw juf zo ver weg? Kan zij hem er niet even op zetten? Wat een gedoe... En je kunt het ook wel zelf, als je even weet hoe het moet. Is echt een stukje taart (engels mag niet op dit forum).
Mijn voorkeur is ook "een stukje taart", aangezien de Engelse variant toch te veel doet denken aan de substantie die je in de aula van een Crematorium krijgt aangeboden!
Ik heb nog steeds geen kinsteun maar gezien het momenteel niet stoort laat ik het even zo. Lockdown staat eraan te komen, ik weet niet of de les nog irl zal doorgaan zaterdag. Momenteel oogontsteking, terwijl ik net aan Pellonpekko wou werken, nu zie ik amper iets want kan mijn goede lenzen niet opzetten en mijn bril corrigeert niet genoeg. Ik ben dus even gebonden aan wat ik al ken verder te oefenen. Hoe gaat het hier? Hoe gaat de rest het oplossen met misschien een nieuwe lockdown?
Ik heb eigenlijk nog geen real live les gehad, wij zijn verder blijven gaan met afstandslessen. Dus voor mij verandert er niet veel. Ik heb me in een dood moment even bezig gehouden om een mineur versie van Pellonpekko neer te pennen en heb hier en daar een eenvoudig akkoordje toegevoegd. Verder ben ik bezig met een vioolversie van Annie's song van John Denver en ondertussen nog steeds Kreutzer maar omdat dat me wat verveelt steek ik toch meer tijd in de andere dingen . Ik heb een reeks liedjes gekozen en wil van elk nummer een eigen versie opnemen in de komende maanden met de instrumenten die ik in huis heb.
Ik heb nog steeds mijn eerste vioolles niet gehad, maar ik ga ervan uit dat het volgende week toch een keer gaat lukken. Hopelijk gooit een eventuele verdere aanscherping van corona beperkende maatregelen geen roet in het eten, maar als dat wel gebeurt, is de aanleiding er ook naar, dus is het niet anders. Ik ben van Wohlfahrt Opus 38 nog steeds regelmatig eenvoudige oefeningen aan het doen. Ik speel ook dagelijks de majeur toonladders van C, G, en D. Ook oefen ik wat vaker met een metronoom en probeer ik nog steeds beter op een ontspannen houding te letten. Ik heb nog steeds ontzettend veel plezier in het leren spelen op viool. Het oefenen op de contrabas is wat meer op de achtergrond geraakt daardoor, maar ik probeer soms dezelfde oefening die ik op viool doe ook op de contrabas. Het is ook leuk om deze beide instrumenten in een zelfde oefensessie te bespelen.
Ik doe al heel vaak onlinelessen. Op het samenspelen na, vind ik het prima te doen. ik ben nu bezig met het Concertino van Grazyna Bacewicz voor viool en piano. Ik had nog nooit van deze Poolse componiste gehoord, maar het is een leuk stuk. Lastig voor mij, omdat het zo snel gaat. Die snelheid zit er dus ook nog niet in, dat duurt bij mij altijd even. Verder oefen ik nog het orkestrepetoire van mijn kinderen, zowel eerste als tweede viool, zodat ik samen met hen kan oefenen. Daar zitten best een paar lastige (wederom snelle) stukken in, dus dat is aanpoten voor mij. Ik ben wel blij dat de positiewisselingen redelijk ingesleten raken, al blijven de 2e en 4e positie tricky.
Omdat Sinterklaas binnenkort weer jarig is, lijkt het me leuk om een aantal Sinterklaasliedjes te oefenen. Ik ben vandaag begonnen met "Hij komt, hij komt". Hopelijk klinkt het op tijd aangenaam genoeg, opdat de sint ons huisje niet voorbij zal rijden.
