Ik hoop het zo... Waar baseer je dat op, op welke vorige informatie? Gewoon nieuwsgierigheid. Wel fijn dat jij er zo'n vertrouwen in hebt!
Ik kan ook geen vioolfilmpje vinden. De sensatie zoals ik hem ervaar is het meest te vergelijken met de wolf op de cello van dit filmpje. Ze laat hem horen vanaf ongeveer 3:30. De toon zwelt dan ineens aan en past niet tussen de rest van de klank van de viool.
Mmm, ik snap het niet. Ik zie niet hoe je hieruit kunt concluderen dat het opgelost kan worden? Kan het niet zo zijn dat het probleem (de "wolf") zich dan alleen maar verplaatst? Niet dat ik het hoop, ik hoop namelijk dat je gelijk hebt!
Ik heb bij een viool die door mij is gebouwd lang gezocht naar de oplossing: had een Wolftoon. Uiteindelijk bleek de positie en de spanning waarmee de stapel tussen de bladen was gezet van cruciaal belang te zijn. Ik heb de Wolf er weer uit gekregen. Het is een pracht instrument gebleken. Ik maak uit jouw verslaggeving over de vioolbouwer die de stapel heeft verplaatst op, dat het er beter van geworden is, hoewel de Wolftoon nog niet weg is. Wanneer ik 1. en 2. combineer, is er denk ik nog eer te behalen met de stapel: positie, spanning en correcte passing.
Het filmpje wat je zelf er bij heb gedaan, legt uit hoe die wolf werkt. Hier volgt een vrije interpretatie van een zweverig iemand; Dat papiertje geeft aan in welk gebied je die Krentz wolf eliminator kan aanbrengen, maar eigenlijk kan dat op meer plekken. Als middels de stapel aanpassing of kam aanpassing positieve verandering is te merken, dan zit je in het gebied waar het effect optreed (net als met dat papiertje in dat filmpje). Volgens onderstaande plaatje zie je waar "knooppunten" zitten bij bepaalde frequenties. Op 1 van die "knooppunten" gaat het niet goed (wat ik begreep). Er ontstaan i.p.v. 1 resonantie frequentie 2 tonen die erg dicht naast elkaar liggen en elkaar verzwakken op bepaalde momenten en versterken op andere momenten. Het kan dus best zijn dat er een put of barst of losse lijmlaag in je viool ergens zit die net die op frequentie een niet gelijke resonantie geeft omdat het chladni patroon verstoord is. Tja... ga daar maar eens naar zoeken, en dan zijn die patronen nog niet universeel op elke viool toepasbaar....
Interessant Maurien! Maar als ik het dan goed begrijp, dan moet er ook ergens op mijn viool een toon zijn die als het ware doodvalt, dus dan zou ik dat toch ergens moeten kunnen vinden. Ik ga eens zoeken....
Ja zeg, hij zit er echt, die trilling. Op een heel subtiel plekje vlak ernaast. Bij deze is nu de diagnose het vastgesteld: het is een wolf. Best boeiend eigenlijk. Kan ik een geluidbestand hier in de topic zetten? Want ik denk eigenlijk niet dat ik de wolf duidelijk krijg, maar de tril zeker!
ad #86: Maurien, Ik vele Chladnipatronen gezien en de literatuur er over gelezen (o.a. van die van Carleen Hutchins). Ik heb echter nog niet eerder deze patronen gezien die op de bolle zijde van de bladen! Ik vraag me echt af hoe die korreltjes blijven liggen en al helemaal als op de corpus een trilling wordt gezet. Lijkt me onmogelijk: die korreltjes zoeken allemaal de laagste plek op en vallen er al heel snel af. Gebruikelijk is namelijk, dat die korreltjes worden gestrooid op de binnenkant van de losse bladen. Wanneer de bladen dan worden onderworpen aan een bepaalde frequentie, gaan de korreltjes zich ordenen en bewegen zich naar die plek die geen amplitude heeft, de zo geheten knopen. Nee, ik kan deze plaatjes niet plaatsen. Onbegrijpelijk hoe zoiets wordt gemaakt! Waar heb je dit vandaan gehaald als ik vragen mag?
Frits om heel eerlijk te zijn, helemaal begrijpen doe ik deze kost niet. Ik heb het via een forumlid een lange tijd geleden doorgekregen als link. Hij had er hele mooie verhalen bij toen ik die discussie over de stapel had (wat volgens Bert een cursus was). Uiteindelijk kan ik me niet goed door de tekst worstelen en Google translate maakt het er voor me niet makkelijker op. Hier is je link: http://www.phys.unsw.edu.au/music/people/mclennan_recipe.html
Vandaag heeft een deskundig persoon mijn viool eens bekeken en bespeeld en de viool voelt zich nu eindelijk meer begrepen. Er is toch echt iets mee aan de knikker, want meer tonen klinken niet lekker. Dat is wel fijn om te weten. Er kwam inderdaad ook iets wolverigs uit (eerst wilde hij het niet laten horen hoor, maar ineens was ie er toch). Goed, binnenkort toch maar weer eens naar de vioolbouwer en kijken of ik hem dat duidelijk kan maken, wat ermee is. Ben benieuwd. Ik ook niet, maar ik heb hier nog een leuke link. Aanbevolen literatuur, aldus mijn viooljuf (Ze heeft humor....) Volgende week overhoring. http://mafija.fmf.uni-lj.si/seminar/files/2010_2011/ViolinWolf.pdf
Nee, niet echt eigenlijk. Ik ben ermee terug geweest bij de bouwer en blijkbaar had de viool een betere dag. In eerste instantie begreep hij ook niet echt wat ik bedoelde. Nadat ik het uitlegde wat ik bedoelde, hoorde hij het ook. Maar hij wilde er niets meer aan doen. Dan dacht hij de totale klank aan te tasten. Hij gaf aan dat het was alsof ik een knappe kerel afwijs omdat hij een moedervlek op zijn wang heeft.... Nu merk ik wel dat het minder lijkt te zijn. Het weer? Het kan ook zijn dat ik de viool leer kennen en ermee om weet te gaan. En hij lijkt af en toe wat te verplaatsen. Ook de hoge A op de A-snaar klinkt meestal ineens harder, maar als ik een heel klein pietepeuterig stukje hoger ga zitten is dat weg. Nog steeds blijf ik de klank van deze viool erg mooi vinden. Maar mijn viooljuf gaf ineens nog een reden aan waarom hij eigenlijk toch niet helemaal bij me past, iets wat ik (door de roze bril?) niet eens in de gaten had. Namelijk dat hij qua klank niet spannend genoeg is voor me. Ik hou van al die boventonen en zo en inderdaad heeft deze dat minder, misschien zelfs weinig. Ik hoorde bij een andere bouwer (die bovendien erg aardig en zeker een knappe verschijning is) een viool die dat veel meer had, maar die weer een minder lieve klank had. Misschien gaan die twee ook niet zo lekker samen? Mijn juf zei dat ik een viool moest hebben die iets magisch heeft. En die opmerking deed iets met me. Ik verbaas me er soms om hoe goed zij me aanvoelt. Van de andere kant: Ik zag laatst een dame, een zeer goede violiste, veel beter dan dat ik ben, zielsgelukkig zijn met een chineesje. Dat zette me best wel weer met mijn benen op de grond. De viool die ik nu heb is, ondanks de mindere bes, gewoon prachtig. En ik speel er graag op. Ik merk dat als ik daarvan geniet, hij ook beter zijn best gaat doen en nog mooier klinkt. Dus speel ik lekker door. En ondertussen zoek ik lekker verder naar de viool die echt helemaal bij me past.
Ik lees telkens dat de Viool wordt aangesproken met HIJ, maar even voor de duidelijkheid een Viool is een meisje, iedereen weet dat bijna, denk alleen maar aan de smalle taille en de brede heupen, dus graag voortaan ZIJ, dank U !
De Van Dale en Het Groene boekje geven aan dat de viool v(m) is. Dus zou het allebei wel mogen. Grappig is dat de dbnl (digitale bibliotheek voor de Nederlandse letteren) het helemaal niet weet (overgenomen met alle taalfouten....): Op de ene pagina staat: en de volgende pagina: Mag mijn viool mannelijk blijven? Ik vind bredere heupen helemaal niet erg hoor! (Ook buiken zouden zijn toegestaan, maar dat is nu dan even niet aan de orde.) Ik speel liever op hem dan op haar....
In mijn lange leven heb ik ontdekt dat vrouwen vrij slordig omgaan met hun Viool, meestal worden ze niet gekoesterd zal ik maar zeggen, De Viool van mijn vroegere lerares zag er ronduit smerig uit dof en zielig lag ZIJ in haar kist, en toch was het een pracht van een instrument. Enkele jaren geleden speelden ik één maal per week samen met een pas afgestudeerde jonge dame van het conservatorium, dat was van hetzelfde laken een pak, ook weer zo'n dof zielepootje van een instrument. De Viool is voor de meeste vrouwen een gebruiksvoorwerk en soort dienstmeid zal ik maar zeggen, zagen ze de Viool als man dan zouden ze er zeker anders mee omgaan, en deze niet zo vervuild laten rondslingeren..
Goh, Tobias, dat verdienen onze prachtige instrumenten inderdaad niet! Mijn juf is gelukkig anders. Na de zomervakantie gaat zij met haar leerlingen, de eerste les, een groepsles organiseren, voor de kinderen in ieder geval. Hierin worden de instrumenten gepoetst met speciaal spul en stof verwijderd met rijst en daarna wordt er samen een concert gespeeld op prachtige schone instrumenten. Mijn dochter kijkt daar nu al naar uit. Ook let ze erop dat de kinderen schone handen hebben. Mijn eigen viool hangt als een sieraad aan de muur, als ik er niet op speel. Een ereplaats in de woonkamer (en klaar om te pakken). Daarnaast het viooltje van mijn dochter. Ik denk zelfs dat onze instrumenten een centrale plek hebben hier. En het enige wat mijn dochter uit zichzelf netjes opruimt is haar viooltje, nadat het is afgepoetst met een zachte doek die standaard aan de achterkant van de muziekstandaard hangt.... Dus hier hebben ze gelukkig wel een liefdevolle plek! Los van hoeveel moois ze ons geven, wat al genoeg is om ze te waarderen, ze zijn toch ook gewoon te kostbaar om niet netjes mee om te gaan?
O jee hangt je Viool aan de muur ze hoort in haar kistje hoor, aan de muur heb ik al zo veel Violen zien verkommeren door het vocht en de temperatuur wisselingen. Ik zou dan maar een heel goedkoop Chineesje aan de muur hangen voor de sier, met dit vochtige zomerweer stop ik mijn eigen Viool altijd zo gauw mogelijk weer onder wol, poppetje gezien kastje dicht, blijft in de kist trouwens ook beter op stemming.
