karakter van je instrument

Wat heeft dit allemaal met het karakter van je instrument te maken, dit gaat over het karakter van mensen.

 

O ik begrijp het, Davidov Cello had zonder dat iemand het wist een verhouding met du Pré, haar man was jaloers en ging toen met haar zuster aan de rommel, helemaal duidelijk.

 

Het kan wel niet bewezen zijn dat Hillary een verhouding had met Daniel, maar mijn tante Truus heeft vroeger gehoord van de broer van de buurman van de slager dat ze wel degelijk vreemd zijn gegaan die twee.

Zo is ook nooit bewezen dat de Cello van du Pré een echte Stradivarius was, boze tongen beweren dat het een kopie was uit China.

Maar ja wat is waarheid, Aristoteles geeft er een definitie van " Waar is, van wat iets wat zo is, te zeggen dat het zo is, en van iets dat niet zo is, te zeggen dat het niet zo is".

 

Alleen is het pijnlijke van zo'n sensatiefilm dat onzin in de hoofden van mensen blijft hangen en Barenboim reputatieschade oploopt. Is hij hiertegen gaan procederen? Als het verhaal onzin is, wordt er gewoon karaktermoord op hem, de dirigent, gepleegd. Dan gaan mensen je toch met andere ogen zien en beoordelen. Ontrouw, zeker als er een zieke partner in betrokken is, ligt natuurlijk heel gevoelig.

(Tobias, we waren tegelijkertijd bezig met dit onderwerp)

 

Twee zielen één gedachte.

 

Zo'n Nyckelharpa heeft toch ook wel karakter.

 

Op de één of andere manier krijg ik bij Nyckelharpa associaties met een melodica. Een blaasinstrument die je als een piano bespeelt.
Ja, die ken ik, heb ik ooit eens gekregen als kind op mijn verjaardag. Speelde vervolgens met de linkerhand de melodica (blies natuurlijk ook), terwijl ik met de rechterhand de begeleiding op de piano speelde. Eén en ander natuurlijk wel handig ondersteund om geen lamme hand te krijgen

Zo'n Nyckelharpa lijkt mij wel een aardig instrument om feestjes mee op te luisteren. Maar op dat gebied heb ik nu wel genoeg in huis en werk aan de winkel!

 

In de krant van vandaag (NRC, cultuur) heeft journalist Floris Don het volgende karakterkenmerk van cellisten uit de mond van Anner Bijlsma opgetekend:

Eerst gaat het over het feit dat de cello het meest veelzijdige instrument is. Je kunt er de melodie op spelen, maar ook de bas. Kijk maar tijdens het festival hoe divers het gebruik is.
"Bovendien zijn cellisten aardige mensen. Rostropovitscj heeft tot het eind van zijn leven kamermuziek gespeeld, als bescheiden onderdeel van een groter geheel.
Als je een bieënnale over de viool wilt organiseren, moet je zeven festivals houden: elke beroemdheid zijn eigen festival. Cellisten kun je gewoon bij elkaar zetten".


Voor de volledigheid van Bijlsma's typering:
"Cellisten zijn nu eenmaal ijdel" (als grote kop boven het artikel op basis van interview met Bijlsma).

 

Ik citeer hier uit mijn vroeger scriptie "Het karakter van de Cellist" dus ik mag gerust zeggen dat ik er aardig wat van af weet.

De Cellist is een knuffelaar, hij of zij omarmd het instrument en klemt het tussen de benen die twee zijn één.
De Cellobespeler is ook een gezelligheidsdier, een zogenaamde plakker, plakkers zijn mensen die na het werk of in het geval van de muzikant na het concert niet dadelijk naar huis gaan, ze blijven nog wat gezellig nakeuvelen.
De Cellist is geen Boeklezer maar een Zakloper, er zijn namelijk twee soorten mensen Boeklezers en Zaklopers, Boeklezers vermaken zichzelf Zaklopers willen vermaakt worden, en tot deze laatste soort behoort dus de Cellist.
Cellisten zijn ook ijverig, ze zeulen altijd maar rond met hun grote vriend of vriendin, want de Cello kan mannelijk of vrouwelijk zijn.

Kortom Cellisten zijn aardige mensen zoals op #31 reeds gemeld wordt.

Drs. Tobias

 

Neeeee, echt?

Volgens mij heb je ook heel veel gezelligheidsdieren onder de violisten.
En kijk eens wat er op deze 'hangplek' (forum) gebeurt .

 

Lach er maar om, maar er zit best wat in. Ik heb zwaar getwijfeld of ik cello zou gaan spelen of altviool (praktischer formaat en je bent in elk orkest welkom). En ook de klank van een altviool vind ik prachtig, niet minder mooi dan de cello. Maar de houding die je met een cello hebt (of moet ik zeggen verhouding? ) sprak me gewoon enorm aan en heeft misschien uiteindelijk wel de doorslag gegeven.
Ik herken mezelf best in jouw omschrijving, al ben ik meer een boeklezer en niet erg ijverig....

 

Misschien ben jij een mooie mix tussen cellist en altviolist! Het goede van twee werelden, dat heeft ook z'n charme!

 

Ja dat je meer boeklezer bent dan zakloper en niet al te ijverig komt dus door je twijfel tussen de Alt en de Cello, in mijn studie naar het karakter van de Cellist heb ik met meerdere Cellisten gesproken die dezelfde twijfel hadden als jij, en ook dat waren boeklezers en niet ijverig, ik noem deze mensen in mijn Scriptie Celties, deze Celties zijn niet alleen mensen die twijfelen tussen een Cello en een Alt maar ze twijfelen ook aan de vrijheid van de wil.
Kan de mens doen wat hij wil, dus in dit geval kan hij een Cello gaan bespelen of een Alt, lees hierover mijn lievelings filosoof Arthur Shopenhauer 1788-1860 en zijn opstel "De Vrijheid van de Wil" ik kan een ieder aanraden dit opstel in boekvorm te kopen en te lezen.
De Celtie nu twijfelt in essentie aan de vrijheid van de wil, deze twijfel maakt hem dus een twijfelaar, en twijfelaars zijn zondermeer sympathieke mensen, mensen die nooit twijfelen zijn de verschrikkelijkste mensen die er zijn, en omdat het fijne mensen zijn spelen ze ook goed op het instrument wat ze in hun twijfel bespelen, een violist of cellist die zeker is van zijn zaak is een strijkende ijskast, kortom Celties zijn lieve gevoelige mensen met een gevoelige snaar.

 

Er is op een site een heel hoofdstuk gewijd aan persoonlijkheid en instrument. Stukjes eruit zomaar copiëren mag daar niet, dus dan maar even het geheel.

http://muziek-en-film.infonu.nl/instrumenten/85070-muziekinstrument-en-persoonlijkheid.html

Hier leer ik dat strijkers introverte (dit wordt echt heel erg benadrukt), meegaande types zijn die graag in een gezelschap als orkest spelen. Geen stress willen van het moeten soleren (noot M: hoe zitten dan die strijkers inelkaar die wél solist willen worden?). Ze zijn wel wat afstandelijk en zeer gedisciplineerd. Dat moet ook wel als je iets op een strijkinstrument wil bereiken.

Ook van andere instrumentgroepen staan beschrijvingen van type mens. En als je bent overgestapt van instrument....probeer dan maar eens te reconstrueren wat er dan toch met je is gebeurd..

 

Hier klopt dus niets van, zoals niet algemeen bekend was Napoleon een redelijk goed cellist, zelfs voor de slag bij Waterloo schijnt hij nog met verve zijn instrument te hebben bespeeld, en we kunnen toch niet zeggen dat dit een introvert meegaand type was.

 

Napoleon cellist????
Heb ik wat gemist in de uitvoerige beschrijving over Josephine en hem van Kate Williams (echt een aanrader, gaat alleen niet zozeer over muziek).
Tobias, leuk verzonnen jôh

 

Veel lezen wil nog niet zeggen dat men belezen is, maar voor zoveel belezenheid die jij ten toon spreid Marcelita moet ik het fantasiehoofd buigen.