Maar dat zal dus niet zomaar komen door die mooie nieuwe strijkstok van 83 gram! Het is eerder een kwestie van de verkeerde bewegingen maken en dat ook nog eens te vaak. En ik denk dat ook stress een factor is die meespeelt.Ik denk dat je dus ook met een carbonstok een lelijke cello-arm (vg. tennisarm) kunt krijgen. Ik denk dat de gedachte dat houten stokken veroorzakers zijn van aan strijken gerelateerde blessures hard aan herziening toe is. Daar waar in de stok het zwaartepunt ligt, dat speelt eerder een rol, lijkt mij zo. Mijn vorige stok had een zwaartepunt dat heel vervelend werd bij het soepel wisselen van snaren. Daar ging ik dus wat verkrampt mee om en was dus hard toe aan iets beters. Dat is dan ook gelukt en wel met een houten stok.
Marcelita wat zeg je nu weer "de Cello-Arm" bestaat helemaal niet, het is een Strijkers-Arm. En eigenlijk is het ook geen Strijkers-Arm, maar gewoon een Tennis-Arm, die ontstaat door het strijken op een strijkinstrument. Is het strijkinstrument hier debet aan, neen dat is het strijkinstrument niet, maar wel de strijkstok. De tennisarm bij het tennissen ontstaat ook niet door de tennisbal, maar door het racket. Het houten racket is te zwaar en ook de houten strijkstok is te zwaar. De strijker op een cello zal waarschijnlijk wel eerder last krijgen van malheur aan zijn arm dan een strijker op een viool, want bij de violist rust de stok grotendeels op de snaren en een cellist moet de stok toch met meer spierkracht in de goede positie houden. Misschien dat je het daarom over een Cello-Arm had, en in dat licht gezien is het weer niet zo'n gekke opmerking. Maar als klap op de vuurpijl haal je er nog een factor bij en wel de Stress-Factor, moet ik hier serieus op ingaan, ik dacht het niet. Want tegenwoordig wordt bij alles Stress gehaald, stress op het werk stress in de auto stress in het gezin en ga zo maar door. Dus ik denk dat we de afdeling Stress wel kunnen overslaan in deze. Jammer dat ik je een keer moet tegenspreken Marcelita, want ik vind je een lieve meid en dat weet je.
Tenzij Tobias fysiotherapeut is, denk ik toch dat we hier iemand aan het woord moeten zien te krijgen die kennis van zaken heeft. Mij -als leek- lijkt een cellostok van amper 83 gram niet de veroorzaker van een tennisarm. Maar ja, ik weet het niet.
@Tobias , voordat we met je mee gaan in het afwijzen van stressargumenten: ontspannen en gezonde spanning of krampachtig strijken, dat is een wezenlijk verschil als het gaat om risico van blessures. Ik vermoed dat menig deskundige dat zal bevestigen.
Ik weet dat als iemand iets niet goed beheerst er krampachtigheid ontstaat. Als je les hebt in een auto bijvoorbeeld knijp je ook in het stuur. Maar iemand die al langere tijd viool of cello speelt zal niet meer krampachtig zijn. Het kan een slecht musicus zijn, maar de bewegingen zijn niet anders dan van een groot solist. En dan iedere elke musicus heeft voor een optreden stress. Dat is een normale gezonde spanning die geen blessures oplevert.
Mijns inziens: Er zijn ook spelers die 'krampachtig' tot gewoonte gemaakt hebben of allerlei spieren onnodig aanspannen bij een moeilijke passage.
En vandaag heb ik dan eindelijk mijn strijkstok opgehaald Hier een paar foto,s En ik weet nu ook wat meer over de strijkstok. Deze is gemaakt door Jan W Lindeman die de stok gemaakt heeft tussen 1935 en 1945. Voor 1935 maakte Jan W Lindeman geen strijkstokken maar violen en cello,s. Na 1945 maakte hij wel strijkstokken maar van hout dat veel geler was. Jan W Lindeman heeft de stok gemaakt maar niet de slof. De sloffen die hij gebruikte voor zijn strijkstokken zijn Pfretscher sloffen uit Duitsland. Om onbekende reden is deze stok nooit verkocht aan derden en van vader naar zoon (Fret Lindeman) overgegaan. Mijn vioolbouwer heeft deze stok van Fret gekocht. En nu ben ik de trotse eigenaar van deze mooie strijkstok. Kenmerkend vind ik het dunne duimleertje bij de zilveren windingen. Het is niet meer dan gewoon een stukje uitgeknipt leer zonder vulling of dikte. Verder glimt het zilver weer mooi, zijn de kleine openingen bij de slof heel netjes gevult en is de stok voorzien van nieuwe beharing (mongools haar) En nadat ik de stok had opgehaald door naar de celloles om de stok grondig in te wijden. Wat een enorm verschil, de stok ligt zo lekker in mijn hand en de klank is zo anders, mooier. Moet nog wel regelmatig bijharsen, maar dat is geen probleem. En nu kan ik mij weer lekker uitleven en genieten van weer een sprong voorwaarts in mijn spel
Wauw, @marloes s , je verhaal en de foto's, geweldig! (Als ik je buurman was of collega in ensemble zou ik vragen 'mag ik de stok heel even proberen?' ). Veel plezier ermee! (En ja, nieuwe haren vragen een poosje om extra harsen, dat gaat gauw over).
Vandaag heb ik die stok mogen proberen, wát een mooie stok! Alhoewel er natuurlijk niets gaat boven mij stok, moet ik zeggen dat deze echt een mooie partner is in het trio Marloes-cello-strijkstok! @JanHut, 't is dat je een hypergevoelig gehoor hebt, anders had ik je geadviseerd mee te gaan doen bij Ravelijn, gezellig naast @marloes s neer te strijken (aan haar andere kant is nog plek voor een cellist) en dan lekker lonken naar die mooie stok. Ze zegt nu al dat je er dan op mag spelen.
Wat een leuk bericht, @Marcelita ! Ja, dat zou geweldig zijn. (Ik zit net af te kikken van geluidsoverbelasting; verjaardag van vader in een vol restaurant. Dus aanschuiven bij meer geluid nu niet aantrekkelijk). De toezegging van @marloes s is op zich al heel sympathiek!
Dat is nog rustig bij wat je bij Ravelijn zou horen! Misschien moet het er maar van komen: de StrijkersForumLounge in het Muziekgebouw aan het IJ tijdens de CelloBieënnale. Een geschikte plek om elkaar te ontmoeten en mogelijk elkaars strijkstok uit te proberen op meegebrachte celli of eentje die we van een cellobouwer even mogen uitproberen.
Ik heb strijkstok nummer 1 nu een aantal dagen in mijn bezit en vandaag merk ik echt een enorm verschil. De afgelopen dagen was ik te druk bezig met de noten op mijn bladmuziek om echt te kunnen ontspannen. Maar vandaag heb ik de noten kunnen ontcijferen en kan ik genieten van de volle klank van mij nieuwe aanwinst. Helder, vol warm waar nodig maar ook scherp als ik dat wil. Mijn spieren in mijn pols merken het nog wel, die zijn nu echt aan het werk. Dit is cellospelen zoals ik dat gehoopt had. Bij mijn vorige stijkstok was ik vaak aan het raggen en wat ik ook probeerde de stok werkte niet mee waardoor ik vaak lettelijk kracht moest zetten om de stok op de snaren te houden Bij deze stok gaat het zo anders, het is net of ze zin heeft om muziek te maken en alvast vooruit wil naar de volgende klank. Deze stok hoeft ik alleen maar te begeleiden over de snaren, maar wel met een zachte gevoelige hand. Niks geen bijgeluiden of springerigheid. En tegelijk denk ik dat deze stok ook spiccato wil dansen maar alleen als zij daarvoor word uitgenodigd
En nu na mijn cellovakantie waarbij ik 6 dagen gemiddeld 6 uur gespeeld heb, kan ik met een gerust hart zeggen dat mijn stijkstok goed is ingespeeld en dat mijn strijkstok, cello en ik een fijn trio vormen. Het wennen ging verbazend prettig en soepel. Eerst nog wat onwennig, even wennen aan de balans , maar daarna was het echt heerlijk. Ik hoeft de strijkstok niet vast te grijpen, deze ligt als van zelf ontspannen in mijn hand. Als ik wil kan ik nu echt flink vollume produceren maar ook zachtjes fluisteren. Ik kan er mee raggen op mijn snaren of de snaren zachtjes strelen. Ik heb tijdens de vakantie geen pijn in mijn pols of spierpijn in mijn strijkarm of schouder gehad. Voor mij tekenen dat ik de stok ontspannen vast hou. Ik ben heel erg blij met mijn nieuwe stok
