Viool gezocht voor demente vrouw...

Ja, geweldig he, hoe goed ze het hoort. Ze hoorde ook dat ik de viool niet helemaal goed gestemd had. Ik kreeg die verdomde stemsleutel van de a niet helemaal daar waar ik hem wilde, ging wel heel erg stroef en schoot steeds of te ver door of te ver terug. Had niet verwacht dat ze dat zou horen.... Van de andere kant wel weer fijn dat die stemsleutels stevig verankerd zitten, raakt hij toch wat minder snel ontstemd, want zelf stemmen kan ze niet meer (of nog niet...). Misschien lukt het haar op een gegeven moment wel weer, zou me eigenlijk ook niet verbazen.
Dus is het wel zinvol als iemand af en toe gaat helpen daar, als niemand de viool kan stemmen wordt het spelen minder leuk.

En dit was meteen de eerste keer dat ze de viool weer in handen had. Even later (een kwartier, twintig minuten daarna) speelde ze hetzelfde stuk nog eens en wist ze alweer een stukje meer en ging het ook meteen makkelijker.

Het was zo mooi, ze had de viool en moest gewoon gaan staan van zichzelf. Dat ging echt niet helemaal soepel, maar het was duidelijk dat dat zo hoorde. Dat was zo'n prachtig, ontroerend moment. Op dat moment besloot ze gewoon dat ze inderdaad echt weer ging spelen.

Marcelita, bedoel je dit? http://lichtopvier.radio4.nl/helpdesk/15/

 

Ja, dit is het.
Gewoon maar voorleggen, toch? Nootschieten heeft dan wel zomerstop, maar de helpdesk is toch een ander onderdeel. Wie weet!

 

Dat zou Wohlfahrt wel hebben gewild! Maar het is van Wolfgang Amadeus Mozart en wel een bewerking van het menuet uit het divertimento no. 17, KV. 334.

Hopf

 

Helemaal geweldig Hopf!

Ik was nog niet toegekomen aan het voorleggen bij radio 4 hulpdienst muziekfragmenten.
Ik heb hier een link naar de bladmuziek. De verzorgster hoeft nu dus alleen nog maar deze link aan te raken om het stuk naar de printer door te jodelen. Zo krijgt mevrouw een mooie en niet door de post gefromfraaide print!

http://javanese.imslp.info/files/imglnks/usimg/7/77/IMSLP194916-PMLP334384-Moz_men_cmplt.pdf

Op deze site staat héél véél (blad)muziek, maar we moeten er wel voor waken haar niet te laten verzuipen in bladmuziek!

Overigens: als je het print, heeft ze tenminste een versie. Alleen zal het waarschijnlijk niet echt lekker leesbaar zijn. Geen fijne bladspiegel. Misschien dat er iemand is die iets mooiers kan leveren.
(maar misschien stel ik me wel een beetje aan en kan ze er fijn mee uit de voeten)

 

Frits,

Ik stond ooit, lang geleden, juichend langs de lijn bij het bericht dat Theo Olof zich sterk maakte voor een klassieke zender. Maar als ik het resultaat nu hoor, stemt mij dat droef te moede. Spelletjes, een soort alle-dertien-goed repertoire en veel presentatoren die van hun gezond niet afweten. Kortom, ik luister nooit naar Radio vier. Laat staan dat ik aan spelletjes mee doe. Maar gelukkig zijn er BBC 3, WDR 3, Klara en NDR 3. En dankzij mijn internetradio nog VEEL meer. Desnoods Classic FM.

En het herkennen van dit stukje was nou niet zo moeilijk, in aanmerking nemend dat ik het, zij het heel lang geleden, zelf nog heb gespeeld. Zelfs Heifetz heeft het nog op de plaat gezet. Overigens klinkt het pas echt goed in de originele bezetting. En dan is het zelfs, ensemble-technisch, knap lastig.

Ronald

 

Dit hoort eigenlijk meer bij topic klassieke zender, maar goed, nu even kort hier: op zich vind ik radio4 wel lekker rijden onderweg, alleen al die spelletjes hoeven van mij niet zo. Doe mij maar gewoon lekker een mooi concert!
We hebben hier in NL gewoon een beetje teveel last van de macht van het getal, oftewel: luister-(kijk-)cijfers voor de reclameinkomsten. Bij veel geleuter schakel ik inderdaad wel door naar een andere klassieke zender, waar je ook nog eens wat anders hoort dan het bekende werk.

Intussen bereikte mij nog het blije bericht van een 93-jarige violiste die de viool echt weer lekker heeft opgepakt! Ze speelde ook nog wat anders, ook uit haar hoofd.
Dit vind ik nou zó leuk!
Ik ben benieuwd of het haar nu lukt om met behulp van de bladmuziek weer het hele stuk in haar vingers te krijgen.

 

We zijn er achter wat er met haar eigen viool is gebeurd: Die is geschonken aan het conservatorium in Den Haag.

Op een nieuw filmpje wat ik kreeg speelde ze een concert van Mozart, op onze Chinese forumviool. Volgens mij zijn er weinig chineesjes waarop zo goed wordt gespeeld!
Maar onze oude violiste was vroeger duidelijk echt goed en ze speelt nu nog steeds heel lekker op de viool!

 

Gaan jullie (ofwel: gaat de familie) nog contact leggen met het conservatorium om te proberen haar viool in bruikleen terug te krijgen?

 

Lekker is dat, als je wat in de war bent dat ze dan je spullen weggeven, temeer daar deze vrouw nog aardig kan spelen en er ook duidelijk plezier in heeft, ik zou zeggen gewoon teruggeven die Viool "kalm aan en rap een beetje".

 

Het schijnt dat ze destijds ook fysiek niet meer kon spelen, vanwege schouderklachten. En dat het er niet naar uit zag dat dat zou verbeteren. Een van de voordelen van dementie (geleerd van Sandra) is dat je dit soort dingen ook 'vergeet', blijkbaar. Het gaat nu in ieder geval goed, geen schouderklachten, niks.

Ik denk er over om contact op te nemen met het conservatorium en in overleg te gaan wat we hiermee kunnen. Misschien is het zelfs beter als ze haar eigen viool niet terugkrijgt, het zou herinneringen kunnen oproepen van hoe ze toen speelde en misschien wel doen realiseren dat ze dat nu niet meer kan. Maar misschien is t.z.t. een betere (huur)viool een goed plan.
Van de andere kant, ze stoort zich blijkbaar niet aan de kwaliteit van de viool, ze is gewoon zielsgelukkig dat ze weer kan spelen. Lekker laten gaan, misschien?

Belangrijker vind ik dat er wat regelmaat komt in het oefenen/spelen. Sandra gaat binnenkort op vakantie en dan zal het vioolspelen waarschijnlijk stilliggen. Er zou iemand moeten komen die met enige regelmaat kan komen bij haar om samen te spelen, of om deze mevrouw te helpen zodat zij kan spelen.

Misschien weet iemand van het forum iemand die in of in de buurt van Hilversum woont? En die ook aardig viool kan spelen? Want anders blaast deze dame je weg met haar spel!
Eventuele materialen heb ik. Haar ogen zijn niet goed genoeg meer om bladmuziek te lezen, maar waarschijnlijk zijn we er achter uit welk boek ze heeft gespeeld (dat van het Divertimento). Als iemand met haar mee kan spelen, dan kan die het boek krijgen en samen met haar gaan spelen. Op gehoor kan ze het namelijk heel goed weer oppakken, zo blijkt!
Je krijgt er veel voor terug, het is fantastisch alleen al om deze vrouw te zien spelen. Daarnaast is ze een lief en dankbaar persoon, met heel veel liefde voor de viool en de muziek. Je wordt er blij van.

 

Frits, je hebt wel gelijk dat dit niet echt heel realistisch is. Grote kans dat een student op deze viool oefent.
Bovendien hebben Irene en ik intussen zitten nadenken over hoe wenselijk het eigenlijk zou zijn, stel dat die viool inderdaad even in een vitrine ligt (ik verzin maar wat). Haar herinneringen aan wat ze wel kon, zouden het speelplezier nu kunnen bederven. Je weet niet wat haar eigen viool zou kunnen oproepen. Dan is een goede huurviool nog beter.

Belangrijker is een regelmatig arriverende vioolvriend (in) die oog heeft voor deze fijne persoon. Irene heeft niets teveel gezegd! Ik denk wel dat gezelligheid en aandacht rond de viool en stimulans belangrijker is dan dat de vioolvriendin/vriend qua niveau helemaal gewaagd is. Want de dame in kwestie gaf op de middag van de overhandiging aan dat ze het wel heel fijn zou vinden als ze iemand regelmatig zou kunnen ontmoeten die ook gevoel voor mooie muziek heeft, gewoon dat sfeertje van genieten van klassieke muziek waardeert en daarin ontwikkeld is.
Ik vermoed dat als je het niveau hebt dat je in een amateur symfonie-orkest hebbelijk kan meekomen (is wat anders dan dat je zo goed bent dat je concertmeester kunt zijn), je dan heus wel leuk met deze dame muziek kan maken. Plezier in muziek staat bovenaan. En voor haar is het goed dat het niet te lang duurt voor ze zo'n muziekliefhebber ontmoet.

 

Mee eens!
Toen ik nog even met haar praatte gaf ze aan dat ze het heel fijn zou vinden als ik terug zou komen om verder te praten over muziek en met de viool bezig zou zijn. En dat was een heel fijn, intiem moment. Ze is zo enthousiast! Ik ga graag nog eens naar haar toe, maar helaas woon ik gewoon echt te ver om regelmatig naar haar toe te gaan (anders zou ik er geen seconde over twijfelen dit op me te nemen!).

Dus kijk allemaal echt even of je iemand in je kennissenkring hebt die dit zou willen en kunnen doen. Het is echt geweldig leuk, ze geeft je energie!

 

Ontroerend verslag; ik zie het helemaal voor me, hoe het is gegaan. Prachtig, hoe jullie dit geregeld hebben!
Hoewel ik ervan uit ga dat mevr. geen nieuwe stukken meer gaat leren, hooguit nog wat bekends uit haar geheugen omhoog haalt, toch zal het behalve fijn, zeker ook goed voor haar zijn: zie een simpel maar verhelderend filmpje over het nut van muziek maken voor de hersenfuncties

 

Wie dacht dat dit verhaal ten einde was, had het mis.

Puur toevallig, via een vriendin van mij, kwam ik in contact met iemand die misschien wel met deze mevrouw wilde gaan spelen, of die misschien wel iemand wist die dat zou willen en kunnen doen. Zij is namelijk viooljuf en woont redelijk in de buurt van het tehuis.

Gisteren even gebeld en e.e.a. besproken. En gaandeweg werd duidelijk dat 'onze' oude dame EEN VROEGERE LEERLING VAN HAAR IS GEWEEST!!!

Nu ja zeg...............
Je snapt dat ik helemaal verbijsterd was. Kon echt even niet reageren aan de telefoon (gebeurt me niet vaak) en heb daarna nog een paar uur met een big smile op mijn gezicht rondgelopen.

 

Heeeh? Kan dat nog op deze (hoge) leeftijd, dat je vroegere viooljuf nog kunt tegenkomen?????
Héél bijzonder! Ja, dan val je inderdaad even stil. Ik ben zo benieuwd hoe dit zich verder ontwikkelt!

 

Ja, dat kan in haar geval immers ook niet anders (ze heeft de 90 ruim gepasseerd). Het moet om een lerares gaan die ze in de loop van haar leven heeft gehad. Misschien was ze al niet zo jong meer toen ze aan een nieuwe docent toe was.
En veel van ons volwassen herkansers voor viool of cello zullen intussen ook docenten treffen die jonger zijn. Die kunnen we op onze stokoude dag zomaar weer ontmoeten als het leven weer een bijzondere loop met je neemt!