Viool gezocht voor demente vrouw...

Dat kan meevallen; ik heb laatst een documentaire gezien over een aantal dementerende bejaarden. Eén van hen was een pianiste geweest en ze gaf terwijl ze opgenomen was, nog concertjes. Prachtig gespeeld. Alleen werd haar repertoire in de loop van de tijd steeds kleiner en kende ze op een gegeven moment nog maar één stuk...

Ik werk zelf in zo'n instelling (overigens niet in een zorgfunctie). Het eerste wat bij dementerenden (bij Alzheimer) wegvalt, is doorgaans het kortetermijngeheugen. Als iemand een vaardigheid als kind al heeft opgedaan en dat lang is blijven doen, blijft dat ook in de dementie nog heel lang hangen. Je ziet bijvoorbeeld regelmatig dat dementerenden nauwelijks nog praten, maar ouderwetse kinderliedjes volledig mee kunnen zingen zonder een woord te missen.

Al deze oude vaardigheden beoefenen, is een belangrijke stimulans.

Nogmaals, ik denk dat het een goede zaak zou zijn om via de bewindvoerder een budgetje los te peuteren en een huurviooltje is dan wellicht een hele goede optie. Tenslotte heeft ook een dementerende altijd nog wel een budgetje voor kleding etc.
Mocht dat een onmogelijke zaak zijn en komt er een inzamelingsactie, dan doe ik daar graag aan mee!

 

Mijn man is ooit gevraagd om op de 100e verjaardag van een zeer demente vrouw te komen spelen. Ze is zelf violiste geweest maar speelde zelf al enige tijd niet meer. Tijdens dat concert in de huiskamer van haar afdeling werd ze heel rustig en op momenten zelfs helder. Na afloop pakte ze naar de viool en heeft mijn man zijn viool in haar handen gegeven. De vrouw heeft de viool alleen maar vastgehouden, met haar vingers overheen gestreeld maar heeft wel van het moment genoten.

 

We weten natuurlijk helemaal niet hoe "onze" mevrouw op de beschikbaarheid van een viool gaat reageren.
De 100-jarige die de viool van Willekes man mocht vasthouden is om de één of andere reden niet gaan spelen.
Het blijft een goed plan om stokoude violisten de kans te geven viool te spelen. Hoop dat het lukt een beetje vaart te maken met het plan.

Als je heel jong bent, dan vinden mensen het prachtig je vioolles te (laten) geven. Het plezier dat een mens haar/zijn hele leven van vioolspelen (of een ander strijkinstrument) kan hebben, je ontwikkelingskansen en dat allemaal, ja, dan wordt er wel iets op gevonden. Via radio 4 zelfs wordt actie ondernomen en we genieten vervolgens van musicerende kinderen.

In de laatste fase van je leven (let wel: je leeft nog steeds en van vioolspelen wordt toch gezegd dat je daar je hele leven plezier van zou kunnen hebben) kan het zomaar gebeuren dat je je viool niet meer hebt en door toenemende afhankelijkheid van zorg in een verpleeghuis beland. Wat zou het fijn zijn als de medemens je de kans geeft viool te spelen (in dit geval).

Hoeveel fijner kan ouderdom (inclusief dementie) worden als je ook dan nog kansen krijgt en muziek bovendien ook op hoge leeftijd goed doet. Hoop sowieso dat het, ondanks al die waanzinnige bezuinigingen, mogelijk is om meer met muziek actief en passief bezig te zijn met ouderen. Een vriendin van mij die als muziekdocente heeft gewerkt, is nu vrijwilligster in een verpleeghuis en doet daar een activiteit op het gebied van muziek (ze is geen strijker).

 

Het lijkt me zeker een goed idee om gewoon eens te kijken hoe ze op een viool reageert. Als ze echt gaat spelen, een huurviool, als blijkt dat ze het alleen maar wil vasthouden, is een vakantiechinees misschien het overwegen waard.

 

Ik zelf ben wat zot hoor, maar ik kan genieten van het spelen van één enkele noot, maar dan wel op een mooi klinkende viool. Ik ben verliefd om mijn d op de a-snaar. Mijn hart slaat over bij een stuk waarbij er vaak die noot gespeeld moet worden. (Ooit maak ik mijn eigen compositie: "Hommage aan de d". )

Dus ik ben het niet helemaal eens met mensen die zeggen dat als ze er niets/weinig mee kan, je met een goedkope viool klaar bent. Misschien juist niet. We moeten haar echt serieus nemen, vind ik. Dement of niet, ze draagt al bijna een eeuw aan levenservaring met zich mee en dat zit in haar, ook de muziekervaringen. Als zij violiste was, kan je haar geen simpel Chineesje in handen geven. Dan gaat ze nooit wat spelen (zou ik zelfs niet doen), ze hoort meteen dat het niets is.
Al speelt ze enkel Vader Jacob, dan nog weet je niet wat dit vanbinnen met haar doet als het weer een soortgelijke viool is die ze zelf ooit speelde.

De verzorgster zegt dat het "met de muziek bij haar wel goed zit". Ook geeft ze aan dat ieder ziektebeeld anders is, dus je kan er niet van uitgaan dat deze mevrouw misschien ook alleen maar met het instrument in handen gaat zitten. En dan nog, misschien is ze wel zo geëmotioneerd, dat ze dat de eerste twee weken ook doet en daarna gaat spelen. Dus laten we niet voor haar denken als het gaat om het in handen geven van een viool, maar haar gewoon serieus nemen en haar, als we dit voor elkaar krijgen, een mooi instrument geven. Dan kan ze zelf beslissen wat ze ermee wil.

 

Beste IdB

Ik ken de situatie niet van deze mevrouw, dus is het moeilijk inschatten. Dementie, het wegvallen, wegblijven van het korte termijn geheugen.

Je hebt kans dat je deze mevrouw onbewust emotioneel gaat belasten. Ik weet niet in hoeverre zij dementeert en in hoeverre zij er zelf mee omgaat en zich er bewust van is, hiermee zal je rekening moeten houden bij het (her)introduceren van de viool.

Als ze het goed oppakt en ze wil wel, heeft ze waarschijnlijk ook nog een stimulans nodig om het spelen, dat nog ergens in haar achterhoofd zit weer te gaan doen. Het spelen zit er maar waarschijnlijk is de link met handen, vingers en strijken nog weg.
Ik denk dat het raadzaam is om samen met haar de viool op te pakken en mee te spelen. Het spelen zit nog ergens in haar hoofd maar moet nog los komen.

Het kan ook zijn dat ze het niet meer wil en dat ze er zich bij neer heeft gelegd dat “dat” voorbij is, laat de viool gewoon op haar kamer, het kan een mooie bron van herinneringen voor haar zijn.

Remi

 

Het kan ook heel anders gaan. Ik heb meegemaakt dat een vriend van mij, een heel muzikale bevlogen amateurviolist, aan het eind van het dementietraject, niet alleen zijn familie niet meer herkende, maar ook geen idee had wat een viool was. Hij wist totaal niet waarvoor dat ding diende, heel triest allemaal.

 

Ja, dat is wel een idee! Maar dat veronderstelt dat er iemand met een goede huurviool naar haar moet gaan om te zien of ze gaat spelen. De verzorgster meldde dat het met ze muzikaliteit wel goed zit. Zo'n opmerking maakt mij dan wel nieuwsgierig. Wat gebeurt daar dan op muziekgebied, waar baseert de verzorgster haar opmerking op? Waaruit maakt ze op dat het wenselijk is dat er een viool komt? Hoop zo dat ze lekker gaat spelen!

 

Dank voor jullie reacties. De verzorgster van deze dame leest mee en heeft wellicht wat aan jullie ervaringen.

 

Veel geschreeuw en weinig wol lijkt mij.

Kom op laten we wat doen, ik stel een Strijkstok een set Snaren en een blokje Hars ter beschikking, ik hoor graag wat anderen doen en ook waar ik dan de spulletjes naar toe moet sturen.

 

Ik had al aangegeven dat ik wel een bijdrage wil doen als het tot een inzamelingsactie komt.

Maar ik denk dat we even de reactie van de verzorgende moeten afwachten:
-Hoe staat de bewindvoerder hierin, wil hij deen eventuele huur of koop toestaan?
-Hoe organiseren we dat mevr. eens een viool in handen krijgt, zodat we kunnen zien of mevr. daadwerkelijk gaat spelen, of hem misschien alleen in handen wil houden? Wel zo zinnig om te kunnen besluiten wat er verder moet gebeuren.

Ik hoop dat de verzorgende die hier meeleest, een account wil aanmaken en wil reageren.

 

Wel heel tof dat ook Tobias wil bijdragen! Hij drukt het misschien wat ferm uit, maar vanuit zijn situatie begrijp ik hem wel. Elke dag dat je nog wat zou kunnen: pluk die dag / geef een ander de kans te genieten!

Ik denk dat het inderdaad handig voor de voortgang van het project is, dat de verzorgende reageert. En dat de bewindvoerder kan melden wat haalbaar is.

 

Hoi Tobias,

Top! Als dit een weg is, nu, ik heb eventueel nog een schoudersteun (Wolf). Is niet veel en misschien niet wat zij moet hebben, maar hij ligt hier overcompleet te wezen, dus dan weet ieder dat ik die eventueel wel heb.
Ik heb ook nog een paar heel oude viool lesboeken voor beginners. Dat zou misschien ook een trigger kunnen wezen?
Het lastigste is een (redelijk) goede viool zelf.........

Ik zal de verzorgster even inlichten over het ongeduld dat we beginnen te krijgen, want, inderdaad, iedere dag is er één!

Zijn er forumleden die in de buurt van Hilversum wonen of werken en misschien mogelijkheden hebben om persoonlijk contact te leggen, in eerste instantie met die verzorgster en eventueel later met deze mevrouw, om haar misschien een stukje op gang te helpen? Mij lijkt bijvoorbeeld dat als je je als leerling opstelt en je met gerichte vragen komt, zij misschien als vanzelf 'de smaak te pakken krijgt'. Ik weet het niet hoor, ik werk niet met oudere dementerende mensen, maar als ik me zo opstelde bij mijn opa, ging er ineens een vakje open.
Deze mevrouw heeft vooral les gegeven aan beginnende violisten.

Irene

 

Frits, heb je dan misschien een viool liggen die in aanmerking zou kunnen komen?
Wel een lastige vraag en het antwoord zou je je wellicht ook wel kunnen voorstellen.
Viool alleen maar om te aaien: 'slecht'. Viool om muzikaal nog aan je trekken te komen: goed genoeg.
Wellicht is een beetje makkelijk 'aanspreekbare' viool in dit geval ook wel slim.

Ik denk dat het instrument waarmee we komen, wel goed genoeg moet zijn om van te kunnen genieten als violist.
En goed genoeg blijft dus toch een beetje vaag. Als het uiteindelijk om aaien gaat, dan heb je met z'n allen wel een goedkope chinees bij elkaar gecollecteerd en dan is er verder niets ingewikkelds aan.
Bij huur, bruikleen enzo van een prettig klinkend instrument ( =goed genoeg) moeten we even kijken hoe het op een gezonde manier geregeld kan worden.

 

Ja, ik ga er vanuit dat het om een 4/4 viool gaat.

Ik heb ook wel eens de neiging om stevig door te pakken, om te voorkomen dat een goed idee verzand en na het wachten van iedereen op iedereen de vraag achterhaald.
Ik weet niet hoe een aaibare viool klinkt. Als de tonen je oren nog enigszins kunnen aaien, misschien is het dan wijs om gewoon "ja, graag Frits" te zeggen en het dan te gaan proberen. Stel dat ze gaat spelen en dan zegt: ja, maar ik was wel gewend om op wat beters te spelen" dan kunnen we er wellicht iets mee.
Ze kan dan wel op jouw viool spelen, totdat we een betere hebben geregeld (en daarbij is het dus de vraag waar de geregelde huur, verzekering instrument en borg uit worden betaald.

Begrijp ik goed dat je een aaibare viool hebt liggen, maar dat we daar de strijkstok en de hars van Tobias bij mogen doen en nog ergens een koffer moeten zien te scoren voor veilig opbergen?

In NL zijn de afstanden ook niet heel dramatisch, dus met een beetje goede wil zijn er forumleden die instrument en stok kunnen ophalen en naar Hilversum kunnen brengen. Ik woon niet overdreven ver van de viool...

Ja, hoe groot zou de kans zijn dat de violiste afknapt van het geluid en dáárom niet meer wil spelen? Is die viool een beetje prettig aanspreekbaar, zodat het nog een beetje meewerkt?
Ik weet niet in welke regio Tobias woont. Degene die evt. bij hem de strijkstok kan halen, kan met hem in een conversatie adresgegevens uitwisselen.

Kortom: wat is er op tegen om nu met elkaar door te pakken?
(ik blijf wel hopen op een reactie op onze eerder gestelde vragen vanuit verzorgster en/of bewindvoerder!).

 

Ik heb vanmorgen via de mail contact gehad met de verzorgster en die zit momenteel met nachtdiensten. Ze gaf aan dat ze zich na een dienst van 9 uur even niet kon concentreren, dat ze ging slapen en nog contact met me opneemt. Ik hoop ook dat ze dan antwoorden heeft op onze vragen!

Wel tof Frits, dat je een viool ter beschikking zou willen stellen.

Wat als we geld zouden inzamelen, met het forum (concertjes, donaties, andere acties, weet ik veel...) wat zou het dan bij jou kosten om een leuke huurviool te huren voor onbepaalde tijd maar wel zo lang als deze dame nog heeft? Inclusief verzekering, indien mogelijk..... Een stok, steun, hars en zo, dat hoeft dus niet
Ik denk dan aan een eenmalig bedrag, het lijkt me ondoenlijk om steeds maandelijks te collecteren hier. Dus dan kan het zijn dat jij de viool al snel terugkrijgt en dat het gewoon de huurkosten dekt, maar misschien wordt deze mevrouw wel ouder en dan ben je hem een paar jaar langer kwijt. Een gokje. Maar dan kan je wel aangeven dat je de oudste violiste in Nederland sponsort..............

Denk er eens over na, of je hieraan mee zou kunnen en willen werken en of het een voor ons haalbaar bedrag zou kunnen zijn. (Je hoeft hier niet direct bedragen te noemen, lijkt me misschien niet prettig, maar misschien kan jij aangeven of dit een haalbaar iets zou zijn?)

We zouden dan een tweede viool alvast 'achter de hand' kunnen hebben, mocht deze mevrouw echt fel reageren op een vakantiechinees.... Ik zie nog niet helemaal hoe, praktisch gezien, maar daar komen we vast wel uit.

 

Ja, ik vroeg mij ook al af hoe het kan dat een vioollerares nu zonder viool zit, ook al is ze nu in een hulpbehoevende situatie in een zorginstelling. Zou ze hem zelf ooit verkocht hebben????

Er ligt eigenlijk een compleet voorstel op tafel: eerst de eenvoudige viool van Frits Oosterhof aanbieden in bruikleen, zonder huur. Tobias heeft een strijkstok en hars, uit een lappenmand kan een geschikt doekje worden gehaald voor het afnemen van de viool na spelen en handig is als ergens nog een vioolkoffer/-tas ofzo tevoorschijn kan komen. Of ligt die eenvoudige viool van Frits al in een eenvoudige koffer? Toch handig voor het veilig opbergen na het spelen.

Mocht blijken dat ze nog veel gelukkiger wordt van een veel beter klinkende viool, en dat haar viool er niet meer is, dan moeten we met haar achterban verder kijken en wellicht komt er op het forum een goede oplossing opdoemen.
Bovendien zijn er mensen bereid bij te dragen, voor het goede doel concertjes te geven e.d. Hoe de oplossing er dan uit gaat zien, weten we nu niet, maar we gaan wel veel tijd verliezen als we daar nu op blijven hangen.

Alhoewel we gelukkig in een wereld zitten waar ook nog aan anderen gedacht kan worden, raad ik toch iedereen aan goed op zijn/haar instrument te passen. Voor later, je weet maar nooit.....