Merci maar neen. Ik wil het eerst echt onder de knie hebben en oefen nog een paar jaren alleen, de berg werk is hoog en de weg lang
Ah ja, ik begrijp het. Maar de fiddlersfarm wil een inspirerende oefenomgeving zijn. Het wil de mensen op weg helpen het echt onder de knie te hebben. Maar er is niets tegen een berg werk voor jaren, tenslotte is ledigheid des duivels oorkussen, niet!?
Ik ging eigenlijk weer eens stoppen omdat het zo moeilijk en zoveel is, dus alles uit de kast gehaald om mijn eigen op te peppen, als ik weer eens ga stoppen haal ik weer eens alles uit de kast, iedereen zijn eigen bezigheidstherapie.
Ik zou me toch eerst maar eens toeleggen op de langzame noten en dan met name de toonvorming want dat is nog niet best!
Ik ben ermee gestopt. Het heeft geen zin. Al die tijd en energie erin gestoken en het resultaat blijft pover. En veel te laat begonnen. Dus héél goed ga ik het zeker nooit kunnen. Bedankt voor de opmerkingen in de voorbije jaren Groetjes, Guido
Ah nee, dit is echt zonde!!! Dit meen je toch niet!? Je bent goed op weg, maar wij later begonnen strijkers moeten nou eenmaal accepteren dat het langzamer gaat dan bij een kind. Maar vooruit gaan we, al hebben we dipjes en grotere dips. En als we het daarna weer oppakken, komen we telkens toch weer verder en wordt het weer leuker. En we blijven altijd doelen houden, want de toonvorming kan immers altíjd beter. Kom op jôh, denk aan de momenten dat het goed ging en je daar ook plezier in had. Zulke momenten gaan weer komen, zeker als je je niet gek laat maken en jezelf tijd geeft!
Hoi, ik ben dus niet gestopt maar heb ingezien dat het een levenswerk is, hoe langer ik oefen en hoe meer ik speel hoe meer ik besef dat het studiewerk eindeloos is en dat er geen einde is aan vooruitgaan, zijn het niet de posities en snaarwisselingen dan zijn het al mogelijke ritmes die ik nog niet kan, het is een geschift instrument en ik blijf onder de indruk van hoe men met 12 noten in verschillende octaven oneindig veel combinaties kan maken. Ik ploeter dus nog steeds voort, tegen de muur lopen is minder heftig geworden
Kijk, dat is nog eens een positieve benadering! Hoeveel van ons kunnen ook zeggen dat er geen einde is aan de vooruitgang?
Voor mij is cello leren spelen ook een proces dat altijd maar door gaat. Grenzeloos is het niet, want zodra ik fysiek niet meer in staat zou zijn te spelen en te oefenen, houdt het op. Hoe mensen beleven tegen muren op te lopen, kan verschillend zijn. Tegen een muur op lopen, geeft sowieso niet zo'n fijn gevoel, want de gedachte komt dan op dat het ook echt nooit gaat lukken. Eigenlijk heb ik het idee dat het er een beetje om gaat hoe een mens de balans kan vinden tussen ambitie en genot. Kun je genieten van wat je al bereikt hebt of kijk je alleen naar wat je allemaal nog niet kunt en wat je allemaal moet leren.
Jos kon alleen maar in de eerste positie spelen zonder vibrato. Hij streek best zuiver, maar het bleef kinderwerk. Noten lezen kon hij niet, hij speelde eenvoudige wijsjes op het gehoor. Iedere dag tilde hij na het werk zijn viool uit de koffer en begon erop te spelen. In die koffer lag een briefje waarop hij de wijsjes had geschreven die hij goed kon spelen. Het was het enige muziekpapier wat hij had. Jos was vrachtwagenchauffeur en vaak nam hij zijn viool dan mee. Toen ik een keer met hem meereed in zijn wegreus liet hij mij dat briefje zien. Dit zijn de wijsjes die ik speel zei hij, en hij tikte met zijn grote dikke vinger op het briefje. Het waren geen handen van een violist, maar de handen van een liefhebber die muziek maakte voor zijn plezier.
Moedig om dit hier te plaatsen. Wat ik hoor is wat veel beginners doen: het strijken loopt niet synchroon met het zetten van de vingers. Dus het wisselen van de streek dient exact synchroon te gaan met het wisselen van de vingers. Je kunt het jezelf gemakkelijker maken door meerdere noten op dezelfde streek te nemen. Maar dan zal er toch ook een keer gewisseld moeten worden van streek en dan komt datzelfde moment weer. Ik zou daar heel secuur mee omgaan en proberen te verbeteren, anders kom je er nooit meer van af.
niet zo slecht hoor Guido, en plezant deuntje! als je van de open D-snaar naar de sol op de E-snaar gaat moet je de A-snaar overspringen, neem daarvoor wat meer je tijd. de open D kan even kort aangeraakt worden dat is genoeg die trilt wel verder, dat geeft je de tijd om de rechtervingers wat op te trekken en de boog naar de E-snaar te brengen zonder dat je die A-snaar raakt. het is ook niet zo erg als die sol een fractietje te laat komt en zorg voor een zachte landing. zoals ik zei, neem je tijd. ik kom van het violinist.com forum maar vind het ook wel eens leuk in het Nederlands te kunnen posten over viool
https://soundcloud.com/guidop/beetje-trager Hoewel m.i. de 'intervallen' meest correct zijn, wordt (ongetwijfeld onbewust) de 'initiële' toonsoort vergeten. Hierdoor ontstaat een vreemd effect, zonder het direct vals te willen noemen.. TS moet beter letten op de korrelatie tussen alle gespeelde noten! Het aanstrijken is goed genoeg voor het genre.
@Snarensnaak, Familie van of een relatie tot Tobias? 't is maar een vraag, ik zie een aantal overeenkomsten...
Ik heb al eerder verklaard geen connecties met Tobias te hebben. Jouw vraag is derhalve niet maar een vraag aangezien je in dit topic ( https://strijkersforum.nl/threads/spelen-lukt-niet-zo-goed.5606/ ) ook zelf hebt meegelezen én geadviseerd.
