De rust, bijna traagheid, spreekt mij aan (Faure in #100). Geen haast of spanning over de inzet, nee 'gewoon' laten klinken!
Achteraf delegeren blijkt ook prima te werken! Wel een andere capriccio, maar wel een Dall'Abaco en heel inspirerend gespeeld! Als ik zoiets hoor, gaat het bij mij 'jeuken' om het zelf eens te proberen.
Jazeker! Deze staat ook op mijn verlanglijstje om ooit nog eens heel mooi te kunnen spelen! Zeer waarschijnlijk ook op jouw wenslijstje. Het is hier wel een cellosolo mét pianobegeleiding, en het topic, zo begreep ik, was bedoeld voor cello solo en dan echt helemaal zonder ondersteunend/begeleidend instrument. De cello solo die dan helemaal voor zichzelf moet spreken, die zelf de ruimte vult met alle klanknuances die maar mogelijk zijn.
In het doosje met stukken voor cello solo waar ik regelmatig mee aan het werk ben zit ook al enige tijd ORBIT van Phillip GLASS. Een heel andere Glass dan in zijn repeterende minimal music. Een echt mooie opname, als inspiratie, vond ik nog niet. Tot nu, Matt Haimovitz haalt er helemaal uit wat er in zit (tip: even blijven luisteren tot hij de hoogte in gaat en de dubbelgrepen neemt):
"even blijven luisteren tot..." eh, bij zo'n prachtig stuk als deze blijf ik luisteren!Prachtig!!! Van zoiets krijg ik ook extra zin om hard te oefenen!
Nicolas Altstedt in Podium Witteman. Nog mooier is de uitzending te bekijken, de context waarin de Prelude aangeboden wordt.
Dagelijks werk ik wel een poosje aan stukken voor cello solo. Nu ligt (voor wat later) te wachten Fantasie D-Dur voor Gamba (ietsje aangepast voor cello) van Telemann. In het midden het Recitativo. Gambist Paolo Pandolfo is hier mijn grote inspirator: https://duckduckgo.com/?q=youtube fantasias viola da gamba pandolfo&atb=v100-1&iar=videos&iax=videos&ia=videos&iai=PLX-TexFNm0
Cellist Lucia Swarts nam recent de Bach cellosuites op. Op barokcello, bas violone (5e) en 5 snarige cello (6e, ws cello piccolo). Deze opname voegt iets toe aan de vele die er zijn. Heel poëtisch gebracht, rijk aan klank.
Vervolg van #117, bachsuites: na het luisteren en de verwondering pak ik mijn cello en vraag mij af of ik iets van die klank ook met mijn eenvoudige cello kan laten klinken. En ja, met deze inspiratie je eigen cello pakken en een stukje spelen, het werkt. Niet op het niveau van Lucia en toch een beetje van dat.
Had je ooit gehoord van Robert Muczynski (1929-2010) die een suite voor cello solo componeerde? Gallery. Hier een uitvoering met een schilderijengalerij geprojecteerd boven de cellist: Prelude, Rainy Night, Noonday Heat, Shanty, Winter Houses, Ice Glare, Black Iron, September Light, End of the Day. Sfeer 'tekenen' met cello, allemaal toch best wat aan de melancholische kant. Het kan ook met de periode in de geschiedenis te maken hebben waarin het er voor Polen toch niet zo fijn voor stond.
