Poehoe, ben aan het proberen Midnight on water the spelen exact zoals het hier uitgeschreven staat, maar mis telkens de belangrijkste double stops en ook dat glijden naar boven lukt me nog niet goed en hier en daar bind ik nootjes die net van elkaar af moeten gespeeld worden in plaats van gebonden. Het is iets dat ik in de les toch ook leer, dat je behalve creatief zijn ook moet weten hoe het stuk gespeeld moet worden volgens de aanwijzingen... Al bij al klinkt niet lelijk, maar het is nog niet helemaal zoals het zijn moet, en het mag wat sneller in de toekomst, het is een waltz, ik moet leren die kadans te vinden. Ook al speel ik veel op gevoel en gehoor, tijdens de lessen leer ik toch ook opnieuw partituren lezen. Eigenlijk ben ik daar mijn vioollerares heel dankbaar om. Ik speel graag vanbuiten, maar weten wat alles betekent, is fijn en een grote hulp.
Klinkt lang niet slecht! zoals je zelf aanhaalt mag het wat meer up tempo maar de meeste dubbele noten klinken best zuiver en dat is niet altijd even makkelijk als het geen open snaren zijn die je moet aanspelen. En inderdaad een goede basiskennis van de theorie is altijd mooi meegenomen .
In maat 2 en 3 speel je de verkeerde noten. Wat er staat is namelijk d-fis en dat is een lastige dubbelgreep, namelijk met de vierde vinger op de g-snaar tegelijk met de fis (tweede vinger) op de d-snaar. Ben benieuwd of je dat gaat lukken!
Ben je zeker?Viool dient bij dit stuk gestemd te zijn in DDAE,wat ik ook gedaan heb. Maar nu je het zegt ik moet voor bepaalde maten wel vierde vinger gebruiken! Maar dat is bij die hoge mi dacht ik... Ik zoek het even uit als ik mijn instrument weer in handen kan houden.
Nu werd ik toch nieuwsgierig en ben wat beginnen lezen. Blijkbaar is midnight on water een nummer uit texas door Benny Thomasson en worden de meeste originele versies gespeeld in DDAD omdat je door die extra lage D een zwaar "drone" geluid krijgt. Als 2de meest gebruikte stemming halen ze de standaard aan. Als ik de partituur zie lijkt deze versie eerder voor standaard tuning geschreven omdat ik anders zou verwachten dat bij de dubbelgrepen een lage d zou worden geschreven. Nu kan ik me voorstellen dat je vrij mag kiezen om de d een octaaf lager te spelen? Is dat iets dat wel vaker wordt gedaan? Als je deze notatie met je laagste snaar in D moet spelen lijkt het me het eenvoudigst om de fis op de laagste snaar in 6de positie ofzo te spelen maar dat lijkt me erg lastig en je krijgt niet het gewenste "drone" effect. Ik ben dan eens gaan kijken naar verschillende notaties en degene die beginnertje gebruikt lijkt een bewerking van fiddlehed en mogelijk deel van zijn lessenpakket waar waarschijnlijk een video bijhoort, ik weet dus niet welke vingerzetting of stemming wordt aangeraden. Wel vind ik een versie van Mark O'connor die me beter geschikt lijkt voor een alternatieve stemming eebe maar die je dus makkelijk naar ddad kan transponeren: Die is wel meteen een stuk moeilijker maar klinkt wel erg mooi.
Hier haal je er de mooiste versie uit die op YouTube staat Partituur ziet er voor mij ingewikkeld uit, dat wel. Bedankt voor je uitstekende opzoekingswerk. Jason van Fiddlehed raadt gewoon aan de G om te stemmen naar D, dat de E ook naar D kan wist ik niet!
Ik heb er ook weer heel wat van opgestoken . Moest ik niet te lui zijn om al die alternatieve stemmingen te proberen zou ik de O'Connor versie wel eens willen proberen, met al die versieringen lijkt het me nogal een uitdaging. Het is echt leuk om af en toe wat van jou fiddle muziek te horen want ik kom er bij mijn lessen nooit mee in aanraking.
Wat overeind blijft staan bij welke stemming je dan ook neemt is, dat wat je hoort niet in overeenstemming is met de notatie. Je kunt ook niet even een octaaf hoger spelen want dat is niet alleen anders, het klinkt ook anders! Ik vind het een raar gedoe allemaal met die verstemming hoewel Paganini er voor de G-snaar ook niet vies van was (scordatura).
Door fysieke beperkingen ben ik niet of nauwelijks in staat om nog viool te spelen. Maar desalniettemin heb ik toch, waar het gaat om het notenvoorbeeld in post #487, een beetje als een kip naar het licht zitten kijken. Wellicht geholpen door het feit dat ik met deze vorm van muziek niks 'hep'. Alleen vraag ik mij wel af hoe door al dit 'verstemmen' de zuiverheid van de stemming in stand blijft. Maar wellicht is dat juist dienstig bij de beoogde 'klankkleur' van deze muziek Scordatura was met name een stijlmiddel in de handen van Heinrich von Biber en sommige van zijn tijdgenoten. Tot aan Vivaldi en Telemann toe. Waar het gaat om Paganini weet ik eigenlijk maar één voorbeeld, namelijk zijn eerste vioolconcert op. 6. Het was oorspronkelijk geschreven in Es-groot, maar dat gold alleen het orkest want Paganini stemde zijn viool een halve toon hoger. Het voordeel hiervan was dat de resonantie van de 'open' snaren hierdoor behouden bleef. Een ander voorbeeld is de 'Danse Macabre' van Saint-Saëns, alsmede een aantal vioolsoli in orkestwerken van Mahler en Richard Strauss. Voorts wordt een enkele maal de 'lage' G-snaar bij de (tutti) violen verlaagd naar Ges of Fis.
Ik kende het vooral van Danse Macabre waarin de eerste viool in het "duivels interval" wordt gestemd. Ik was hier niet van op de hoogte toen ik dit stuk voor het eerst probeerde spelen . Natuurlijk is een e een halve toon lager stemmen wel wat anders dan de g 3 noten lager stemmen. Maar het is inderdaad een wat gewenste klankkleur. Je krijgt een geluid dat wat lijkt op een doedelzak vind ik. Het is me ook niet duidelijk wat de impact op je instrument is van steeds wisselende stemmingen en of er dan speciale snaren te krijgen zijn (misschien een altvioolsnaar opleggen?). Algemeen lijkt me dat de fidlers wel op een andere manier naar het instrument op zich kijken dan de klassieke violist. Wie weet krijgen we ooit nog wel iets als de d-tuner van lefay basgitaren voor viool om snel van stemming te wisselen . Ow, d-tuners worden ook vaak gebruikt op banjo,...
Er zijn in het verleden wel vaker pogingen gedaan om een viool te voorzien van stemmechanieken: in sommige gevallen zijn de gaatjes daarvan nog zichtbaar op de krul. Het was kennelijk geen succes. Een snelle stemmingswisseling is volgens mij ook goed te doen met een traditionele stemsleutel, zo mogelijk in combinatie met een fijnstemmer. Veel verstemmen kost levensduur van de snaar. Er zijn violisten in b.v. de volksmuziek die voor een veelgebruikte andere stemming een apart instrument aanhouden.
Mijn vioollerares heeft me gezegd dat zij op den duur mij zal moeten doorverwijzen... hier aan de stedelijke muziekacademie kan je viool-folk lessen volgen, ik ga hen deze week een mailtje sturen. Na drie jaar mag je dan samenspelen met andere cursisten , eerste drie jaar krijg je individueel les.
Het voordeel van die d-tuners is dat je zeer eenvoudig de stemming van de snaar kan aanpassen tijdens het spelen dat geeft ook de mogelijkheid om het als een effect te gebruiken. Er zijn wel viool stukken die in hun notatie glissando scordatura gebruiken maar meestal wordt dit enkel op de laatste noot in een stuk toegepast omdat het moeilijk/onmogelijk is een vioolstemsleutel vlot te draaien tijdens het spelen. Er zijn natuurlijk uitzonderingen zoals Stavros Choplaros's "Sonata da Chiesa" maar vaak komt het niet voor denk ik. Op zich wel interessant en wat vreemd dat ze voor de viool nog niets gelijkaardig hebben gevonden dat echt werkt.
Kan ik me voorstellen, wel goed dat je een alternatief in de buurt hebt, het lijkt me dat er in Nederland wat meer opties zijn voor volwassenen dan in België. Ik vond bij mij in de buurt eigenlijk alleen privelessen en zelfs daarvoor heb je weinig keuze en kom je steeds bij dezelfde 3 a 4 mensen terecht en zijn de prijzen wel erg hoog. De muziekscholen hebben vaak geen volwassenen mogelijkheden en de kwaliteit van de lessen laten vaak te wensen over met gedemotiveerde leerkrachten. Misschien ken ik natuurlijk niet de juiste kanalen maar zo lijkt het alleszins wel.
Dit ben ik met viool gestemd in FCGD, een liedje dat jullie allemaal wel kennen. Ik vond de foto's van onze wandeldriedaagse in de Ardennen wel toepasselijk ;-) Ik heb nog altijd het mailtje niet gestuurd naar de muziekacademie. Ik wil nog wel een tijdje bij mijn lerares les volgen eigenlijk. Zolang ik blijf vooruit gaan zit het goed.
Als ik het goed begrijp heb je de G- en de D-snaar een hele toon lager gestemd? Maar wat ik nu hoor is een vals gestemde kwint tussen de -nu geworden- F en C! Klinkt vast heel anders als je die rein hebt gestemd!
Ik heb pas nog een versie van country roads ingestudeerd om in duet te spelen misschien vind je die partituur ook wel leuk (is zonder alternatieve stemming maar wel best uitdagend ) hier is een versie die met 2 wordt gespeeld ik vond helaas geen betere.
Leuk, weer wat activiteit hier. Ik worstel ook rustig verder. Ik ben nu bezig met een Fuge van Hindemith. Ik heb het gevecht nog niet gewonnen, zeg maar . Gelukkig zijn er ter ontspanning ook nog de orkestwerken van mijn kinderen.
