Zoals ik het begrepen heb heeft de violiste allerlei dempers, te gebruiken op de gewone viool, een elctrische viool en een speciaal gebouwde viool zonder klankast. Daarnaast went het publiek (bij milde streek en sordines) al snel aan het lagere volume; ietsje harder wordt vervolgens ervaren als ff.
Vrijwel alle lessen/repetities ben ik er spelend bij geweest dit seizoen; gelukt! Het was geweldig; leerzaam en vreugdevol. En heftig tegelijk: het piepende na-effect. De balans gaat gemaakt worden, om te bekijken hoe een vervolg kan lukken. Eerder had ik het verlies van samenspel al vrijwel verwerkt; wat toch nog kan, dat is de toegift. De zachtere expressie gaat zowiezo door: cello solo con sordino.
Als je dan alleen nog maar con sordino speelt, wen je dan niet ontzettend aan die klank? En zelfs in die mate dat zonder sordino de klank je niet aanstaat, omdat die veel te rauw of te ruw is? Nu kan het zijn dat je dat niet eens probeert en er altijd met sordino gespeeld wordt en dan is mijn vraag niet aan de orde. Ik heb vroeger bij een goedkoop viooltje waar ik op speelde, het linker f-gat wel eens voor 50% met tape afgeplakt omdat ik dan een heel mooi donker geluid kreeg. Als je die tape er dan afhaalt en je speelt weer 'gewoon', dan is het heel erg ruw en lelijk.
Ja, dat is wel een aspect om op te letten. Mijns inziens: de balans zoeken tussen wat echt nodig is om met plezier te kunnen blijven spelen en tegelijk het dempen en gehoor beschermen niet te overdrijven.
Cello-ensemblespel, hier al eens genoemd (#242). De lage klanken op de zaterdag ochtend, niet al te lange repetities/lessen; wie weet .... . Nu lukt het al 2 seizoenen en ik ga ws door. Ter aanmoediging: Zoekende medestander met 'ingewikkeld' gehoor, wellicht vind jij ook een mogelijkheid.
Dit klinkt interessant, zelf heb ik te maken met een verhoogde prikkel gevoeligheid, en enkele leerlingen die hoog sensitief zijn. En toch cello willen spelen. Één kan bijvoorbeeld absoluut niet tegen het geluid van dubbel grepen, omdat ze zich van alle boventonen en ondertonen bewust is, en dat haar compleet overlaadt. De komende jaren wil ik me op deze problematiek gaan richten, en houd me aanbevolen.
Prima om er wat over uit te wisselen. Vaak is het een heel persoonlijke zoektocht. Evengoed zijn begrip, meedenken en tips waardevol. Keuze voor iets mildere snaren, gebruik van sourdine en oordopjes kunnen veel betekenen. Wel is er dan een risico: bij al teveel bescherming neemt gevoeligheid toe. Dit als voorzetje.
@Hubertus Bogaers , n.a.v. wat jij beschreef bedacht ik me nog dit. Er zit een proceskant aan, dat muziekanten met het gevoelige gehoor op weg gaan om er ontspannen mee om te gaan. Zelfs enige irritatie toe te laten en kijken of tolerantie wat verhoogd kan worden. Bij concrete maatregelen lijkt mij dat afstellen van het instrument en snaarkeuze wellicht het eerst aan de beurt kunnen zijn. Bijvoorbeeld: snaren die wat donkerder klank geven, zodat de klank en de hoge boventonen wat milder zijn. Met als groot voordeel dat de speler eigen geluid prettig vindt, ook bij dubbelgrepen. (Daarna pas bekijken of het voor het ensemble en/of publiek voldoende resonantie/projectie biedt). Het zijn maar wat ideeen.
