Mijn viool is rond 1920 in Markneukirchen gebouwd. Mooie klank, de lak is ook nog in perfecte staat. Onlangs gekocht, ik ben er erg blij mee.
Mijn viool heb ik vorig jaar laten taxeren door de vioolkenner van veilinghuis Sotheby's, overgevlogen uit Londen Er zit namelijk inderdaad zo'n leuk oud Italiaan label in met Nicolai Amatius erop, en het jaartal 1653. Of de viool uit een Tsjechische fabriek komt heeft de taxateur met niet verteld (er schijnen van deze vioolbouwer nogal veel kopieën gemaakt te zijn in Tsjechië in 1800), maar wat hij me wel kon vertellen was dat de hals Frans was. Een Italiaanse kast dus uit 1650 (laat ik daar dan maar van uit gaan) met een Franse hals. En daarmee werd het een goede gebruikersviool, zoals hij het omschreef, en geen "verborgen schat". Helaas. Maar het blijft een hele mooie viool met een mooi geluid, en ik moet toegeven dat het mij enigszins in stress scheelt te weten dat de viool die ik op de fiets door de stad meeneem niet stiekum tonnen waard is. Groetjes
Grappig om de verhalen zo te lezen dat mensen erg tevreden zijn met hun viool. Ik weet nog goed dat ik mijn eigen piano kreeg als kind zijnde, woow! wat mooi. M'n lerares was er minder over te spreken. Toen kwam er een 170cm lange vleugel. Hmmm, m'n oude piano klonk toch beter dacht ik. Totdat ik na een paar weken even op m'n oude piano ging spelen. Dat viel vies tegen! Wat ik wil zeggen; je kunt niet over een viool zeggen dat hij goed klinkt voordat je op een heel goed instrument hebt gespeeld. Laat ook iemand anders spelen! Het instrument kan nasaal klinken als je zelf speelt maar voor luisterend oor juist warm. De strijkstok is waarschijnlijk het meest onderschat, een stok is een stok toch? Wel, de stok is zeker 50% van het instrument of zelfs meer. Een brandhout viooltje (chinees?) zal nog redelijk klinken met een goede stok! Eigenlijk zou ik eens opnames moeten maken van een goede viool met een hele slechte stok en met een hele goede stok. @viooltje en swaantje, ben erg benieuwd hoe jullie violen klinken (youtube?)
De vioolbouwers die ik tot nog toe heb leren kennen bespelen allemaal ook zelf een strijkinstrument. Zelfs strijkstokkenmaker Henk te Hietbrink uit Arnhem is violist. Maar goed mijn kring is (nog) niet zò groot. Aannemelijk is dat er ook bouwers zijn die geen enkel strijkinstrument bespelen. Toch heb ik de indruk dat veel vioolbouwers uit enthousiasme voor het bespelen van een strijkinstrument (en haar muziek) zijn begonnen met vioolbouw. Uit affiniteit met of uit affectie voor dit prachtige muziekinstrument. Ik verwacht dat de meeste bouwers zich ook in een bepaalde richting zullen hebben gespecialiseerd (viool/altviool of cello/contrabas). Mijn vraag aan Frits is deze: ben je als (min of meer bedreven) bespeler van, bijvoorbeeld, de cello in het voordeel als het gaat om het bouwen van dit instrument of is het misschien eerder een voordeel als je er wat "afstandelijk" (technisch) naar kunt kijken?
Toen ik mijn viool op zicht had, heb ik mijn juf er natuurlijk op laten spelen en haar oordeel gevraagd. Ik moet zeggen dat ik inderdaad erg verrast was dat de stok zoveel uitmaakte. Met mijn, eveneens geleende, stok bleef de klank wat mat. Met jufs stok kwam die goed vrij. Toen heb ik ook maar wat geld uitgegeven aan een aardige stok.... het gat in mijn bankrekening is helaas nog steeds niet opgevuld , maar ach, een kniesoor die daar op let.
Met de eerste zin ben ik het maar gedeeltelijk eens. Ik, en met mij meerdere mensen denk ik, zijn ook gebonden aan een budget. De mijne kostte enkele duizenden euro's, en ik heb ook gespeeld op eentje die dubbel zo duur was. Ja, die was mooier. Maar dan is er vast wel weer een die nog mooier is. En nog mooier. Ik vind het niet verkeerd om tevreden te zijn met wat je nu hebt en nu kunt bekostigen. (Los daarvan wordt waarde natuurlijk ook bepaald door andere factoren, ouderdom, staat...) Met de daaropvolgende zin kan ik het natuurlijk alleen maar eens zijn!
Ik ken Henk te Hietbrink al vele jaren, maar hij is strijkstokkenmaker en valt daarom niet onder de categorie vioolbouwers. Maar ik weet van Henk, dat hij ook wel eens wat gebouwd heeft: we zaten ooit eens achter eenzelfde partij klankhout aan van een amateurbouwer die overleden was. De weduwe wilde het kwijt. Ik heb zelfs van hem (Henk) hout gekocht voor een achterblad wat hij graag kwijt wilde. Het is al weer vele jaren geleden en mogelijk dat Henk het zich niet meer kan herinneren. Was nog op zijn oude adres: Prinsessestraat. Ik ben vlak daarna naar het Westen verhuisd en toen zagen we elkaar nauwelijks nog. Ik denk dat het een voordeel is wanneer je het instrument kunt bespelen, ook wanneer je het bouwt. Je kunt een instrument wanneer het niet gelakt is, dan al onderzoeken op onvolkomenheden en dan bedoel ik niet een niet helemaal gelukte inleg of dipje in het oppervlak, maar eerder onvolkomenheden die te maken hebben met de bespeelbaarheid. Om maar eens iets simpels te noemen: je zult toch moeten onderzoeken of de ronding van de kam bij een cello wel alle spelmogelijkheden toelaat. Doe je dat niet dan krijg je daar later toch weer gevraag over en moet je het alsnog aanpassen. Evenzo met het aanpassen van de toets: daar moet geen rammel optreden omdat de snaar bij het trillen dan de toets raakt. En zo zijn er meerdere zaken die je door te bespelen kunt uittesten en daarna kunt verhelpen. Ik denk dus dat het een nadeel is wanneer je een instrument alleen maar ‘afstandelijk’ c.q. technisch kunt bekijken. Dan heb je wel een instrument gebouwd maar weet je niet of het goed bespeelbaar is en dat laatste daar gaat het toch om?
@ Ferrie, allereerst bedankt voor je reactie op mijn post. Ik denk dat iedereen het inderdaad leuk vindt om een 'schat' in huis te hebben en helemaal als je aan die schat gehecht bent. Nu is het zo dat ik erg van geschiedenis houd en het interessant vindt om meer over mijn viool en de vioolbouwer te weten. Nu is dat erg lastig. Wel heb ik gevonden dat de violen van Joseph Hel veelal vrij hard klinken. Ik herken dat en onlangs heb ik een nieuwe E-snaar erop laten zetten. Toch vind ik het wel interessant dat mijn viool vrij hard klinkt, maar dat ik deze wel op het geluid heb uitgezocht. De klank is toch ook warm te noemen. Ik ben blij met mijn viool, hij past bij mij en er zit ook veel emotionele waarde aan. Mijn moeder heeft namelijk vlak voor de scheiding van mijn ouders ervoor gezorgd dat ik een viool kreeg, omdat zij het later niet meer zou kunnen betalen. Misschien een beetje flauw, omdat zij dit 'achter' de rug om van mijn vader heeft gedaan, maar ik vind het mooi omdat ze mij een goede en mooie viool gunt. Ik denk dat ik mijn viool met pijn in mijn hart weg zal doen, als ik ooit vanwege mijn spel aan een andere viool toe ben.
Mijn viool komt uit een erfenis, en de bijbehorende strijkstok ook. De strijkstok is, volgens dezelfde bovengenoemde taxateur uit Londen, kostbaar. Nu weet ik niet beter, dit is de enige strijkstok met welke ik ooit gespeeld heb. Een aantal maanden terug kwam ik op het idee om er een goedkopere strijkstok bij te kopen. Dit aangezien ik het viool spelen recentelijk pas weer heb opgepakt, na jaren niet gespeeld te hebben. Ik strijk nog wel eens "mis", daarnaast gebruik ik de strijkstok om dingen aan te wijzen etc etc, het leek me dat ik voor een "studie-stok" helemaal niet zo'n dure nodig had. Kortom, via internet een strijkstok besteld van 70 euro. Wat een ramp. Ik heb hem misschien 3 x gebruikt, er valt bijna geen volume uit de tonen te halen, hij glibberd alle kanten op, en het lijkt wel of ik een beetje over de snaren aan het "vegen" ben in plaats van strijken. Helemaal mee eens dus dat de stok minstens even zo belangrijk is als de viool. Ik ben er nog niet helemaal aan toe om filmpjes op youtube te zetten van mijn kunsten Ik heb het vioolspelen pas recentelijk weer opgepakt, en naast een goede strijkstok en een goede viool, is de kunde van degene die erop speelt wellicht nog het meest van belang... groetjes
Je kunt ook met veel techniek in huis best op je Hel blijven spelen natuurlijk, dat "aan een andere viool toezijn"(= een duurdere viool, daar zorgt de verkoper dan wel voor..) is natuurlijk geen wet van Meden en Perzen. Als de klank van je viool je bevalt en als het instrument goed aanspreekt, wat wil je dan eigenlijk nog meer? Er lopen in de vioolwereld vele Rupsjes Nooitgenoeg rond :/
Misschien dus eerder een understatement dat je voordeel hebt van het feit dat je het instrument ook bespeelt. De strijkstok is immers een wezenlijk onderdeel voor de violist, toch?! Ik had enige tijd geleden een probleem met mijn strijkstok van Penzel. Fabricage-fout van de maker waarvoor Penzel graag de verantwoording wilde nemen. Ik werd naar Maastricht (Schrijvers & Hellebrand) gestuurd, hun contact in Nederland. Nogal een gedoe zeg, zo'n reisje naar het zuiden van het land. Opsturen was natuurlijk ook mogelijk........ Eerst toch maar even een belletje naar Henk gedaan: voor een paar Euro's en een vriendelijk "graag gedaan" heeft hij het mankement zorgvuldig en blijvend verholpen. Henk is een begrip o.a. bij strijkers van het Gelders orkest. Ook mijn altviool docent maakt deel uit van zijn klantenkring. Toch maar eens een berichtje naar een oude kennis sturen, Frits? Je zult hem zeker vinden op internet. Ben jij het eens met Swaantje dat een goede strijkstok tenminste zo belangrijk is als het strijkinstrument zelf? (soms hoor ik wel eens kostprijs 1:1)
Ik heb hem een maand of twee geleden nog gesproken, verwijs regelmatig klanten door naar hem als er problemen zijn met een strijkstok en heb hem als link op mijn vioolbouwsite staan. Dus: wat wil je nog meer? Ik ben het wel eens met de bewering dat een strijkstok belangrijk is, maar ik zou eerst beginnen met een redelijk goed instrument en me daarna eens bezinnen of er met een betere strijkstok nóg meer uit het instrument te halen is. Want wanneer je geen enkel verschil merkt, ben je blijkbaar niet in staat het verschil in kwaliteit van de strijkstok te benutten. Ik denk dat je ook eisen moet gaan stellen aan je streektechniek wil een hele goede stok tot zijn recht komen. Als dat wél lukt, kun je weer een heel eind vooruit zonder ook alweer te gaan denken aan een nog beter instrument. De verhouding 1 op 1 kan dus uitstekend opgaan, omdat het volgens mij geen zin heeft een peperduur instrument te bespelen met een flut stok of een flut instrument te 'bestrijken' met een peperdure stok.
Geschiedenis was altijd al mijn favoriete vak. Waarschijnlijk is er veel te vinden over de geschiedenis van de vioolbouw, minder over vioolbouwers. Veel informatie over individuele vioolbouwers zal wel verloren zijn geraakt door de jaren heen, vioolbouwers waren immers ook maar "gewone handwerkslui"..... tenzij je Amati heette natuurlijk! Ik was tijdens mijn zomervakantie in Tsjechië, aan de grens met Oostenrijk en heb op me in laten werken dat (o.a.) uit het gebied Bohemen zeer grote aantallen Duitsers en Oostenrijkers zijn verdreven na het einde van de tweede wereldoorlog. Daaronder zullen zeker ook veel vioolbouwers zijn geweest (ik zie vaak instrumenten te koop staan met als omschrijving "Boheems"). Als ik het goed heb begrepen zijn veel van die vioolbouwers later neergestreken in het toenmalige Oost en West Duitsland en zijn er daardoor o.a. centra voor vioolbouw in Duitsland ontstaan. Maar ja, we hebben het natuurlijk over jouw vraag: de geschiedenis van een viool(bouwer) Joseph Hel uit Lille. Jouw vraag was volgens mij helemaal niet afkomstig van een "rupsje nooitgenoeg".....!
Ik ben heel zeker dat het Berthenini is Mijn beste vriend heeft een viool van het het atelier Bertolini zeker niet slecht vind ik. Ondertussen heb ik een nieuwe viool die meer aan mijn eisen voldoet. Ze is gebouwd in 1924 door Léon Mortin. Ziet er nog goed heel uit en heeft een volle klank de mi snaar was niet volledig naar mijn zin maar dan heb ik wat andere mi snaren getest en nu is ze goed Over de de klank van mijn laagste snaren ben ik heel tevreden. Ze geven een mooie ronde diepe klank. Nu ben ik klaar om met deze viool verder 'te groeien'
Ik speel op een F. Breton (nee, geen kopie!) uit de mirecourt. Hij heeft een hele mooie diepe warme donkere klank en bovenin is hij heel helder. ( ik hou namelijk niet van het typische vioolgeluid, een gebrek voor mij als violist ) @ een van de vioolbouwers hier Zou een van jullie weten wat het plaatje op het etiket is? Zelf vind ik het lijken op een schaal met twee tegen elkaar leunende ananassen, maar dat zal het wel niet zijn
Dit logo? Zo ja, dan kan ik je alvast verklappen dat het GEEN echte is maar van Jerome Thibouville Lamy, de F Breton lijn van J.T.L waren instap instrumenten van een lage waarde wel boven de Medio Fino lijn (troep)
De vioolbouwer Francois Breton [(1750(?)- 1837(?))] kreeg volgens dit etiket toestemming (breveté=gepatenteerd) van de Hertogin van Angoulême, de dochter van de onthoofde Lodewijk XVI en Marie-antoinette, violen te maken en daarbij op het etiket haar wapen te gebruiken: in het ovale wapen staan drie Franse lelies, het familiewapen van de Bourbons, de Franse koninklijke familie. Waarom er twee wapenschilden zijn gebruikt, weet ik niet. Symmetrie? Vlakvulling? Originele Breton-instrumenten schijnen erg duur te zijn, daarom zal het etiket wel veel vervalst zijn. Je kunt op internet afbeeldingen vinden van allerlei Breton-etiketten. Waarop Chris zijn waardeoordeel "troep" baseert, kan ik niet beoordelen; ik vind het in elk geval niet fijntjes tegenover iemand die net heeft geschreven dat hij erg tevreden is met zijn Breton-instrument, ook al kan dat een niet originele Breton zijn. Je kunt een instrument als "troep" betitelen als je het instrument in handen hebt gehad, lijkt me.
Ik geef toch duidelijk aan dat de medio fino troep is..... begrijpend lezen blijft lastig, zo blijkt. Echte Francois Bretons zijn ook niet denderend bijzonder, dat terzijde. En hebben ook (meestal) een brand stempel.
@ Chrish, Dat kun je zo niet stellen! Wat wel kan is dat je zegt dat jij vindt dat het troep is. Of een ander daar dan wat mee kan is vraag twee.
