Citaat Remi: “Ook gevallen van autosuggestie bij de toonbeoordeling zijn legio”. Bij het beoordelen van de kwaliteit van een viool kan ook meespelen dat de beoordelaar steeds zijn eigen instrument er bij betrekt. Waarmee ik bedoel, dat niet alleen de klank gaat meespelen maar bijvoorbeeld ook de breedte van de hals of een 'anders' zittend kinstuk. Ieder ander instrument wordt daar mee vergeleken, want het eigen instrument is de norm. Wat de genoemde voorbeelden betreft wordt al gauw gezegd dat het instrument ‘niet lekker speelt’, vooral bij een iets breder aanvoelende hals. Daarbij komt ook nog eens dat men niet direct weet hoe het instrument reageert, want er is wel wat tijd voor nodig om daar achter te komen. Zou het ook niet zo kunnen zijn, dat degene die denkt op een Strad te spelen beter speelt en dus ook voor de luisteraar (het ‘publiek’) beter speelt? Wanneer dat effect een groot bestanddeel uitmaakt van de perceptie is het misschien wel een goed idee de bespeler bij de selectie van een ander instrument, een niet-Stardivarius of Landolfi etc. (tijdelijk) in de waan te laten dat hij/zij op een gerenommeerd Italiaans 'bouwsel' speelt .
