Jij snapt het. Ga je mee naar de bijeenkomsten voor verslaafde strijkers? Voor alle duidelijkheid: uiteraard niet bedoeld om af te kicken. Is ook gewoon niet meer mogelijk als het je eenmaal te pakken heeft....
Vergeten, nu ook met metronoom en ta-ta-ti en vanaf nu met discipline ipv er mijn sloffen aan te vegen. Ik ga mee naar een bijeenkomst als ik zelf vind dat ik er iets van kan
ta-ta-ti? Dat apparaatje ken ik niet, hoe werkt het? Volgens mij ben jij al langer gedisciplineerd bezig
Dat wordt extra hard oefenen met al die etudes, want het zijn toch vooral etudes? Vitamines voor de violist Veel fun ermee!
Ja, etudes, boeken vol en sommige kan je dan nog herschrijven voor alle snaren ( hoe moeilijker het wordt hoe leuker ik het vind, viool leren spelen )
Ja, die hebben we voor cello ook: etudes die je op alle snaren apart kunt spelen. Dus één etude gelijk goed voor hergebruik. Heerlijk efficiënt, scheelt weer papier. En hoe moeilijker hoe leuker, ja dat geeft allemaal lekker veel energie
Oja, en mocht je je vervelen met je etudes, je kan het bladmuziek ook nog eens op zijn kop proberen. Lachen!!
Eindelijk!!! De les waar er geen opmerking was over positie van linker -of rechterhand of het recht strijken! Nu nog de vingers van de linkerhand op de mm juist zetten(het scheelt soms nog een haar) en de toekomst ziet er rooskleurig uit!
En ik maar denken, dat als er bij een les geen opmerkingen worden gemaakt, ik ook geen leermoment heb gehad..... In mijn geval dus nog volop leermomenten! Mijn leercurve is niet zo steil als de jouwe. Je bent wel heel lekker bezig zo! Ik zou niet te lang wachten verder met samen gaan spelen, want op dat gebied valt er ook nog heel wat te ontwikkelen en dat is een hele leuke weg! Ik begrijp uit je verhaal dat je nog niet tevreden bent over je intonatie. Dat wil je natuurlijk wel wat beter op de rit hebben voor je je met anderen waagt, maar in beginnersensembles zijn er wel meer die op dat vlak nog wat te leren hebben. Het gaat er bij samenspel in het begin vooral om de vaardigheid om weer in het spel te komen als je even de draad kwijt was. Leren doortellen, luisteren naar anderen, herkennen dus waar de muziek is en hoe jouw partij past in het geheel. Als je die vaardigheid hebt opgedaan en je bent technisch heel goed geworden, kun je ook meekomen in een veel meer gevorderd ensemble. Wel heel leuk om je enthousiasme te mogen volgen!!!!!
Ik krijg elke les vele opmerkingen maar ze veranderen en sommige verdwijnen na hard werken Ik heb zondag nog eens samen gespeeld en ik sta daar vele zelfzekerder dan in juli Maar ik heb geen haast, de houding is nu eindelijk ok dus meer concentratie voor andere dingen en ik heb vandaag gevraagd aan mijn lerares of het niet te verwaand is als ik zeg dat ik toch al een beetje viool kan spelen en haar reactie sprak boekdelen: "Maar Guido!" ;-) Nu beginnen met een studieboek van nul, open snaren en ondertussen verder werken an de mollen en kruisen met oefenstukjes, een fijne mix maak ik ervan en nu blijkt dat ik bij sommige stukjes het ritme "aanvoel" is ook een opsteker en portato-bogen vind ik de max
Dat is inderdaad zo: door oefenen veranderen de opmerkingen en verdwijnen na hard werken! Het maakt weer plaats voor nieuwe opmerkingen bij nieuwe uitdagingen Ja, zo gaat dat!
Dat heb je mooi gezegd, Marcelita! (dat als er bij een les geen opmerkingen worden gemaakt, er ook geen leermoment heeft plaatsgevonden) Ik heb leren vioolspelen met plakkertjes waar de vingers moeten komen en heb meer gekeken naar de vingers dan geluisterd of me van de afstand van de vingers onderling bewust geweest. Ook samenspel met een grote groep bleek geen probleem. En ik dacht dat het goed ging... Tot ik in kamermuziek terecht kwam. En plots kreeg ik opmerkingen over intonatie. Ik was er niet goed van elke les en werd er zeer onzeker van. Nu nog steeds trouwens. Soms denk ik dat heel overnieuw moet beginnen en op een andere manier de intonatie benaderen. De laatste 2 plakkers heb ik er afgezwierd, maar nu ben ik nog onzekerder. Hoe zou jij dit aanpakken? Zet ik het stemapparaatje constant aan? Begin ik met een andere techniek? Zet ik die plakkers er maar weer op?
Dat is een wel vervelende geschiedenis voor jou met les met plakkertjes! Ik ben geen muziekdocent, maar ik heb wel het idee dat er didactisch toch ook wel iets behoorlijk mis is gegaan bij je (oftwel: docent heeft niet goed opgelet!). Wat ik zie, is dat docenten, áls ze al met plakkertjes werken, die er toch best snel (na een paar maanden) af halen. Tenslotte moet je leerlingen leren luisterend te spelen en niet kijkend! Maar nogmaals, ik ben geen docent. En ik ben ook nog eens cellist, maar dat maakt nu even iets minder uit. Ik zou die plakkers er nooit meer opzetten! Bouw het rustig op, dus gewoon inderdaad eerst even uit het eerste boek in de eerste positie. Speel dan de eerste maat zonder apparaatje. Goed luisteren en neem de tijd je tonen te zoeken. Daarna doe je het mét stemapparaatje. Grote kans dat je in het begin schrikt van de rood uitslaande lichtjes (Korg stemapparaatje). Laat je niet afschrikken. Bovendien moet je je noten een tijd aanhouden om het apparaatje de tijd te geven de nieuwe toon aan te geven, anders krijg je ook geen goede weergave en wat je wél goed speelt zal dan ook een beetje rood uitslaan. Ik zou gewoon weer vioolles nemen. Als dit 'vernieuwingsproces' goed begeleid wordt, ga je meer plezier krijgen en word ook je onzekerheid weer omgebogen naar een fijner gevoel. Je begint dan waarschijnlijk wel aan het begin, maar kan dan sneller weer door naar het niveau waar je zat. Maar dan met de intonatie waarmee je plezier hebt bij kamermuziek. Misschien dat je in de buurt een conservatorium hebt waar studenten leservaring willen opdoen. Dan hoeft het geen dure grap te worden. Als je het in je eentje gaat doen, wordt het toch een lastig en wellicht ook demotiverend gebeuren. Een systematische aanpak van iemand die het probleem begrijpt en je vlot weer je vertrouwen teruggeeft. Het stemapparaatje dus niet constant aan. Het kan je helpen wat toonhoogten te checken. Er teveel mee oefenen is ook niet goed. Niet goed voor het leren luisteren en ook niet goed voor het zelfvertrouwen. Ik wens je veel doorzettingskracht (ik weet even niet welk woord het best past wat ik je zou wensen) bij dit project!
Ik zou het niet doen, met stemapparaatje spelen. Maakt je alleen maar extra onzeker. Heb je een piano? Of een piano-achtig geval (wij hebben zo'n electronisch ding). Daarop een toonladder (of de vingers op 1 snaar) spelen, vb. g-a-b-c en dat dan naspelen. Lange noten spelen en ondertussen heel goed luisteren naar je viool, je viool leren kennen. Probeer te genieten van de klanken, ik denk dat dat echt werkt. Op een gegeven moment weet je precies wat je moet/wil horen als je een noot speelt, ook die waarbij geen snaar mee resoneert. En als het nog te lastig is, dan begin je met 1 noot.... Dan 2... Ik denk dat het uiteindelijk nog wel eens sneller kan gaan dan je nu denkt, gewoon ermee aan de slag gaan en je tanden erin zetten. Zet 'm op, niet opgeven, daar is het veel te mooi voor, muziekmaken
Bedankt Marcelita voor al je goede raad. Ik ga zeker aan de slag hiermee. Ik wil er zeker stapsgewijs en doelgericht aan werken. Liever kleine stapjes dan grote sprongen deze keer ...