Ja, dat lijkt mij wel een mooie deal. Je zou ook kunnen denken aan iemand die blokfluit speelt en die hoeft dan ook nog niet zo heel gevorderd te zijn. Je hebt dan tenminste één partij die niet die intonatieproblemen heeft die je als beginnende strijker hebt. En die vindt het wellicht leuk om te oefenen met fluiten. En er zijn genoeg stukjes te spelen. Als de blokfluit een alt is, kan die ook de laagste viooltoon spelen zodat je vioolduetten kunt uitproberen. Verder wil het ook nog wel eens lukken met een gevorderde beginner cello en viool. De cellobegeleidingen bij de eenvoudigere duetten zijn vaak best eenvoudig en een missertje klinkt dan weer anders dan met instrumenten die "in elkaars vaarwater zitten". Hoog en vals klinkt weer anders dan laag en vals.
Madrin, waar woont jouw huis? Misschien weet ik wel iets leuks voor je als het een beetje in de buurt is van waar jouw bed slaapt....
Je zou toch denken dat het mogelijk moet zijn om daar iemand te vinden, toch? Je zit daar niet bepaald in een hutje op de hei!
In Amersfoort zijn we met cello-ensemble Spiccato lekker hard aan het oefenen voor een klein optreden. We hebben leuke stukken op de lessenaar: een canon van Fioré, voor cellokwartet bewerkte vioolkwartetten van Dancla en Schmidt, een trio van Alfred Pester, 4 Scots Tunes for cellokwartet, Duo 2 van Henry Purcell, trio's van Kodály, om maar wat te noemen. Uit het repertoire is dan een selectie gemaakt voor het verjaardagsconcertje van de bibliotheek van Amersfoort. Zowel de bieb als huismuziek Amersfoort zijn 40 jaar, dus dan komt de één gezellig de ander feliciteren. Dat concertje is eind oktober. Daarna gaan we gewoon weer lekker stukjes oefenen. Denk je, he, wat is dat toch met Spiccato, zou dat misschien wat voor mij zijn? Je zou zomaar eens langs kunnen gaan, je neemt je cello dan natuurlijk graag mee. Je mag zomaar meedoen, want doordat je over je komst contact hebt opgenomen, heb je ook bladmuziek kunnen krijgen. En dan is het gewoon een kwestie van meedoen en ervaren hoe dat bij je valt.
Vandaag moet de muziek zo ongeveer uit de Refter zijn gespat. Met tweeëntwintig enthousiaste muzikanten en een bundeltje oosteuropese muziek kan de middag niet meer stuk! Onze muzikale leider daagt ons uit en wij antwoorden met onze muziekinstrumenten. Onder andere deze Bulgaarse muziek, Gankino Horo, hebben we doorgenomen. Je kunt deze muziek op veel manieren spelen:
De muziek deed me vandaag aan dit filmpje denken: http://www.downvids.net/two-cellists-one-cello-and-one-exquisite-macedonian-love-song--1073577.html. Zou het graag zo kunnen spelen!
Ja, dit is inderdaad een heel fijn stukje en bovendien is het ook nog leuk om te zien hoe ze het samen op één cello doen!
Dat doet mij aan het volgende denken: ik zag vanmorgen op Brava een soort documentaire van deze twee vrouwen die samen op een cello spelen. Ze gaven ook duidelijk aan wat hun drijfveer was en die onderschrijf ik. Het filmpje past denk ik prima in dit onderwerp: Er zijn nog veel meer filmpjes te vinden. Hier nog eentje:
Ja, dit plezier 'snijdt' aan twee kanten! De cellistes stralen het plezier uit en het kind straalt mee!
Gisteren, zondagmiddag. Ik loop in Amersfoort, na een evenement daar in de buurt. Er komt iemand voorbij met cellokoffer op haar rug. Ik kijk nog eens en ik herken Elske Tinbergen, cellist en cellodocent. Plots realiseer ik me dat Spicato cello-ensemble die middag in de prachtige bibliotheek Eemhuis opgetreden heeft (en dat ik er helaas niet heen kon). Marcelita speelt in die groep: @Marcelita , hoe was dat concert door jullie gegeven zondagmiddag?
Wat een toeval @JanHut! Ja, hebben daar lekker wat mooie stukjes gespeeld, ook andere groepen van Huismuziek Amersfoort hebben zich mooi laten horen en tot slot ook nog allemaal samen de bekende tune van Eurovisie uitzendingen (het Te Deum van Charpentier). Het publiek mocht ook nog eens meezingen, want er waren teksten uitgedeeld. Het was een muzikale middag in ook nog eens een heel mooi gebouw. Jammer dat je er niet bij kon zijn!
Donderdag 23 november hadden we weer onze jaarlijkse samenspeelavond van Huismuziek Amersfoort. De diverse speelgroepen van Huismuziek Amersfoort komen dan bij elkaar om voor één avond een groot orkest te vormen van blokfluiten, dwarsfluiten, klarinetten, violen, cello’s, een hobo en een trombone. Voor de pauze speelden we een suite van Telemann onder de energieke leiding van Trees Meijer. Na de pauze werden we door Henk Waardenburg ingewijd in de oude muziek van Isaak en Monteverdi. Altijd weer bijzonder om te ervaren hoe je in één avond een prachtig resultaat neer kunt zetten met z’n allen!
Ik dacht even dat he Belgisch was Irene. Want in België hebben ze zo nu en dan ook een andere zinsbouw dan wij gewend zijn.
Gisteravond hebben we hard gewerkt aan een concert voor vier violen in G groot van Telemann. Vervang alleen even die violen voor celli. Ik blijf het een heel bijzondere belevenis vinden als je door aanwijzingen van een muzikaal leider, in dit geval Elske Tinbergen, ineens iets veel beters samen kunt neerzetten. Je groeit samen in het spel, het is zó mooi! We waren o.a. met dit deel bezig: Toch is er nog veel te doen om het echt helemaal mooi bij ons te krijgen. Per repetitie 'groeit' het. Het stelt hoge eisen aan 'timing' en heel goed luisteren naar elkaar. Doordat we dit met twee á drie celli per partij spelen, luistert het allemaal nog nauwer. Je bent zo'n avond super geconcentreerd bezig, maar er is natuurlijk wel een pauze met thee/koffie en lekkers. Het was dus weer een heerlijke repetitie-avond en nu weer flink oefenen voor de volgende!
Vandaag stond bij de wereldmuziekgroep (Ravelijn) nogal wat transsylvaanse muziek op de lessenaar. Erg leuke muziek. Omdat ik vandaag de enige bassist was (de anderen in de lappenmand of anderszins verhinderd), was het stevig bassen tegen zo'n 20 andere muzikanten op. Bij deze muziek was het "stevig zagen": ik heb dan ook zo ongeveer een bos doorgezaagd. Het was hard werken, maar het lukte goed om duidelijk hoorbaar de bas neer te zetten. Als cellisten hebben we ook nogal eens de neiging om melodiepartijen op te pakken, omdat dat ook zo leuk is. De muziek die we hier bij Ravelijn op de lessenaar hebben, vraagt echter ook om een stevige en ritmische bas. Als je eenmaal zo aan het spelen bent, krijg je wel het gevoel dat je de kern van de muziek raakt en dat voelt heel goed. De interactie tussen de melodie-spelende partijen en de instrumenten die voor de ritmische basis zorgen is echt heel mooi, vooral naarmate de timing beter is. Ook weer hier 'groeit' de muziek en dat in een andere stijl met een andere instrumentele bezetting (O.K., natuurlijk ook wel met celli). En na zo'n intensieve middag kun je er verzekerd van zijn dat de muziek nog een hele tijd blijft doorspelen in je hoofd als je allang weer thuis bent! Dit is echter na het spelen met andere ensembles net zo goed.
