De bioloog naast me zag het net even anders: 'Hoor ze zingen. Ze hebben zin in het leven! En allen hebben ze een beetje ruimte nodig. Nog mooier maken ze het gefluit omdat ze de beste partner willen. En nu het lente is moeten er kindertjes komen. Soms lijken ze te zingen uit puur genot. En hier, met bescheiden strijkers en stilte, geniet ik in elk geval grenzeloos .....'. Vervolgens: 'En jij hebt het toch aan je oren?'. Ik: 'ja, klopt; wilt u iets zachter praten tegen mij?'. (Einde column).
Kaatsend en geknepen geluid ..... is meer belastend dan iets meer volume. Soms kan geluid van een instrument als (te) hard ervaren worden. Ongemerkt spelen er heel andere zaken mee dan op het eerste gezicht lijkt. -> Kaatsend geluid: toen de overgevoeligheid bij mij een rol begon te spelen had ik thuis meer last dan in het orkest. Later werd het mij duidelijk: in mijn heel kleine muziekkamer kaatste het geluid enorm tegen de wanden en kreeg ik steeds de volle laag. -> Geknepen geluid: je zou denken dat demping enorm helpt. Toch is dat niet vanzelfsprekend. Met sommige dempers wordt de klank wat 'geknepen' en komen boventonen er wat scherp uit. In dat geval klinkt een volle klank van je instrument veel rustiger. -> Subtiele verschillen helpen: toen ik gisteren enorme last had na het thuis spelen realiseerde ik weer dat ik in mijn (wat grotere) kamer andersom kan gaan zitten. Het geluid een heel klein hoekje in drijven geeft veel gekaats en driedubbele belasting. Nu speel ik de ruimte in en er hangt 2 meter verderop ook nog een redelijk zwaar gordijn.
Dat is een heel informatief en goede aanvulling op je stukjes. Ik heb eigenlijk nooit echt stil gestaan bij kaatsen van geluid, maar je hebt helemaal gelijk. Ik heb de Kolstijn hars aangeschaft om te proberen. Maar ik za over een paar dagen op cello vakantie en daarom ga ik het nadien uitproberen.
Ik denk dat in een ruimte met een mooie acoustiek (bijvoorbeeld waar ik de laatste keer met Spiccato speelde; huis met vide en een houten vloer) dat zoiets een zegen is voor overgevoelige oren. Middenin die ruimte spelen, je hoort geen galm maar wel dat de klank mooi in die ruimte 'landt'. Tenminste als je er alleen speelt. Waarschijnlijk is zo'n ensemble dan weer een beetje teveel van het goede. Wat enorm dempt, zijn zaaltjes in verpleeghuizen waar ze nogal eens tapijt hebben en zware gordijnen. Zelfs een fluit verdwijnt daar voor een flink deel onder het tapijt.
Artikel met duidelijke beschrijving hyperacusis (oorzaken, gevolgen, varianten): http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/ziekten/8600-hyperacusis-een-auditieve-nachtmerrie.html
Mogelijk gaat het plaatje gaandeweg veranderen (we blijven in ontwikkeling ); de houten sourdine geeft een viola-da-gamba-achtige klank en juist dat boventonenspel, daar reageert mijn gehoor heftig op. De rubberen is wat minder speciaal, maar wel milder. PS Enige tijd later: het plaatje blijft toch wat het was, incl. houten sourdine (afgewisseld met de rubberen).
Begrijp ik het goed dat je oren steeds minder kunnen hebben, zodat je nu andere maatregelen moet treffen om te kunnen blijven spelen (zoals het plaatsen van een rubberen sourdine ipv de handgemaakte van Stijn)? Dat is toch wel een verdrietige ontwikkeling! Hopelijk vind je voldoening in het spelen met de rubberen sourdine! Bij mij staat tijdens de cellobiënnale een bezoekje aan Stijn 'in de planning', en dat vooral ivm zijn sourdines.
Dank je @Marcelita voor je belangstellende vraag. Het is een zoektocht met rustige, goede periodes en wat mindere. ' ... je oren steeds minder kunnen hebben .....', zo is het gelukkig niet letterlijk. Redelijk stabiel, wisselend en op langere termijn zien wat mogelijk is. Spelers met een soortgelijk iets in het gehoor zullen misschien herkennen: van geluid wordt je moe en van vermoeidheid verdraag je minder geluid .... .
O.K., gelukkig dat het niet zo is waar ik bang voor was voor je. En jij blijft zo creatief zoeken naar oplossingen, bijvoorbeeld op het gebied van sourdines. En zo kunnen wij ook horen welke sourdines welke effecten hebben op jouw cello (en mogelijk ook op de onze). En je zoekt het w.s. ook in acoustische aanpassingen van de ruimte waar je speelt (thuis).
*Voldoening in spel: Ja, voldoening is er een mooi woord bij. Zodra het tobberig wordt weer terug naar wat er wel lukt! En dan is het spelplezier er steeds weer. Ook is het een bijzondere thermometer aan het worden: als ik goed uitgerust ben gaat het beter en verdraag ik geluid beter. *Houtsoorten: Stijn: leuk dat je bij hem gaat kijken. Hij liet mij weten dat er een nieuwe bij is gekomen, een andere houtsoort. Stijn nodigt mij uit er een te proberen die nog subtieler dempt dan de kerselaar. *Sourdines van de master: Ik was laatst bij een masterclass van Raphael Wallfisch. Midden tussen al het interessante wat hij bracht liet hij even sourdines zien. Met een interessante visie: 'spelend met een orkest werkt een rubberen sourdine beter, maar in kamermuziek of solospel heeft hout meer karakter' zei Raphael. En ja, hij heeft er een van Stijn.
Hé, dat is leuk! Kan ik ook luisteren of ik de verschillen hoor. Nu heb ik nóg meer zin om langs hem te gaan!!! De factor vermoeidheid speelt rondom oren altijd wel een rol, en zeker bij degenen die bijzondere oren (om wat voor reden dan ook) hebben. En dat is vervelend voor wie graag muziek maakt! Hoe herkenbaar!!! Ik heb weleens mijn dag niet helemaal en dat merk ik dan ook bij oefenen. Ik grijp dan ook naar een stuk dat geheid lekker loopt en dat wil dan ook op zo'n dag weer mijn stemming 'opkrikken'.
Voor de zoekende en zwoegende lezer: Verschillende 'strategieën' die ik tegen kom bij mensen die met heftige beperkingen te maken krijgen, waardoor iets waar zij van houden onder druk komt: ~ volop doorgaan, met alle hulp en ondersteuning die maar mogelijk is; ~ een paar forse stappen terug, zodat de passie toch een plek houdt; ~ afscheid nemen en op een geheel andere manier de passie vinden. De eerste geeft veel kansen en frustratie. De 2e is inleveren, een deel behouden en minder frustratie. De 3e geeft verdriet, einde frustratie en nieuwe kans. Tip voor keuze: * alle keuzes zijn oke; * wat lijkt je haalbaar en wat heb je er voor over; * doorslag gevende, met oog voor haalbaarheid en eigenheid: wat wil je.
Dit is een handleiding voor wie intussen de weg kwijt is geraakt Het geeft nuchtere, heldere onstnappingsroutes! Ik begrijp dat jij keuze 2 hebt omarmd. Er zijn ook mensen die hier een mooi stroomdiagram van kunnen maken met keuzes en uiteindelijk waar je dan op uit komt.
'Een paar forse stappen terug, zodat de passie toch een plek houdt' in #92: dat is inderdaad de weg die ik ga. Een jaar of 9 geleden dacht ik veel meer muziek te verliezen. In een helder moment kwam ineens in me op: 'nu wordt het hele leven mijn passie'. Daarna ontdekte ik wat er allemaal toch lukte met cello en ensemble, dus .... . Nieuwe fase: enkele weken geleden was ik weer eens in een dip door gehoor. Muziek moet een kleinere plek krijgen, was plotseling weer mijn gedachte. Ik blijf met liefde thuis kort en zacht spelen + een uurtje ensemble per 2 weken. Nu en dan een (zacht) concert, achter in de zaal (ik vind spelen en luisteren zo fantastisch!). Tegelijk is 'een kleinere plek' voor de muziek nu alsnog aan de orde. Actie: Ik heb mijn lidmaatschap van Huismuziek landelijk opgezegd. Voortdurend al die prachtige cursussen onder ogen krijgen ..... pppfffff. Ik ga op Twitter iets minder over muziek volgen en minder tijdschriften lezen. Ook hier op SF ga ik minder mee doen. Mijn aandacht gaat teveel naar geluidsvolle zaken. Muziek wordt nu als een beste vriend die iets verder weg gaat wonen; als we bijpraten is de verbinding er weer, maar minder vaak en minder lang.
Dat is een hele stap die je hebt beschreven, die je met ons gedeeld hebt. Het is voor ons fijn om te weten waarom je binnenkort (vanaf nu dus eigenlijk) genoodzaakt bent de verder weg wonende forumvriend te zijn. Maar als met alle ver weg wonende vrienden, de gedeelde hartstocht is er niet minder om, maar heeft een eigen vorm gevonden. Van iets dat we eigenlijk allemaal heel jammer vinden, geef jij een heel positieve nieuwe invulling! En intussen hopen we op het wonder, de uitvinding, die de mensheid van tinnitus afhelpt!!!! Jan, het ga je goed en verheugen ons op de momentjes van nabijheid!
Dit draadje volgde ik niet. Maar gaat nu ineens interessant worden. Al erg lang hoor ik een ruis. Soms is het duidelijker aanwezig dan op andere momenten. In stilte is de ruis erg duidelijk aanwezig. Je zou er gestoord van worden (of (prettig)gestoorder ). Een week of 6 terug was het erg warm. Stond er een ventilator op onze slaapkamer. Als ik op rechts lag hoorde ik die niet! Als ik oo mijn linker oor lag wel. Dat was een vreemde ontdekking! Ik merkte al veel langer dat ik minder hoorde. Ik stak het op mijn leeftijd (50). Maar goed...3 weken geleden zou de assistente van de huisarts mijn oor uitspuiten. Want er zat vast vuil in mijn oor en daarna zou het goed zijn. Pech. Niet dus! Er zat geen vuil in mijn oor en het is niet uitgespoten. Wel is er een gehoortest gedaan. Van de assistente moest ik een week neusspray spuiten om de gehoorgangen vrij te maken. Dan kon evt vocht in de gehoorgang weg. Dat werkte niet. Deze week voelde mijn oor zo vervelend dat ik naar de huisarts ben gegaan. Ik dacht een kuurtje te halen tegen oorontsteking en weer te horen. Maar ik bleek geen oorontsteking te hebben! Met een grote stemvork op verschillende plaatsen en posities op mijn hoofd testte ze wat ik hoorde. De uitslag van de gehoortest had ze bekeken. Ik hoorde veel te weinig lage tonen. Ze schreef meteen een verwijsbrief voor de kno-arts. (Ik wacht nu op de oproep) Ook vroeg ze of er gehoorklachten in de familie zaten. Want wat er aan de hand was kan een erfelijk iets zijn. Want als je slijtage aan je gehoor hebt door geluidsoverlast hoor je minder lage tonen. Dat is bij mij niet het geval. Gehoorachteruitgang door leeftijd, daar ben ik ook te jong voor, zei de huisarts. Aan het vioolspelen lag het ook niet. Want dat zou onder geluidsoverlast vallen en de hoge tonen horen verminderen. Dus wat nu? De ruis in mijn oren heb ik al langer. Járen. Maar zo nu en dan komt er een brom of zoem geluid bij. Ben ik mooi klaar mee. Hopelijk valt de oproep voor de kno snel in de bus. Want ik wil graag weten wat dat volle gevoel in mijn oor is en of we er iets aan kunnen doen. Herkent iemand dit? Ik ga ook dit draadje eens bijlezen. Misschien herken ik weer wat van jullie verhalen.
Het merkwaardige is bij jou dat de lagere frequenties afnemen. Meestal nemen de hogere frequenties af met het klimmen der jaren en wanneer je dan in het spraakgebied terecht komt krijg je problemen met de verstaanbaarheid. Gelukkig heb je nog een 'goede kant' die moet compenseren. Maar nu heb je er ook ruis bij, althans die begint nu hinderlijk te worden. Misschien dat er wat aan te doen is. Laten we het hopen!
Dat hoeft helemaal niet vreemd te zijn, het hangt er maar net vanaf wat de oorzaak is, En ik ben dan ook benieuwd wat de KNO arts gaat zeggen. Zelf ben ik als kind met de fiets hand gevallen en rond mijn 20 heb ik nog een hersenschudding gehad waar ik mee ben doorgelopen. De piep in mijn hoofd komt hoogstwaarschijnlijk van 1 van deze gebeurtenissen, maar het kan net zo ontstaan zijn door de vele oorontstekingen . Wat de oorzaak ook is, uiteindelijk moet je een manier vinden om er mee om te gaan. En vandaar ook hierbij een groot compliment voor JanHut die ,hoe moeilijk ook, de muziek een ander plekje in zijn leven gaat geven !! En voor Deano hoop ik dat er een simple oorzaak is die makkelijk te verhelpen is. En voor mijzelf hoop ik dat de geluiden niet erger gaan worden zodat ik met veel plezier kan blijven cello spelen.
Ja dit herken ik, bij mij is het een vaste constante ruis, maar die kan wel variëren is luidheid. Soms komt er voor een periode een een lage harde drom bij. Als ik een periode erg moe ben of veel stress heb gehad kunnen de geluiden zo overheersend hard klinken dat ik mensen om mij heen minder goed kan verstaan en vrienden tegen mij zeggen dat ik niet zo hard moet praten. Voor mijzelf denk ik dat het variëren in luidheid voornamelijk ontstaat doordat mijn hersenen als ik erg moe ben of veel stress heb, de geluiden minder goed kunnen weg filteren. Waardoor ze meer storend aanwezig zijn in mijn bewustzijn. Ik weet dat het nooit stil is in mijn hoofd en dat dit ook altijd zo zal blijven. Voor mij zijn stresshantering en zorgen dat ik niet oververmoeid raak heel belangrijk. En als mij dat lukt merk ik dat de geluiden meer op de achtergrond zijn en minder invloed hebben op mijn dagelijkse functioneren, en ik met veel plezier muziek kan malen.
